Η παρούσα ελληνική οικονομία «φεύγει»…

Πολλοί ρωτούν πότε θα τελειώσει όλο αυτό που βιώνουμε, αυτός ο οικονομικός μαρασμός.

Αν και δεν γνωρίζω το πότε, μπορώ να περιγράψω τις συνθήκες που όταν παρουσιαστούν, θα είμαστε κοντά στην περάτωση αυτής της οικονομικής συρρίκνωσης, της οικονομίας γενικότερα αλλά και των εισοδημάτων μας ειδικότερα.

Για να απαντηθεί το πότε θα τελειώσει, θα πρέπει να δούμε τα δεδομένα και τα γεγονότα: να δούμε τι έχουμε μπροστά μας, ποιο είναι το πρόβλημα και πως αντιμετωπίζεται μέχρι στιγμής.

Το πρόβλημα είναι ο υπερδανεισμός μας, η υπερχρέωσή μας και τα υψηλότατα ελλείμματα.

Αυτά με τη σειρά τους, οφείλονται στην αποβιομηχάνιση της χώρας κατά τα τελευταία 30 – 40 χρόνια που έχει καταστήσει την Ελλάδα εντονότατα εξαρτώμενη από τις εισαγωγές, σχεδόν στα πάντα, σε τρόφιμα, εξοπλισμό, κεφαλαιουχικά αγαθά, πρώτες ύλες.

>  Συνεπώς, ακόμα και αν μας χάριζαν το σύνολο του χρέους μας, καθώς εξαρτώμεθα σε τόσο έντονο βαθμό από εισαγωγές, θα έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να παράγουμε περισσότερα εντός της χώρας μας, που να είναι ανταγωνιστικότερα από τα αντίστοιχα εισαγόμενα, προκειμένου να έχει νόημα.

>  Το κόστος εργασίας, είναι μια σημαντική παράμετρος και είναι σημαντική διότι το κράτος δεν ενεργεί σε άλλα επίπεδα, προκειμένου να ενισχύσει την ελληνική ανταγωνιστικότητα διαφορετικά.

>  Ακόμα και αν μας χάριζαν το σύνολο του χρέους μας, όσο ο ευρύτερος δημόσιος τομέας παράγει ελλείμματα, αναγκάζει τη χώρα σε δανεισμό, προκειμένου να μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες.

Ελλείμματα ο δημόσιος τομέας έχει διότι τα έσοδά του υστερούν ως προς τα έξοδά του. Τα έξοδά του είναι υψηλά, λόγω της ακολουθούμενης πολιτικής πελατειακών σχέσεων από τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30 – 40 ετών.

Συνεπώς, αν δεν φτάσουμε στο σημείο να δούμε πρωτογενή πλεονάσματα, δεν μπορούμε να δούμε και την έξοδό μας από την κρίση. Για να δούμε πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή έχοντας αφήσει εκτός όσα δίνουμε για πληρωμή τοκοχρεολυσίων,  είναι σαφές ότι πρέπει να περιοριστούν οι δαπάνες του δημοσίου. Κάτι τέτοιο, αναπόφευκτα θα επηρεάσει αρνητικά και τους μισθούς του δημοσίου και τις επενδύσεις του δημοσίου – όλες τις δαπάνες του δημοσίου.

>  Η πραγματική οικονομία βρίσκεται εδώ και μια διετία, σε βαθειά ύφεση. Οι τράπεζες έχουν πάψει να ανταποκρίνονται στον ρόλο τους, που είναι να παρέχουν χρηματοδότηση. Η ρευστότητα που παρέχεται στην οικονομία από τις τράπεζες, περιορίζεται ολοένα και περισσότερο. Η πραγματική οικονομία αργοπεθαίνει. Οι τράπεζες θα εξακολουθήσουν να περιορίζουν την όποια χρηματοδότηση παρέχουν στην πραγματική οικονομία, σε μια απέλπιδα προσπάθεια των τραπεζιτών, να μην χάσουν τον έλεγχο των τραπεζών τους, μη τυχόν αυτές κρατικοποιηθούν. Οι τραπεζίτες θα επιδιώξουν να διατηρήσουν το δυνατόν υγιείς τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών τους, με το να περιορίζουν τη χρηματοδότηση. Δηλαδή έχουμε ένα ισχυρό φαινόμενο απομόχλευσης. 

>  Το κράτος με την φορολαίλαπα που έχει εξαπολύσει, περιορίζει ακόμα περισσότερο την ρευστότητα από την οικονομία, καθώς βγάζει χρήμα από τα νοικοκυριά που πάει εκτός Ελλάδος, στους δανειστές μας.

>  >  >  Η μείωση του εισοδήματος, η φορολαίλαπα, η απομόχλευση, εντείνουν την ύφεση: ολοένα μεγαλύτερος αριθμός επιχειρήσεων κλείνει ή περιορίζεται, η ανεργία αυξάνει, το εισόδημα μειώνεται περαιτέρω. Η ανάγκη είσπραξης όμως φόρων εξακολουθεί και υφίσταται. Η φορολαίλαπα συνεχίζει. Λόγω του μειωμένου εισοδήματος, εισπράττονται λιγότερα ποσά από φόρους, πράγμα που δυσκολεύει την καταπολέμηση των ελλειμμάτων του δημοσίου (όσον αφορά το σκέλος των εσόδων). Ένας φαύλος κύκλος έχει δημιουργηθεί.

Τα πράγματα είναι σχετικά απλά: ανάπτυξη έχουμε όταν υπάρχει εργασία, που παράγει εισόδημα και συνεπώς και κέρδος.

Συνεπώς, θα αρχίσουμε να ανακάμπτουμε, με αργούς ρυθμούς, όταν:

• Το Δημόσιο έχει πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτό είναι εφικτό μόνο εάν συμβούν αρκετές ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες θα βοηθήσουν να λειτουργήσει ένα κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, κάπως καλύτερα σε σχέση με την τωρινή κατάσταση.

• Οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων, αγαθών και υπηρεσιών και εργασίας στην Ελλάδα έχουν μειωθεί τόσο πολύ, που πλέον θα προσελκύουν τις ξένες επενδύσεις.

Οι επίσημοι δανειστές μας, θα έχουν έχουν κερδίσει πολλαπλώς:

Θα έχουν κερδίσει από την επιστροφή των δανεικών που μας δίνουν. Μην ξεχνάτε ότι τα δάνεια της Τρόικα, ούτε δωρεάν είναι και εξαιρούνται από το haircut.

Αφού η παρούσα οικονομία της Ελλάδος «πεθάνει», θα έχουν κερδίσει διότι οτιδήποτε έχει η Ελλάδα προς εκμετάλλευση, θα έρθουν επιχειρήσεις από τις ισχυρές δανείστριες χώρες μας όπως Γερμανία, ΗΠΑ, Γαλλία και θα το εκμεταλλευθούν με πολύ χαμηλό κόστος για αυτές.

Τότε, όταν οι επενδύσεις επί ελληνικού εδάφους θα αρχίσουν και θα είναι συχνές, θα καταλάβουμε ότι έφτασε η ώρα της αργής ανάκαμψης.  Λέμε αργής διότι σε κάθε περίπτωση, δεν βλέπουμε πως η Ελλάδα μπορεί να γίνει επενδυτικός παράδεισος.

Θα έχει «πεθάνει» η παρούσα οικονομία και σιγά – σιγά, θα χτίζεται μια νέα ελληνική οικονομία, που θα ανήκει όμως ως επί το πλείστον σε επιχειρήσεις συμφερόντων των επισήμων δανειστών μας.

Δυστυχώς, η χειροτέρευση του εισοδήματος των πολιτών είναι μία σημαντική παράμετρος προκειμένου να οδηγηθούμε στο παραπάνω περιγραφέν αποτέλεσμα, που τελικά συνιστά μια επικερδή κατάσταση για τους επίσημους δανειστές μας.

Είναι στο χέρι των Ελλήνων να αντισταθούν στην πολιτική εξαθλίωσής τους, απαιτώντας τα μέτρα προσαρμογής της χώρας μας να γίνουν δίκαια. 

Ο δείκτης Κερδοσκοπικών Δονήσεων του ΧΑ, ΔΕΝ δείχνει αλλαγή τάσης

Ο καινοτόμος δείκτης Κερδοσκοπικών Δονήσεων του ΧΑΑ ^®, που δεν θα βρείτε πουθενά αλλού, καθώς είναι δική μας επινόηση, δείχνει ότι η πτωτική κίνηση του ΧΑΑ, η κυρίαρχη πτωτική τάση, δεν έχει ολοκληρωθεί, παρά τα χαμηλά επίπεδα που έχει διαμορφωθεί ο Γενικός Δείκτης.

Προκειμένου να αλλάξει η τάση, θα πρέπει - εκτιμούμε - να εκδηλωθεί ένα φαινόμενο ανάλογο του τέλους του 2008, αυτού που έχουμε σημειώσει. Εφόσον εκδηλωθεί ένα τέτοιο φαινόμενο ή παρόμοιο, είναι πολύ πιθανή η αντιστροφή της τάσης μετά από λίγο χρονικό διάστημα.

Μείνετε συντονισμένοι για νεότερα!

>>>•<<<

20/10/2011

Το παρόν άρθρο είναι καθαρά ενημερωτικό, εκφράζει προσωπικές απόψεις του συγγραφέα και δεν συνιστά προτροπή για αγορά ή πώληση οποιουδήποτε αγαθού.

Έξυπνοι τρόποι αντιμετώπισης του γνωστού Χαρατσίου μέσω των Λογαριασμών ΔΕΗ

Το ακόλουθο κείμενο ήρθε στα χέρια μας μέσω email. Θεωρούμε ότι είναι μια λογική λύση (μέσα στον παραλογισμό που επικρατεί) και προτείνουμε να τη δούμε σοβαρά.

Μας το προώθησαν φίλοι που δουλεύουν σε τράπεζες και νομίζω ότι  θα έχει νόημα εάν το κάνουμε μαζικά...

'Εχουμε και λέμε λοιπόν:

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΔΕΗ, στον οποίο έχει ενσωματωθεί το τέλος «ΜΟΝΙΜΗΣ» εισφοράς (παράνομο και, το βασικότερο, ΑΝΗΘΙΚΟ, λόγω της επιχειρούμενης «συγκεκαλυμμένης» αλητείας).

1. Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθείτε, καταθέτοντας στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, τη νόμιμη οφειλή σας. Ως νόμιμη οφειλή ορίζεται, αυτό που πληρώνατε μέχρι σήμερα στη ΔΕΗ. Ειδικότερα,το «Α» = αυτό που οφείλετε στη ΔΕΗ, για το ρεύμα που καταναλώσατε +το «Β» = χρεώσεις προς τρίτους (ΔΤ, ΔΦ, ΤΑΠ, ΕΤ).

2. Πάτε σε ΑΤΜ «μεγάλης» τράπεζας (μεγάλη = που θα είναι συμβεβλημένη με τις ΔΕΚΟ), με το λογαριασμό της ΔΕΗ ή με τον 12 ψήφιο κωδικό ηλεκτρονικής πληρωμής, ο οποίος αναφέρεται στο λογαριασμό του ρεύματος (στη σελίδα 2/2). Εννοείται, ότι στην τράπεζα που θα επιλέξετε, διατηρείτε τραπεζικό λογαριασμό «συνδεδεμένο» με την κάρτα σας.

3. Ακολουθείτε τις οδηγίες του μηχανήματος, δηλαδή: συνδέεστε με το ΑΤΜ, επιλέγετε «άλλες συναλλαγές», «πληρωμές ΔΕΚΟ», «ΔΕΗ», πληκτρολογείτε τον «κωδικό ηλεκτρονικής συναλλαγής» κι' εκεί, που θα σας ζητηθεί, να ορίσετε το ποσόν πληρωμής, πληκτρολογείτε μόνον το άθροισμα «Α Β» του λογαριασμού. Παίρνετε την απόδειξή σας κι' έτσι, έχετε τακτοποιήσει την οικονομική σας υποχρέωση προς τη ΔΕΗ, η οποία, δεν δικαιούται, σε καμία περίπτωση να κόψει το ρεύμα. Το μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ, «βλέπει», ότι εξοφλήσατε τη νόμιμη, προς τη ΔΕΗ, οφειλή σας.

ΠΡΟΣΟΧΗ:

Θα εξοφλήσετε το λογαριασμό μόνο μέσω ΑΤΜ και όχι «εισπρακτικής μηχανής». Γιατί το υπογραμμίζω αυτό? στα ΕΛΤΑ π.χ. υπάρχει εισπρακτική μηχανή, όπου εξοφλούνται οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ. Όμως, η φιλοσοφία της εν λόγω μηχανής, που «σκανάρει-διαβάζει» το λογαριασμό, δεν επιτρέπει «μερική» εξόφληση του λογαριασμού, δηλαδή, ή θα πληρωθεί το σύνολο του λογαριασμού (άρα και το χαράτσι) ή τίποτα. Επιπλέον, όσοι εξοφλείτε τη ΔΕΗ με πάγια εντολή χρέωσης τραπεζικού λογαριασμού σας, θα πρέπει να την ανακαλέσετε, προσωρινά τουλάχιστον, μέχρι να ξεκαθαρίσει η «βρώμα» με το χαράτσι.

4. Σε περίπτωση που έχετε κατοικία, την οποία εκμισθώνετε σε τρίτο, ανεξάρτητα από το εάν η παροχή του ρεύματος είναι στο δικό σας όνομα ή σε αυτό του μισθωτή (ενοικιαστή), κάνετε το εξής:

α) επισημαίνετε εγκαίρως στον ενοικιαστή σας, να μην πληρώσει κανένα λογαριασμό της ΔΕΗ, που θα περιέχει το χαράτσι,

β) του ζητάτε να σας δώσει τον κωδικό ηλεκτρονικής πληρωμής καθώς και το ποσόν που αφορά τις χρεώσεις «Α» και «Β» του λογαριασμού. Εξοφλείτε κανονικά το λογαριασμό, όπως αναφέρθηκε παραπάνω (βλ. 2 & 3) και ζητάτε από τον ενοικιαστή σας, να σας καταβάλει με το επόμενο μίσθωμα και το ποσόν που καταβάλατε εσείς, για δικό του λογαριασμό, στη ΔΕΗ.

Απλό δεν είναι;

Και ας τολμήσει-κοπιάσει μετά η ΔΕΗ, να κόψει το ρεύμα, ... θα τους κόψουμε, ... αυτά που εξέχουν. Γιατί άλλο νομιμότητα, συνέπεια και υπευθυνότητα, και άλλο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ από «κακοχυμένους κουραμπιέδες». Τίμια και πολιτισμένα πράγματα (και καμία σχέση με Τσίπρα, Παπαρήγα, «δεν πληρώνω», ΓΕΝΟΠ, κλπ.).

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:

Και δυό λόγια, για τους πιο επιφυλακτικούς και «φοβισμένους»:

i. Ο συνήθης τρόπος, για να διακοπεί η οικιακή ηλεκτρική παροχή, είναι η αφαίρεση μίας ασφάλειας ή το κατέβασμα ενός μικρο-αυτόματου διακόπτη στο μετρητή του ρεύματος (σιγά, μη χρησιμοποιήσει η ΔΕΗ καλαθοφόρο όχημα, για να κόψει την παροχή του ρεύματος από την κολώνα, σε μονοκατοικίες. Χρειάζεται πολύ ... θάρρος από τους υπαλλήλους της, που θα τολμήσουν κάτι τέτοιο). Στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων (για λόγους προστασίας, καλαισθησίας, κλπ.), ο εν λόγω μετρητής ευρίσκεται σε κάποιο ερμάριο (κουτί-ντουλάπι).

ii. Ως γνωστόν, ο λογαριασμός της ΔΕΗ εκδίδεται ανά δίμηνο («έναντι» & «εκκαθαριστικός»). Ο εκκαθαριστικός λογαριασμός εκδίδεται μετά την καταγραφή της ένδειξης του μετρητή, από κάποιο συμβεβλημένο με τη ΔΕΗ εργολάβο, μία φορά το 4-μηνο (δηλαδή, τρεις φορές το χρόνο). Επιπλέον, σε κάθε λογαριασμό της ΔΕΗ, στο κάτω μέρος, υπάρχει σαφής αναγραφή της ημερομηνίας, που θα γίνει η εν λόγω μέτρηση, στη συνέχεια της οποίας εκδίδεται ο εκκαθαριστικός λογαριασμός (συγκεκριμένα αναγράφεται: «επόμενη μέτρηση π.χ. στις 20.12.2011»). Ετσι, ο κάθε ένοικος, γνωρίζει πάντα την ακριβή ημερομηνία, που θα έρθει ο καταμετρητής (πιτσιρικάς συνήθως), για να καταγράψει τη μέτρηση της ηλεκτρικής κατανάλωσης.

iii. Σε πολλές μονοκατοικίες και ειδικότερα στις παλαιές, το ερμάριο του μετρητή ευρίσκεται εντός του οικοπέδου του σπιτιού, οπότε, κατά κανόνα, η πρόσβαση σε αυτό, είναι δυνατή, μόνο με τη συναίνεση του ιδιοκτήτη του σπιτιού (δηλαδή, θα πρέπει να έχει ξεκλείδωτη την εξώπορτα, κ.ο.κ.). Οπότε, σ' αυτή την περίπτωση, για να κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα, θα πρέπει να εφοδιαστεί ... με εισαγγελικό ένταλμα, για να μπει στο σπίτι σας! Συνεχίζω. Σε πιο σύγχρονες όμως μονοκατοικίες, συχνά το ερμάριο του μετρητή ευρίσκεται στο πεζοδρόμιο, π.χ. δίπλα στην εξώπορτα του σπιτιού. Σε αυτή την περίπτωση, βάζετε ένα γερό λουκέτο, κι' έτσι διασφαλίζετε, ότι κανένας δεν θα έχει πρόσβαση στο μετρητή, χωρίς τη συναίνεσή σας. Τέλος, στις πολυκατοικίες-διαμερίσματα, όλοι οι μετρητές ευρίσκονται σε κοινό ερμάριο, το οποίο συνήθως ευρίσκεται σε εξωτερικό κοινόχρηστο χώρο, για να έχει ανεμπόδιστη πρόσβαση ο καταμετρητής. Ισχύει το ίδιο, με την προηγούμενη περίπτωση: βάζετε ένα λουκέτο στο ερμάριο, κρατάει π.χ. το κλειδί ο διαχειριστής ή ο αντικαταστάτης του και οι μετρητές είναι προσβάσιμοι μόνο με τη συναίνεση των ενοίκων.

Κι' επειδή, όπως ανέφερα στο (ii) παραπάνω, η ημερομηνία καταγραφής της ένδειξης του μετρητή γίνεται ανά τετράμηνο, σε συγκεκριμένη ημερομηνία, μεριμνάτε, τη συγκεκριμένη ημέρα (σημειώστε τη στο ημερολόγιό σας), να είναι προσβάσιμος ο μετρητής, για να καταστεί δυνατή η καταμέτρηση. Αλλά ακόμα και αν ξεχάσετε ν' ανοίξετε την εξώπορτα ή να ξεκλειδώσετε το ερμάριο των μετρητών, με αποτέλεσμα, να μην μπορέσει ο καταμετρητής να κάνει τη δουλειά του, ουδέν πρόβλημα. Διαβάζετε μόνος σας την ένδειξη στο μετρητή σας, τηλεφωνείτε στο 10500 (ΔΕΗ) και τους την λέτε.

iv. Τέλος, ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που αποφασίσει/καταφέρει η ΔΕΗ να σας κόψει το ρεύμα, ουδέν πρόβλημα. Φωνάζετε τον ηλεκτρολόγο της γειτονιάς, σας αντικαθιστά/σηκώνει την ασφάλεια, και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Και την επόμενη φορά, ... φροντίστε όμως, να είστε πιο προσεκτικοί, δηλαδή, εν τη απουσία σας, να μην έχει κανένας πρόσβαση στο μετρητή σας.

Υ.Γ.

Πάντως, όποιος αποφασίσει να πληρώσει το χαράτσι, καλό θα είναι, να μην παραπονεθεί ή καταφερθεί ξανά εναντίον αυτών (ανεξαρτήτως κόμματος), που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Εννοώ, εφεξής, δεν θα έχει κανένα απολύτως δικαιολογητικό, να κατηγορεί-βρίζει τον Παπανδρέου (με τους υπουργούς του) ή τον Καραμανλή ή τις Τσιπρο-παπαρήγες, ως κλέφτες, λαμόγια, άχρηστους, κλπ. Ούτε να ζητάει προσφυγή στις κάλπες, να ισχυρίζεται, ότι δεν αντέχει άλλους φόρους ή ότι πληρώνει αυτός, για να τρώνε οι «ημέτεροι», κ.ο.κ. Δεν θα έχει κανένα απολύτως λογικό έρεισμα γι' αυτό, αφού, θα έρχεται σε πλήρη αντίφαση με τον εαυτό του (= ασυνέπεια λόγων και πράξεών του). Και το κυριότερο, θα έχει χάσει τη μία και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, να περάσει το πιο ενδεδειγμένο και αποτελεσματικό μήνυμα, σε όλους αυτούς, που τόσα χρόνια μας δουλεύουν κι' εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν ως όχλο, βοώντα μεν, ανύπαρκτο και γραφικό δε.

Και το μήνυμα αυτό λέει: κύριοι, όλα τα πράγματα έχουν και τα όριά τους, γι' αυτό, ΚΑΤΩ ΤΑ «ΞΕΡΑ» ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ, η ατομική (μικρο)ιδιοκτησία δεν είναι... έγκλημα, ούτε θα μας την αρπάξετε, όπως αρπάζατε τόσα χρόνια τα λεφτά μας!

Οι τρόποι πληρωμής των λογαριασμών της ΔΕΗ με συγκεκριμένο ποσό που επιθυμούμε αναφέρονται στην ακόλουθη δημοσίευση: http://eleftheroiellines.blogspot.com/2011/10/blog-post_17.html

iMortal

Η ομιλία-μάθημα ζωής του Steve Jobs στους αποφοίτους του Stanford ("You've got to find what you love") το 2005.

Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι μαζί σας στην τελετή αποφοίτησής σας από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Δεν πήρα ποτέ πανεπιστημιακό πτυχίο. Για να πούμε την αλήθεια, τούτη δω η μέρα είναι ότι κοντινότερο σε αποφοίτηση έχω ζήσει. Έτσι είναι, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τρεις ιστορίες.

Η πρώτη ιστορία μιλάει για διαδρομές

Εγκατέλειψα το κολέγιο του Ριντ στο πρώτο μου εξάμηνο, αλλά τριγυρνούσα στους χώρους του άλλο ενάμισι χρόνο, πριν τα παρατήσω για τα καλά.

Λοιπόν, γιατί τα παράτησα;

Όλα ξεκίνησαν πριν καν γεννηθώ...

Η πραγματική μου μητέρα ήταν μια νεαρή, ανύπαντρη απόφοιτος κολεγίου, που αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία.

Η μεγαλύτερη επιθυμία της ήταν να με υιοθετήσει ένα ζευγάρι

πανεπιστημιακής μόρφωσης και κανόνισε τα πάντα ώστε μόλις γεννηθώ να με

υιοθετήσει ένας δικηγόρος και η σύζυγός του.

Το πρόβλημα ήταν πως μόλις ξεπρόβαλα, εκείνοι αποφάσισαν πως προτιμούσαν ένα κορίτσι.

Έτσι οι γονείς μου, που ήταν καταγεγραμμένοι σε ένα είδος «λίστας αναμονής» δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα μες στο βράδυ, που τους ανακοίνωσε: «ξαφνικά βρέθηκε ένα αγοράκι• το θέλετε;»

«Φυσικά», απάντησαν.

Αλλά η βιολογική μου μητέρα ανακάλυψε πως η θετή μου μητέρα μου δεν είχε πάει ποτέ στο κολέγιο κι ο θετός μου πατέρας μου δεν είχε καν αποφοιτήσει από το λύκειο.

Κι αρνήθηκε να υπογράψει τα χαρτιά της υιοθεσίας.

Υποχώρησε μόνο μετά από κάμποσους μήνες, όταν οι γονείς μου της υποσχέθηκαν πως κάποια μέρα θα πήγαινα στο κολέγιο.

Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, έτσι κι έγινε.

Αλλά επέλεξα αφελώς ένα κολέγιο πανάκριβο, σχεδόν σαν το Στάνφορντ, πράγμα που σήμαινε πως σχεδόν όλες οι οικονομίες των σκληρά εργαζόμενων γονιών μου θα πήγαιναν στα δίδακτρα.

Μέσα σε έξι μήνες δεν έβλεπα καμιά χρησιμότητα σ, αυτό.

Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και το κολέγιο δεν μου έδινε κανένα μπούσουλα για να το βρω.

Επιπλέον, ξόδευα τις οικονομίες μιας ζωής των γονιών μου.

Αποφάσισα λοιπόν να τα παρατήσω, ελπίζοντας πως όλα θα πήγαιναν κατ, ευχήν.

Εκείνη την εποχή ήμουν στ, αλήθεια φοβισμένος, αλλά τώρα ξέρω πως αυτή ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ μου.

Από τη στιγμή που εγκατέλειψα τις σπουδές μου έπαψα να γράφομαι σε ένα σωρό προαπαιτούμενα μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν και παρακολουθούσα ως ελεύθερος ακροατής μόνο εκείνα που μου άρεσαν.

Δεν ήταν βέβαια όλα τόσο υπέροχα: δεν δικαιούμουν δωμάτιο στην εστία κι έτσι κοιμόμουν στρωματσάδα» σε δωμάτια φίλων μου• για να φάω μάζευα άδεια μπουκάλια κόκα κόλα για 5 σεντς το ένα και για να έχω τουλάχιστο ένα αξιοπρεπές γεύμα τη βδομάδα χρειαζόταν να περπατάω κάθε Κυριακή βράδυ 7 χιλιόμετρα , μέχρι το ναό των «χάρε κρίσνα».

Αλλά περνούσα καλά.

Κι ένα σωρό από όσα γνώρισα ακολουθώντας τη διαίσθησή μου και προσπαθώντας να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, αποδείχτηκαν ανεκτίμητα στο μέλλον.

Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα:

Εκείνη την εποχή το «Ριντ» είχε ίσως ένα από τα καλύτερα μαθήματα καλλιγραφίας στη χώρα.

Παντού στο κάμπους έβλεπες θαυμάσια καλλίγραφα πόστερ, πινακίδες και σχέδια.

Καθώς είχα εγκαταλείψει τις σπουδές μου και δεν ήμουν υποχρεωμένος να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα, αποφάσισαν να πάω να παρακολουθήσω καλλιγραφία, για να δω πώς κατάφερναν αυτά τα θαύματα.

Έμαθα έτσι για τις γραμματοσειρές «σέριφ» και «σανς σέριφ», για τις αποστάσεις μεταξύ γραμμάτων -ανάλογα με τα γράμματα- ό,τι κάνει υπέροχη την τυπογραφία.

Ήταν ένα θαυμάσιο μάθημα, γεμάτο ιστορία, καλλιτεχνία και καλαισθησία, που πραγματικά με συνεπήρε.

Ούτε μου περνούσε από το μυαλό πως όλα τούτα θα μου χρησίμευαν κάποια μέρα στη ζωή μου.

Δέκα χρόνια αργότερα όμως, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή «Μάκιντος» ξαναθυμήθηκα εκείνο το μάθημα.

Και χρησιμοποιήσαμε στο Μακ όλα όσα είχα μάθει.

Εκείνος ήταν ο πρώτος υπολογιστής που διέθετε καλλιγραφία.

Αν δεν είχα παρακολουθήσει εκείνο το συγκεκριμένο μάθημα, οι Μάκιντος δεν θα είχαν ποτέ πολλές γραμματοσειρές ή μεγέθη γραμμάτων.

Κι αφού το μόνο που έκαναν τα «ουίντοους» ήταν να αντιγράψουν τα Μακ, μάλλον αυτά δεν θα υπήρχαν σε κανένα υπολογιστή.

Κι αν δεν τα είχα παρατήσει, δεν θα είχα παρακολουθήσει ποτέ μου εκείνο το μάθημα καλλιγραφίας κι οι υπολογιστές δεν θα πρόσφεραν τις δυνατότητες καλλιγραφίας που προσφέρουν σήμερα.

Φυσικά ήταν αδύνατο να τα προβλέψω όλα αυτά όταν ήμουν στο κολέγιο.

Δέκα χρόνια αργότερα όμως, ήταν όλα πολύ-πολύ ξεκάθαρα.

Θέλω να πω, ποτέ δεν γίνεται να προβλέψεις την πορεία σου.

Για να την εκτιμήσεις, θα πρέπει να την κοιτάξεις προς τα πίσω.

Χρειάζεται λοιπόν να εμπιστευτείτε πως όλα τα βήματά σας, πως με κάποιο τρόπο σας οδηγούν στο μέλλον σας.

Πρέπει να εμπιστευθείτε κάτι -ή κάποιον: το ένστικτό σας, τη μοίρα, το κάρμα, τη ζωή, δεν έχει σημασία.

Αυτή η άποψη ποτέ δεν με απογοήτευσε και καθόρισε τη ζωή μου.

Η δεύτερη ιστορία μου μιλάει για αγάπη και απώλειες

Ήμουν τυχερός: βρήκα τι μου άρεσε νωρίς στη ζωή μου.

Ο Ουοζ (Wozniak) κι εγώ ξεκινήσαμε την «άπλ» στο γκαράζ των γονιών μου, όταν ήμουν είκοσι χρονών.

Δουλέψαμε σκληρά και δέκα χρόνια αργότερα η «απλ» δεν ήταν πια οι δυο μας κι ένα γκαράζ, αλλά μια εταιρία αξίας άνω των 2 δις δολαρίων, με πάνω από 4,000 εργαζόμενους.

Ένα χρόνο νωρίτερα, με το που έκλεινα τα 30, είχαμε ρίξει στην αγορά την πιο ωραία μας δημιουργία -τον «Μάκιντος».

Και μετά απολύθηκα.

Πώς μπορεί κάποιος να απολυθεί από μια εταιρία που ίδρυσε;

Να, καθώς μεγάλωνε η «απλ» σκέφτηκα να προσλάβω κάποιον ταλαντούχο μάνατζερ για να διοικούμε μαζί την εταιρία και πράγματι, για κανά χρόνο όλα πήγαιναν πρίμα.

Μετά όμως, οι απόψεις μας για το μέλλον άρχισαν να διαφοροποιούνται και στο τέλος τσακωθήκαμε.

Όταν έγινε αυτό, το διοικητικό συμβούλιο πήγε με το μέρος του.

Έτσι λοιπόν, στα 30 μου, βρέθηκα έξω από την εταιρία, και μάλιστα με πολύ δημόσιο τρόπο.

Ο σκοπός ολόκληρης σχεδόν της ενήλικης ζωής μου είχε πια χαθεί, κι αυτό ήταν τόσο επώδυνο.

Για αρκετούς μήνες δεν είχα ιδέα τι να κάνω.

Αισθανόμουν πως είχα απογοητεύσει τους συνεργάτες μου, πως η σκυτάλη μού είχε γλιστρήσει από τα χέρια, μόλις μου την παρέδωσαν.

Συναντήθηκα με τον Ντέιβιντ Πάκαρντ (David Packard) και τον Μπομπ Νόις (Bob Noyce) προσπαθώντας να απολογηθώ για το πώς τα ,χα καταστρέψει όλα με τέτοιο τρόπο.

Ήμουν μια πασίγνωστη αποτυχία και μου πέρασε από το μυαλό να εγκαταλείψω την κοιλάδα.

Σιγά σιγά όμως, μια αίσθηση γεννήθηκε μέσα μου: εξακολουθούσα να αγαπάω τη δουλειά μου.

Ότι κι αν είχε συμβεί στην «απλ», αυτό δεν είχε πειραχτεί, ούτε κατ, ελάχιστο.

Με είχαν απορρίψει, ήμουν όμως ακόμα ερωτευμένος.

Έτσι αποφάσισα να ξαναρχίσω από την αρχή.

Τότε δεν το καταλάβαινα, αλλά η απόλυσή μου από την «απλ» ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου είχε συμβεί.

Η βαρύτητα της επιτυχίας αντικαταστάθηκε από την ελαφρότητα να είμαι ξανά αρχάριος, αβέβαιος για τα πάντα.

Απελευθερώθηκα και μπήκα σε μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου.

Την επόμενη πενταετία ξεκίνησα μια εταιρία που τη λέγαν «νεξτ», μια άλλη που τη λέγαν «πίξαρ» κι ερωτεύτηκα μια υπέροχη γυναίκα που έγινε σύζυγός μου.

Με την «πίξαρ» -που είναι σήμερα μια από τις πιο πετυχημένες εταιρίες κινηματογραφικής παραγωγής του κόσμου- δημιουργήσαμε την πρώτη ταινία ψηφιακής κίνησης στην ιστορία του κινηματογράφου, το «τόι στόρι».

Τα γεγονότα πήραν απροσδόκητη τροπή όταν η «απλ» αγόρασε την «νεξτ»

και ξαναβρέθηκα στην «απλ», ενώ η τεχνολογία που είχαμε αναπτύξει στη

«νεξτ» βρέθηκε στην καρδιά της σημερινής αναγέννησης της «απλ».

Και με τη Λορέν (Laurene) δημιουργήσαμε μια θαυμάσια οικογένεια.

Είμαι βέβαιος πως τίποτα από αυτά δεν θα είχε γίνει αν δεν είχα απολυθεί από την «απλ».

Η γεύση του φάρμακου ήταν απαίσια, πιστεύω όμως πως το χρειαζόμουν.

Υπάρχουν φορές που η ζωή σε χτυπάει κατακέφαλα.

Μην χάνετε την πίστη σας.

Είμαι πεπεισμένος πως το μόνο που μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω ήταν πως αγαπούσα αυτό που έκανα.

Πρέπει να βρεις τι και ποιος σου αρέσει.

Αυτό είναι αλήθεια στη δουλειά και στον έρωτα.

Ένα μεγάλο τμήμα της ζωής σας θα αφιερωθεί στην εργασία σας και ο μόνος τρόπος για να είστε ικανοποιημένοι είναι να θεωρείτε πως κάνετε υπέροχη δουλειά.

Κι ο μόνος τρόπος να κάνετε υπέροχη δουλειά είναι να αγαπάτε ότι κάνετε.

Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να ψάχνετε.

Μην βολεύεστε.

Όπως συμβαίνει και στον αισθηματικό τομέα, όταν έρθει, θα το καταλάβετε.

Κι όπως σε κάθε σπουδαία σχέση, θα γίνεται καλύτερο όσο περνάει ο χρόνος.

Συνεχίστε λοιπόν να ψάχνετε, μέχρι να το βρείτε.

Μην τα παρατάτε.

Η τρίτη ιστορία μου αφορά το θάνατο.

Όταν ήμουν 17, διάβασα κάτι σαν «να ζεις την κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία».

Αυτό μου έκανε εντύπωση κι από τότε, για 33 ολόκληρα χρόνια, κάθε πρωί κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ρωτάω τον εαυτό μου: «αν αυτή ήταν η τελευταία ημέρα της ζωής σου, θα έκανες αυτό που ετοιμάζεσαι να κάνεις σήμερα;».

Όποτε η απάντηση ήταν «όχι» για πολύ καιρό, ήξερα πως κάτι έπρεπε να αλλάξω.

Το να θυμάμαι πάντα πως σύντομα θα πεθάνω, ήταν η καλύτερη βοήθεια για να παίρνω τις σωστές αποφάσεις στη ζωή μου.

Όλα τα υπόλοιπα -οι εξωτερικές προσδοκίες, η υπερηφάνεια, ο φόβος της γελοιοποίησης ή της αποτυχίας- όλα εξαερώνονται μόλις βρεθούν απέναντι στο θάνατο: το μόνο που απομένει είναι το πραγματικά σημαντικό.

Το να θυμάστε πως θα πεθάνετε είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να αποφύγετε την παγίδα να νομίζετε πως έχετε κάτι να χάσετε.

Είστε ήδη γυμνοί.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθήσετε ότι σας λέει η καρδιά σας.

Εδώ κι ένα χρόνο, μου διαγνώσανε καρκίνο.

Πέρασα από εξέταση στις 7:30 το πρωί κι ένας όγκος φάνηκε ξεκάθαρος στο πάγκρεας.

Δεν είχα ιδέα τι είναι το πάγκρεας.

Οι γιατροί με ενημέρωσαν πως ήταν μία μη ιάσιμη μορφή καρκίνου και πως δεν θα ζούσα παραπάνω από τρεις με έξι μήνες.

Ο γιατρός μου με συμβούλεψε να πάω σπίτι και «να τακτοποιήσω τις εκκρεμότητές» μου, πράγμα που είναι ένας ευφημισμός των γιατρών για το προετοιμάσου να πεθάνεις.

Σημαίνει: προσπάθησε να πεις σε λίγους μήνες όλα όσα ήθελες να πεις στα παιδιά σου σε δέκα χρόνια.

Σημαίνει πως πρέπει να βεβαιωθείς πως όλα είναι εντάξει για να έχει η οικογένειά σου όσο το δυνατό λιγότερους μπελάδες.

Σημαίνει: κάνε τους αποχαιρετισμούς σου.

Έζησα με αυτή τη διάγνωση όλη τη μέρα.

Αργά το απόγευμα μου έκαναν μια βιοψία, που γίνεται με ένα σωλήνα που περνάει από το λαιμό σου στο στομάχι και στα έντερα κι από εκεί μια βελόνα παίρνει λίγα κύτταρα από το πάγκρεας.

Ήμουν ναρκωμένος, αλλά η γυναίκα μου, που ήταν παρούσα, μου διηγήθηκε αργότερα πως όταν οι γιατροί πήραν τα κύτταρα και τα έβαλαν στο μικροσκόπιο άρχισαν να αλαλάζουν, γιατί όπως αποδείχτηκε είχα μια πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος που ήταν ιάσιμη με εγχείρηση.

Έκανα την εγχείρηση και τώρα είμαι μια χαρά.

Δεν έχω ποτέ φτάσει πιο κοντά στο θάνατο, κι ελπίζω να μην φτάσω ποτέ μου κοντύτερα για μερικές δεκαετίες ακόμα.

Έχοντας όμως βιώσει αυτήν την εμπειρία, μπορώ να σας πω κάτι, με λίγο περισσότερη βεβαιότητα από εκείνους για τους οποίους ο θάνατος είναι μια αφηρημένη μόνο έννοια: κανείς δεν θέλει να πεθάνει.

Ακόμα κι όσοι περιμένουν να πάνε στο παράδεισο, θέλουν να φτάσουν εκεί χωρίς να πεθάνουν.

Κι όμως, ο θάνατος είναι η μόνη κοινή μας μοίρα.

Κανείς δεν του ξέφυγε.

Κι έτσι πρέπει να είναι• ο θάνατος είναι μάλλον η καλύτερη εφεύρεση της ζωής.

Είναι ο παράγοντας που διαιωνίζει τη ζωή.

Ξεκαθαρίζει το παλιό και κάνει χώρο για το καινούργιο.

Το νέο τώρα είστε εσείς, αλλά κάποια μέρα, όχι πολύ μακριά από σήμερα, θα γίνετε οι γέροι που προορίζονται να φύγουν.

Συγγνώμη για τον τόνο μου, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Δεν έχετε πολύ χρόνο, μην τον σπαταλήσετε λοιπόν ζώντας τις ζωές κάποιων άλλων.

Μην αιχμαλωτιστείτε από το δόγμα που λέει να ζείτε σύμφωνα με το τι νομίζουν οι άλλοι.

Μην αφήνετε τη γνώμη των άλλων να πνίξει την εσωτερική σας φωνή.

Και -το σημαντικότερο- να έχετε το θάρρος να ακούτε την καρδιά και τη διαίσθησή σας.

Αυτά με κάποιο τρόπο ξέρουν ήδη τι θέλετε στα, αλήθεια να γίνετε.

Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

Όταν ήμουν νέος, υπήρχε μια φανταστική έκδοση που λεγόταν «ο κατάλογος όλης της Γης» που υπήρξε μία από της «Βίβλους» της γενιάς μου.

Την εξέδιδε και της έδωσε ζωή ένας τύπος που τον λέγαν Στιούαρτ Μπραντ (Stewart Brand) και που ζούσε όχι μακριά από εδώ, στο Μένλο Παρκ.

Ήταν τα τέλη της δεκαετίας του ,60, πριν τους προσωπικούς υπολογιστές και τα επιτραπέζια εκδοτικά συστήματα, κι όλα έπρεπε να γίνουν με γραφομηχανές, ψαλίδια και μηχανές πολαρόιντ.

Ήταν ένα είδος έντυπου «γκουγκλ», 35 χρόνια πριν βγει το γκουγκλ στο διαδίκτυο: ήταν ιδεαλιστικό, πλημμυρισμένο από γνώσεις και κόλπα.

Ο Στιούαρτ κι οι συνεργάτες του έβγαλαν αρκετά τεύχη του «κατάλογου όλης της Γης» κι όταν φάνηκε πως ξεπερνιόταν, έβγαλαν ένα τελευταίο τεύχος.

Είχαμε φτάσει στα μέσα της δεκαετίας του ,70 κι ήμουν στην ηλικία σας.

Στο οπισθόφυλλο του τελευταίου τεύχους υπήρχε μια φωτογραφία ενός αγροτικού δρόμου την αυγή, του είδους που κάποτε θα βρεθείτε να κάνετε οτοστόπ, αν είστε αρκετά περιπετειώδεις.

Από κάτω έγραφε: «μείνετε αχόρταγοι   • μείνετε τρελαμένοι».

Αυτό ευχόμουν πάντα για τον εαυτό μου.

Αυτό εύχομαι και για σας σήμερα.

Μείνετε αχόρταγοι -----   μείνετε τρελαμένοι.

Ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμά του: μείνετε αχόρταγοι• μείνετε τρελαμένοι.

Google it!

H Google την Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου είχε τα 13^α γενέθλιά της, αλλά δεν πιστεύουμε ότι θα αποδειχτούν γρουσούζικα. 

Η Google είναι ο γνωστός αυτοκράτωρ του διαδικτύου. Έχει αναπτύξει μια φοβερή καινοτομία και τεχνολογία στο χώρο του διαδικτύου με πολλές χρήσιμες εφαρμογές. Τώρα πλέον, κανείς σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη χρήση των εφαρμογών της.   

Η Google αναπτύσσεται πλέον σχεδόν σε κάθε πεδίο της επιστήμης που έχει να κάνει κυρίως με το internet, στο πολλά υποσχόμενο cloud computing, στο λογισμικό για smart phones και στην αγορά πατεντών. Πρόσφατα συμφώνησε την αγορά 1000 πατεντών από την ΙΒΜ. Πλέον και με εξαγορές, όπως αυτή της Motorola (hardware που η Google δεν είχε παρουσία), φιλοδοξεί με ένα ευρύτερο πλέγμα παρεχόμενων προϊόντων και υπηρεσιών, να χτυπήσει πανίσχυρες εταιρίες όπως την Apple και ΝΟΚΙΑ. Σε κάποιο βαθμό θα το καταφέρει. 

Άλλωστε το λογισμικό της “Android OS” είναι το μόνο δυναμικά ανερχόμενο και πλησιάζει επικίνδυνα τα πρώτα σε μερίδια αγοράς παγκοσμίως, το “Symbian OS” (NOKIA) και “iOS” (Apple) - βλ. κάτω γράφημα.    

Και όλα αυτά, χωρίς να θεωρείται θεμελιωδώς ακριβή, αφού έχει δείκτη PEG (που λαμβάνει υπόψη την τρέχουσα αποτίμηση συνδυαστικά με την προσδοκώμενη ανάπτυξη) μόλις στο 0,79 όταν οποιαδήποτε τιμή κάτω του 1, θεωρείται χαμηλή. 

>>>•<<<

Το παρόν άρθρο είναι καθαρά ενημερωτικό, εκφράζει προσωπικές απόψεις του γράφοντος και δεν συνιστά προτροπή για αγορά ή πώληση οποιουδήποτε αγαθού.