Πολλοί ρωτούν πότε θα τελειώσει όλο αυτό που βιώνουμε, αυτός ο οικονομικός μαρασμός.
Αν και δεν γνωρίζω το πότε, μπορώ να περιγράψω τις συνθήκες που όταν παρουσιαστούν, θα είμαστε κοντά στην περάτωση αυτής της οικονομικής συρρίκνωσης, της οικονομίας γενικότερα αλλά και των εισοδημάτων μας ειδικότερα.
Για να απαντηθεί το πότε θα τελειώσει, θα πρέπει να δούμε τα δεδομένα και τα γεγονότα: να δούμε τι έχουμε μπροστά μας, ποιο είναι το πρόβλημα και πως αντιμετωπίζεται μέχρι στιγμής.
Το πρόβλημα είναι ο υπερδανεισμός μας, η υπερχρέωσή μας και τα υψηλότατα ελλείμματα.
Αυτά με τη σειρά τους, οφείλονται στην αποβιομηχάνιση της χώρας κατά τα τελευταία 30 – 40 χρόνια που έχει καταστήσει την Ελλάδα εντονότατα εξαρτώμενη από τις εισαγωγές, σχεδόν στα πάντα, σε τρόφιμα, εξοπλισμό, κεφαλαιουχικά αγαθά, πρώτες ύλες.
> Συνεπώς, ακόμα και αν μας χάριζαν το σύνολο του χρέους μας, καθώς εξαρτώμεθα σε τόσο έντονο βαθμό από εισαγωγές, θα έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να παράγουμε περισσότερα εντός της χώρας μας, που να είναι ανταγωνιστικότερα από τα αντίστοιχα εισαγόμενα, προκειμένου να έχει νόημα.
> Το κόστος εργασίας, είναι μια σημαντική παράμετρος και είναι σημαντική διότι το κράτος δεν ενεργεί σε άλλα επίπεδα, προκειμένου να ενισχύσει την ελληνική ανταγωνιστικότητα διαφορετικά.
> Ακόμα και αν μας χάριζαν το σύνολο του χρέους μας, όσο ο ευρύτερος δημόσιος τομέας παράγει ελλείμματα, αναγκάζει τη χώρα σε δανεισμό, προκειμένου να μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες.
Ελλείμματα ο δημόσιος τομέας έχει διότι τα έσοδά του υστερούν ως προς τα έξοδά του. Τα έξοδά του είναι υψηλά, λόγω της ακολουθούμενης πολιτικής πελατειακών σχέσεων από τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30 – 40 ετών.
Συνεπώς, αν δεν φτάσουμε στο σημείο να δούμε πρωτογενή πλεονάσματα, δεν μπορούμε να δούμε και την έξοδό μας από την κρίση. Για να δούμε πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή έχοντας αφήσει εκτός όσα δίνουμε για πληρωμή τοκοχρεολυσίων, είναι σαφές ότι πρέπει να περιοριστούν οι δαπάνες του δημοσίου. Κάτι τέτοιο, αναπόφευκτα θα επηρεάσει αρνητικά και τους μισθούς του δημοσίου και τις επενδύσεις του δημοσίου – όλες τις δαπάνες του δημοσίου.
> Η πραγματική οικονομία βρίσκεται εδώ και μια διετία, σε βαθειά ύφεση. Οι τράπεζες έχουν πάψει να ανταποκρίνονται στον ρόλο τους, που είναι να παρέχουν χρηματοδότηση. Η ρευστότητα που παρέχεται στην οικονομία από τις τράπεζες, περιορίζεται ολοένα και περισσότερο. Η πραγματική οικονομία αργοπεθαίνει. Οι τράπεζες θα εξακολουθήσουν να περιορίζουν την όποια χρηματοδότηση παρέχουν στην πραγματική οικονομία, σε μια απέλπιδα προσπάθεια των τραπεζιτών, να μην χάσουν τον έλεγχο των τραπεζών τους, μη τυχόν αυτές κρατικοποιηθούν. Οι τραπεζίτες θα επιδιώξουν να διατηρήσουν το δυνατόν υγιείς τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών τους, με το να περιορίζουν τη χρηματοδότηση. Δηλαδή έχουμε ένα ισχυρό φαινόμενο απομόχλευσης.
> Το κράτος με την φορολαίλαπα που έχει εξαπολύσει, περιορίζει ακόμα περισσότερο την ρευστότητα από την οικονομία, καθώς βγάζει χρήμα από τα νοικοκυριά που πάει εκτός Ελλάδος, στους δανειστές μας.
> > > Η μείωση του εισοδήματος, η φορολαίλαπα, η απομόχλευση, εντείνουν την ύφεση: ολοένα μεγαλύτερος αριθμός επιχειρήσεων κλείνει ή περιορίζεται, η ανεργία αυξάνει, το εισόδημα μειώνεται περαιτέρω. Η ανάγκη είσπραξης όμως φόρων εξακολουθεί και υφίσταται. Η φορολαίλαπα συνεχίζει. Λόγω του μειωμένου εισοδήματος, εισπράττονται λιγότερα ποσά από φόρους, πράγμα που δυσκολεύει την καταπολέμηση των ελλειμμάτων του δημοσίου (όσον αφορά το σκέλος των εσόδων). Ένας φαύλος κύκλος έχει δημιουργηθεί.
Τα πράγματα είναι σχετικά απλά: ανάπτυξη έχουμε όταν υπάρχει εργασία, που παράγει εισόδημα και συνεπώς και κέρδος.
Συνεπώς, θα αρχίσουμε να ανακάμπτουμε, με αργούς ρυθμούς, όταν:
• Το Δημόσιο έχει πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτό είναι εφικτό μόνο εάν συμβούν αρκετές ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες θα βοηθήσουν να λειτουργήσει ένα κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, κάπως καλύτερα σε σχέση με την τωρινή κατάσταση.
• Οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων, αγαθών και υπηρεσιών και εργασίας στην Ελλάδα έχουν μειωθεί τόσο πολύ, που πλέον θα προσελκύουν τις ξένες επενδύσεις.
Οι επίσημοι δανειστές μας, θα έχουν έχουν κερδίσει πολλαπλώς:
Θα έχουν κερδίσει από την επιστροφή των δανεικών που μας δίνουν. Μην ξεχνάτε ότι τα δάνεια της Τρόικα, ούτε δωρεάν είναι και εξαιρούνται από το haircut.
Αφού η παρούσα οικονομία της Ελλάδος «πεθάνει», θα έχουν κερδίσει διότι οτιδήποτε έχει η Ελλάδα προς εκμετάλλευση, θα έρθουν επιχειρήσεις από τις ισχυρές δανείστριες χώρες μας όπως Γερμανία, ΗΠΑ, Γαλλία και θα το εκμεταλλευθούν με πολύ χαμηλό κόστος για αυτές.
Τότε, όταν οι επενδύσεις επί ελληνικού εδάφους θα αρχίσουν και θα είναι συχνές, θα καταλάβουμε ότι έφτασε η ώρα της αργής ανάκαμψης. Λέμε αργής διότι σε κάθε περίπτωση, δεν βλέπουμε πως η Ελλάδα μπορεί να γίνει επενδυτικός παράδεισος.
Θα έχει «πεθάνει» η παρούσα οικονομία και σιγά – σιγά, θα χτίζεται μια νέα ελληνική οικονομία, που θα ανήκει όμως ως επί το πλείστον σε επιχειρήσεις συμφερόντων των επισήμων δανειστών μας.
Δυστυχώς, η χειροτέρευση του εισοδήματος των πολιτών είναι μία σημαντική παράμετρος προκειμένου να οδηγηθούμε στο παραπάνω περιγραφέν αποτέλεσμα, που τελικά συνιστά μια επικερδή κατάσταση για τους επίσημους δανειστές μας.
Είναι στο χέρι των Ελλήνων να αντισταθούν στην πολιτική εξαθλίωσής τους, απαιτώντας τα μέτρα προσαρμογής της χώρας μας να γίνουν δίκαια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου