Φόβος και τρόμος επικρατεί κατά περιόδους με τα της χρεοκοπίας μας, για το ενδεχόμενο επιστροφής μας σε μια νεοδραχμή.
Και πράγματι, αν επιστρέφαμε σε μια νεοδραχμή, οι συνέπειες για τη χώρα μας υπό τις παρούσες συνθήκες, κυρίως λόγω της εντονότατης εξάρτησής μας από εισαγωγές, θα ήταν (κατά τομείς) έως και οδυνηρές.
Όμως, θεωρούμε ότι σχεδόν ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να επιστρέψουμε στη δραχμή και όλο αυτό που γίνεται δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας ψυχολογικός πόλεμος, προκειμένου να δεχτούμε τα σκληρά μέτρα προσαρμογής.
Όλα αυτά που λέγονται και ακούγονται περί επιστροφής στη δραχμή είναι μία μπλόφα και τίποτα παραπάνω.
Το σκεπτικό είναι το ακόλουθο:
Αν μας άφηναν να επιστρέψουμε στη δραχμή, αυτή η νεοδραχμή θα υποτιμούνταν σχεδόν άμεσα τουλάχιστον κατά 50% έναντι των ισχυρών διεθνών νομισμάτων (ευρώ, δολάριο). Ποιες θα ήταν οι συνέπειες;
Όσες τράπεζες και λοιποί οργανισμοί διεθνώς είχαν ελληνικά ομόλογα στην κατοχή τους, θα αντιμετώπιζαν άμεσα σοβαρότατο πρόβλημα αφού η αξία των συγκεκριμένων τίτλων θα μηδενίζονταν, που αυτό είναι κάτι που σε κάποιο βαθμό, μπορεί να αντιμετωπιστεί, καθώς σε όλες τις χώρες λογικά προετοιμάζονται για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δηλαδή το να στηρίξουν τις τράπεζές τους από την καταγραφή ζημιών από μια ελληνική χρεοκοπία.
Ακόμα όμως και αυτό, μπορεί να αποτελέσει πεδίο προετοιμασίας και οι συνέπειες να είναι περιορισμένες, μόνο αν η ελληνική χρεοκοπία είναι ελεγχόμενη.
Η επιστροφή στη δραχμή όμως συνεπάγεται ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Και οι συνέπειες μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, ασχέτως του ότι δεν το λένε, είναι τέτοιες που ούτε είναι προβλέψιμες στο σύνολό τους, ούτε αντιμετωπίσιμες.
Γιατί δεν είναι αντιμετωπίσιμες; Διότι μια χρεοκοπία χώρας μέλους της Ευρωζώνης, δηλαδή μίας χώρας που συμμετέχει σε ένα ενιαίο νόμισμα, είναι κάτι πρωτόγνωρο που δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν.
Όλα τα άλλα παραδείγματα που αναφέρουν (Αργεντινή, Ρωσία κ.λπ.) αφορούν σε χώρες που χρεοκόπησαν ενώ διατηρούσαν το δικό τους νόμισμα και αυτό από μόνο του, καθιστά τις περιπτώσεις τους πολύ διαφορετικές σε σχέση με την ελληνική.
Εάν μας άφηναν να επιστρέψουμε στη δραχμή, τι θα συνέβαινε;
1) Θα χρεοκοπούσε άμεσα και ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα, καθώς τα χρέη τους που θα είχε σε προμηθευτές του εξωτερικού με την αλλαγή σε δραχμή, θα γίνονταν μη εξυπηρετίσιμα. Χιλιάδες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέος σε όλο το κόσμο, θα «φεσώνονταν» από τους έλληνες πελάτες τους που δεν θα μπορούσαν πλέον να εξυπηρετήσουν και να αποπληρώσουν τις προμήθειες που έχουν λάβει από ξένες εταιρίες.
Αυτή είναι μια επίπτωση της ελληνικής χρεοκοπίας – επιστροφή στη δραχμή, που όσο και αν δουλέψουν πάνω της, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουν την έκταση των συνεπειών της, όπως και να τις αντιμετωπίσουν.
Σημαντικότερο είναι ότι έχοντας μετά ως έμπρακτο παράδειγμα το τι συνέβη στην Ελλάδα, οι προμηθευτές επιχειρήσεων στις άλλες προβληματικές χώρες, όπως Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ισπανία, υπό το καθεστώς ανησυχίας θα «μαζεύονταν» από τις προμήθειες που θα χορηγούσαν σε επιχειρήσεις των προβληματικών χωρών, γεγονός που θα έφερνε μια τεράστια αναταραχή, άγχος και ανασφάλεια στο παγκόσμιο εμπόριο, κατ’επέκταση και στην οικονομική ανάπτυξη.
Υποθέτουμε δε, ότι μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε έως και να ωθήσει σε ύφεση τις μεγάλες οικονομίες διεθνώς.
2) Καθώς με την εισαγωγή της νεοδραχμής, οι Έλληνες θα έχαναν από την μετατροπή τουλάχιστον το 50% της αξίας τους, οι πολίτες των άλλων προβληματικών χωρών, θα ανησυχούσαν ότι σύντομα θα έρχονταν η σειρά τους και θα έσπευδαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, έτσι ώστε να μην χάσουν από την πιθανή εισαγωγή μιας νέας και σημαντικά υποτιμημένης λιρέτας ή εσκούδος (πορτογαλικό νόμισμα) κ.ο.κ..
Έτσι όμως, οι εκεί τράπεζες θα κατέρρεαν και αυτό είναι μια συνέπεια, που μπορείς να την αναμένεις, αλλά δεν μπορείς να προετοιμαστείς, ούτε και να την αντιμετωπίσεις. Εννοείτε ότι αν κατέρρεαν οι πορτογαλικές ή οι ιταλικές τράπεζες, θα υπήρχε ντόμινο σε πλήθος άλλων χωρών και επίσης θα κατέρρεαν και οι ιδιωτικοί τομείς των χωρών.
3) Σε πρόσφατη μελέτη της η ελβετική UBS, ανέφερε ότι εάν η Γερμανία αποχωρούσε από το ευρώ (αν δεν ήθελε πλέον να πληρώνει τις προβληματικές χώρες), τότε η ελβετική τράπεζα υπολογίζει ότι το κόστος θα ήταν 6.000-8.000 ευρώ για κάθε Γερμανό τον πρώτο χρόνο και 3.500 - 4.500 ευρώ για τον επόμενο χρόνο, όταν η διάσωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, υπολογίζει ότι θα κόστιζε κάτι περισσότερο από 1.000 ευρώ για κάθε Γερμανό, μια κι έξω. Δηλαδή η διάσωση από απόψεως κόστους και μόνο, είναι συμφερότερη για τους Γερμανούς -και αυτά τα λέει ένας ανεξάρτητος οίκος.
4) Η επίσης ελβετική Credit Suisse, υπολογίζει στα 430 δισ. ευρώ το άμεσο κόστος της διάσπασης του ευρώ. Αντίθετα, επισημαίνουν οι αναλυτές του οίκου, το κόστος της διάσωσης της περιφέρειας ανέρχεται στα 260 δισ. ευρώ, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι ο πυρήνας του ευρώ έχει συμφέρον να πληρώσει το όποιο κόστος διάσωσης. Σε ότι αφορά στις πιθανότητες διάσπασης του ευρώ, αυτές χαρακτηρίζονται μηδενικές εάν αποτραπεί η ελληνική χρεοκοπία και χαμηλές (αλλά όχι μηδενικές), εάν η Ελλάδα βρεθεί σε στάση πληρωμών. Σε κάθε περίπτωση, εάν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί, δεν θα πρόκειται για ένα ελεγχόμενο ή ειρηνικό γεγονός, τονίζουν οι αναλυτές του οίκου.
5) Εάν άφηναν την Ελλάδα να βγει εκτός Ευρωζώνης, θα εστέλνετο διαφορετικό μήνυμα από τους Ευρωπαίους από αυτό που στέλνουν μέχρι σήμερα: Μέχρι σήμερα στέλνουν το μήνυμα ότι η Ευρωζώνη είναι μια Ένωση σταθερή και ολοένα διευρυνόμενη, εξαπλούμενη. Νέες χώρες εισέρχονται σταδιακά στη Ζώνη. Εάν η Ελλάδα έβγαινε εκτός, το μήνυμα που θα ελάμβαναν άλλες χώρες που είναι εκτός Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα ήταν ότι δεν αξίζει να ενδιαφερθούν για την συμμετοχή τους σε μια τέτοια Ένωση, αφού θα διαπίστωναν ότι κάτω από κάποιες προϋποθέσεις και συνθήκες, μπορεί να τους δημιουργήσει κίνδυνο, έως και ζημιά.
Επίσης το κόστος από μια τέτοια εξέλιξη είναι ανυπολόγιστο.
6) Εάν η Ελλάδα χρεοκοπούσε άτακτα και επέστρεφε σε ένα νέο νόμισμα, θα είχαμε την πρώτη χρεοκοπία «δυτικού» τύπου κράτους στη νεότερη ιστορία, κάτι που θα έπληττε το image του πολιτικοοικονομικού μοντέλου της μεγάλης υπερδύναμης, των ΗΠΑ, που ουσιαστικά το μοιράζεται με όλες τις «δυτικού» τύπου χώρες. Αυτό θα ήταν ένα τεράστιο πλήγμα με συνέπειες πρακτικές και βέβαια, πιθανολογούμε ότι οι ΗΠΑ ποτέ δεν θα επιτρέψουν να συμβεί.
7) Εάν η Ελλάδα χρεοκοπούσε άτακτα και επέστρεφε σε ένα νέο νόμισμα, θα υπήρχαν έως και τιτάνια τεχνικά και λειτουργικά προβλήματα, καθώς θα ετίθετο θέματα, όπως π.χ. τι θα γίνουν τα τραπεζογραμμάτια των ευρώ με κωδικό της Ελλάδος (είναι ο Υ), πως αυτά θα αποσύρονταν από την κυκλοφορία – διότι λογικά θα έπρεπε να αποσυρθούν από την κυκλοφορία – ή της εκτύπωσης νέου χρήματος σε αντικατάσταση των παλαιών ευρώ (φανταστείτε αυτό για όλη την Ευρωζώνη), αφού τα υφιστάμενα χαρτονομίσματα των ευρώ γράφουν ΕΥΡΩ στα ελληνικά και προφανώς, αν η Ελλάδα πάψει να είναι μέλος της Ευρωζώνης θα είναι τουλάχιστον παράλογο να αναφέρεται η ονομασία ΕΥΡΩ με ελληνικούς χαρακτήρες κ.λπ..
Δημιουργείται δηλαδή ένα πλήθος τεχνικής φύσεως προβλημάτων, που έχουν όμως αντανάκλαση και κόστος, σε πρακτικό επίπεδο.
8) Εάν βγαίναμε εκτός Ευρωζώνης, θα πλήττονταν οικονομικά συμφέροντα της Κίνας, καθώς μας βλέπουν - και είμαστε - όσον αφορά στις εμπορευματικές και οικονομικές οδούς (λόγω της προνομιούχου γεωγραφικής θέσης μας), η πύλη εισόδου προς την Ευρωζώνη. Βλ. σχετικά επένδυση στον ΟΛΠ. Κατανοείτε ότι οι πιέσεις των κινέζων προκειμένου να διασφαλίσουν τα παρόντα αλλά και μελλοντικά τους συμφέροντα, θα είναι ισχυρές συνεπώς στο να μην βγούμε από την Ευρωζώνη. ... και μην υποτιμάτε καθόλου την πίεση που κρυφά ασκούν οι κινέζοι, όχι μόνο για την "πύλη" εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση που θα απωλέσουν, αλλά και διότι όπως είπαμε πιο πάνω, από την έξοδό μας, μπορεί να προκληθεί ύφεση σε πολλές σημαντικές οικονομίες, στις οποίες εξάγει η Κίνα και γι' αυτό τα συμφέροντά της είναι σημαντικότατα.
9) Εάν μας ωθούσαν εκτός Ευρωζώνης, λόγω της αναταραχής και του κλονισμού της εμπιστοσύνης που θα υπήρχε στις χρηματοοικονομικές αγορές διεθνώς - και αυτό είναι κάτι το αναμφισβήτητο, ανεξάρτητα αν διαφωνεί κανείς για την ένταση και την χρονική διάρκεια που θα παρουσίαζε - οι επενδυτές διεθνώς, θα στρέφονταν στα λεγόμενα επενδυτικά καταφύγια (safe haven), όπως π.χ. στο αμερικάνικο δολάριο και στο ιαπωνικό γιεν.
Κατανοείτε το πως το αμερικάνικο και το ιαπωνικό νόμισμα θα ανατιμούνταν εντόνως, καθιστώντας ακόμα δυσκολότερη την ουσιαστική οικονομική ανάκαμψη των δύο αυτών μεγάλων οικονομιών και χωρών με τεράστια επιρροή παγκοσμίως. Δεν θεωρείτε ότι αμερικάνικη κυβέρνηση αλλά και ιαπωνική, θα ασκούσαν έως και αφόρητες πιέσεις (στα κρυφά ή φανερά) προκειμένου να μην έχουν μια τέτοια εξέλιξη;
10) Σε εμπιστευτική έκθεση του Institute of International Finance (IIF), αναφέρεται ότι το κόστος μιας ελληνικής εξόδου, είναι ουσιαστικά τεράστιο (ότι σας λέμε και εμείς) και έχει λεπτομερή ανάλυση και σενάρια.
Αν θέλετε, μπορείτε να το δείτε ως άρθρο, στο παρακάτω link, στο οποίο όμως έχει και όλη την Έκθεση σε Scribd, αν θέλετε να την μελετήσετε.
http://www.athensnews.gr/portal/11/53784
Βάσει όλων των παραπάνω…
Εάν κάναμε λοιπόν μια άτακτη χρεοκοπία με συνεπακόλουθη επιστροφή στη δραχμή, όλα δείχνουν ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια διεθνής οικονομική κρίση, που θα ήταν έως και αρκετά χειρότερη από αυτή του 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers και την κρίση των subprimes.
Η ελληνική περίπτωση, επειδή έτυχε να ανήκουμε σε ένα ενιαίο νόμισμα, καθίσταται ιδιαίτερη και μη αντιμετωπίσιμη όσον αφορά στις συνέπειες διεθνώς, αν μας άφηναν να επιστρέψουμε στη δραχμή. Οι Έλληνες πρέπει να το καταλάβουν αυτό και να σταματήσουν να υποκύπτουν στους παράλογους εκβιασμούς και εκφοβισμούς της «yes men» κυβέρνησης ότι αν δεν εφαρμοστούν άδικα μέτρα, η εναλλακτική είναι η δραχμή με όλες τις φοβερές και τρομερές συνέπειές της. Κατά το σκεπτικό που αναπτύξαμε, είναι ψέμα. Είναι μπλόφα.
Οι Ευρωπαίοι με τη σειρά τους, δηλαδή οι δανειστές μας με πρωταγωνιστές τους Γερμανούς, είναι λογικό από την πλευρά τους να πιέζουν όσο δεν παίρνει και να απειλούν με αποπομπή μας από την Ευρωζώνη (και την Ευρωπαϊκή Ένωση). Δείτε το θέμα από την δική τους οπτική: μας δανείζουν, είναι δυνατόν όμως να μας πουν «Δεν πειράζει, χαλαρώστε»; Εάν το έκαναν, τότε θα έπαιρναν το μήνυμα και οι Πορτογάλοι, και οι Ιρλανδοί και θα πίεζαν και αυτοί για βοήθεια άνευ έντονης προσπάθειας από πλευράς τους. Είναι ο λεγόμενος «ηθικός κίνδυνος», ο οποίος επίσης με την σειρά του, θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλά προβλήματα.
Οι Γερμανοί λοιπόν – και οι λοιποί Ευρωπαίοι – ορθώς λοιπόν, από την δική τους πλευρά μας πιέζουν και μας απειλούν. Αλλά τελικά μπλοφάρουν.
Το ζήτημα λοιπόν για τους Έλληνες πολίτες είναι να απαιτήσουν και να πιέσουν με κάθε μέσο, για να καταστούν τα μέτρα προσαρμογής δίκαια. Να επιδιώξουν οι Έλληνες πολίτες με την κάθε είδους και με κάθε μέσο αντίστασή τους, τα μέτρα προσαρμογής να τα υποστούν αυτοί που τα «έφαγαν». Διότι αυτό είναι το δίκαιο.
Βέβαια και οι Γερμανοί πολίτες, δεν μπορεί να πληρώνουν τις προβληματικές χώρες στον αιώνα των άπαντα. Δεν φταίνε σε κάτι. Γι’αυτό το λόγο, θεωρούμε ότι καθώς η κρίση έχει μια δυναμική και δεν δείχνει να αντιμετωπίζεται, τελικά κάποια στιγμή θα πάμε στη λύση του monetizing, κοινώς στην εκτύπωση χρήματος, παράλληλα με την προώθηση περαιτέρω πολιτικοοικονομικής ενοποίησης της Ευρώπης.
Η εκτύπωση χρήματος, είναι μια αντισυμβατική μέθοδος, που οι ΗΠΑ όμως την ακολουθούν τελευταία και θα λέγαμε συχνά.
Η εκτύπωση χρήματος, θα επιφέρει την μείωση της αξίας του ευρώ, όπως συμβαίνει με όλα τα αγαθά, που όταν αυξάνει η προσφορά τους, μειώνεται η αξία τους. Όμως θεωρείτε ότι η Γερμανία, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα στον κόσμο, πίσω από την Κίνα και μπροστά από τις ΗΠΑ, θα στενοχωρηθεί ιδιαιτέρως για την μείωση της αξίας του ευρώ, που όπως είναι λογικό θα καταστήσει ακόμα πιο ανταγωνιστικές τις εξαγωγές της; Ενώ παράλληλα, θα «ανακουφίσει» και τις προβληματικές χώρες της Ευρώπης, αφού ένα πιο αδύναμο ευρώ, θα βοηθήσει και αυτές να εξάγουν περισσότερο.
Άλλωστε το ευρώ, με την εκδήλωση όλης αυτής της κρίσης, βρίσκεται στο 1,35 με 1,40, όταν με την είσοδό του, βρίσκονταν στο 1,20. Δηλαδή στέκει ακόμα πολύ υψηλά έναντι του δολαρίου και περισσότερο από την είσοδό του. Επομένως έχει τα περιθώρια να πέσει σε αξία, χωρίς να θεωρηθεί κάτι εξαιρετικά αρνητικό, που να μπορεί να μειώσει αισθητά την διεθνή του βαρύτητα.
[edit 1/10/2012]
Για τις ολέθριες συνέπειες μιας ελληνικής χρεοκοπίας προειδοποιεί και ο επικεφαλής της ΚΟ των Πρασίνων της Γερμανίας, Γιούργκεν Τριτίν (δική μας σημείωση: παρόλο που μιλάμε για τον Οκτώβριο του 2012 και προφανώς, στον καιρό που περνάει, λογικά οι Γερμανοί προετοιμάζονται για την δυνατόν ομαλότερη απορρόφηση των συνεπειών μιας ελληνικής χρεοκοπίας).
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Tagesspiegel, ο πράσινος πολιτικός υπογράμμισε: «Κατ' αρχήν θα πρέπει να περιμένουμε την έκθεση της Τρόικα, αλλά ήδη σήμερα γνωρίζουμε ότι η πολιτική της λιτότητας έχει επηρεάσει περισσότερο από ό,τι προβλεπόταν την οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα». Ο Γιούργκεν Τριτίν πρόσθεσε ότι είναι «απαγορευτική για τη Γερμανία ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας».
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2240231
[edit 30/11/2012]
Ο Γερμανός υπουργός οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ανάφερε ξεκάθαρα ότι μία χρεοκοπία της Ελλάδος (εννοείτε ανεξέλεγκτη με έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη), θα οδηγούσε σε διάλυση της Ευρωζώνης. Τι περισσότερο ξεκάθαρο και επιβεβαίωση των λεγόμενών μας εδώ και τόσο καιρό;
Το link με την σχετική είδηση
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63746287
>>>•<<<
Το παρόν άρθρο είναι καθαρά ενημερωτικό, εκφράζει προσωπικές απόψεις του γράφοντος και δεν συνιστά προτροπή για αγορά ή πώληση οποιουδήποτε αγαθού.
Ο Δείκτης των Τραπεζών έκλεισε κάτω των 470 μονάδων, επιβεβαιώνοντας την κυρίαρχη καθοδική τάση. Τώρα πλέον, δείχνει κοντινός χρονικά και ο στόχος των 400 μονάδων. Θεωρούμε ότι θα κινηθεί προς τα εκεί ο Δείκτης αλλά με την απεμπλοκή του ζητήματος της 6ης δόσης, θα συντρέξουν πιθανότατα οι προϋποθέσεις, για μια ιδιαίτερα βραχυπρόθεσμη άνοδο προς τις 500 μονάδες.
Ποιος θα φαντάζονταν την ΕΤΕ στα €2,70;;; 
Η ΕΥΡΩΒ κατέστη penny stock (κάτω του ενός ευρώ).
