Προς εξάντληση η πρόσφατη ανοδική κίνηση των τραπεζών στο ΧΑ

Σε bearish formation παραμένει ο Δείκτης Τραπεζών (21/1/2011)

Δείκτης Τραπεζών: Σε πτωτική κυρίαρχη τάση
και προς εξάντληση της βραχυπρόθεσμης ανοδικής αντίδρασης

Ο δείκτης των Τραπεζών του ΧΑ, εξακολουθεί και βρίσκεται σε bearish formation, κάτι που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη για αλλαγή της τάσης προς το παρόν. Η κίνηση που συντελείται τις τελευταίες ημέρες, δείχνει ως μία απλή ανοδική αντίδραση εντός των πλαισίων ταλάντωσης στο πτωτικό κανάλι.  Συνεπώς, είναι εξαιρετικά risky η επένδυση στις μετοχές που τον συνθέτουν, εντός του υφιστάμενου περιβάλλοντος.

Στο υφιστάμενο περιβάλλον που θεμελιωδώς είναι ή μάλλον παραμένει προβληματικό, λόγω των σημαντικών προβλημάτων ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών και των νέων - επερχόμενων stress tests (κατά τον Μάιο), που θα επιφέρουν ακόμα χαμηλότερες αξιολογήσεις.

Ο δείκτης των τραπεζών δεν δείχνει να έχει την απαραίτητη για την αντιστροφή της κυρίαρχης πτωτικής τάσης, δυναμική. Ακόμα και αν ο δείκτης γυρίσει σε ατασική αγορά (ως επί το πλείστον οριζόντια κίνηση μετά διακυμάνσεων) από πτωτική που είναι σήμερα, πάλι δεν θα είναι καθόλου φιλικός προς επένδυση. Διότι, όπως είναι γνωστό, η ατασική αγορά είναι ίσως και ο μεγαλύτερος εχθρός του trader – επενδυτή, καθώς μια ισχυρή τάση, ακόμα και αν είναι πτωτική, δίδει δυνατότητα κερδών, κάνοντας short. Η ατασική αγορά όμως, οδηγεί σε πολλαπλές κινήσεις και πολλαπλές ζημιές.

24/1/2011

Παναγιώτης

 <<<<<<<<<<•>>>>>>>>>

Το παρόν άρθρο είναι καθαρά ενημερωτικό και δεν συνιστά προτροπή για αγορά ή πώληση οποιοδήποτε αγαθού.

Ανεπαρκείς οι προσπάθειες των κυβερνήσεων για ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας διεθνώς

Tο Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ΔΓΕ) στην έκθεσή του για το 2010, αναφέρει ότι η ανεργία παγκοσμίως παρέμεινε σε επίπεδα ρεκόρ, με 205 εκατομμύρια άνεργους στον κόσμο, ενώ ως ποσοστό, διαμορφώθηκε σε 6,2% από 6,3% το 2009. Παράλληλα, εκτιμά ότι η ανεργία θα παραμείνει σε πολύ επίπεδα και φέτος. Ο  Ζοζέ Μανουέλ Σαλαζάρ-Ξιρινάτς, εκτελεστικός διευθυντής του τομέα Απασχόλησης του ΔΓΕ, ανέφερε ότι το 2011 θα είναι πολύ πιθανό το τρίτο συνεχόμενο έτος με την παγκόσμια ανεργία να πλήττει τουλάχιστον 200 εκατομμύρια άτομα, ένα επίπεδο ρεκόρ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του διεθνούς οργανισμού, ο αριθμός των ανέργων αναμένεται να ανέλθει στα 203,3 εκατομμύρια φέτος ή 6,1% ως ποσοστό.

Η παραπάνω κατάσταση αν μη τι άλλο, καταδεικνύει ότι οι προσπάθειες που οφείλουν να κάνουν οι κυβερνήσεις διεθνώς όσον αφορά στο πεδίο της απασχόλησης και καταπολέμησης της ανεργίας, είναι ανεπαρκείς. Με το να παραμένει ο αριθμός των ανέργων σε τόσο υψηλά επίπεδα, κανείς δεν μπορεί να ελπίζει στην σταθερότητα του συστήματος, καθώς όταν επικρατούν έντονες ανισορροπίες όπως συμβαίνει στην εποχή μας, δημιουργούνται εστίες αναταραχής. Και όταν υπάρχουν εστίες αναταραχής σε ένα σύστημα, τότε αυτό το σύστημα, δικαίως μπορεί να χαρακτηριστεί “εύθραυστο” και ασταθές. Συνεπακόλουθα, όταν ένα σύστημα είναι ασταθές, κλονίζεται η εμπιστοσύνη των συμμετεχόντων σε αυτό και βέβαια… όταν συμβεί κάτι τέτοιο, ο καθείς κατανοεί τις σοβαρές αρνητικές συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν.    

Οικονομικός Αρμαγεδδών ή Αναδιάρθρωση;

Αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το άμεσο (σε χρονικό ορίζοντα μέγιστο 12 μηνών) μέλλον της χώρας μας. Καθώς η δουλειά μου (οικονομολόγος), έχει να κάνει και με χρηματοδοτήσεις, στην εταιρία που εργάζομαι, συνεργαζόμαστε και παρακολουθούμε εκ των πραγμάτων την τραπεζική αγορά, όπως επίσης γνωρίζουμε ποια είναι η μέση κατάσταση μιας επιχείρησης (από τους πελάτες μας). 

Η πραγματική οικονομία, είναι χάλια, λόγω του περιβάλλοντος απομόχλευσης και ανεπάρκειας ρευστότητας των τραπεζών. Οι επιχειρήσεις πραγματικά ασφυκτιούν και μάχονται για την επιβίωσή τους αφού η χρηματοδότησή τους από τις τράπεζες είναι ανεπαρκής. 

Αν η κατάσταση παραμείνει ως έχει σήμερα, το 2011 (και πριν το τέλος αυτού) θα κλείσουν πολλές χιλιάδων επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Η οικονομία θα καταρρεύσει κυριολεκτικά. Η ανεργία θα αυξηθεί κατακόρυφα, το κράτος θα αντιμετωπίσει τεράστιες πιέσεις, η δυσαρέσκεια του κόσμου θα απογειωθεί, θα υπάρξει κίνδυνος πολιτικής αποσταθεροποίησης. 

Ο μόνος τρόπος να επιλυθεί το πρόβλημα, είναι να αρχίσει να υφίσταται μια βελτιούμενη ροή ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις, προκειμένου αυτές να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν. Όμως αν ήταν να συμβεί κάτι τέτοιο, αν ήταν δηλαδή δυνατό, δεν θα έπρεπε να υπήρχαν ήδη δείγματα;

Όμως προς το παρόν, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο δείγμα. Η ρευστότητα στις τράπεζες είναι άθλια, τα μη κανονικώς εξυπηρετούμενα δάνεια αυξάνουν και έχουμε μπροστά μας τα νέα stresstests των τραπεζών, στα οποία αναμένω να πατώσουν κάποιες ελληνικές τράπεζες. 

Αν ήταν να αλλάξει κάτι θα έπρεπε να είχε ΗΔΗ ξεκινήσει. Φανταστείτε αυτό: η μέση μικρή ελληνική επιχείρηση είναι σήμερα σαν ένας ασθενής που δεν μπορεί να αναπνεύσει (καθώς η ρευστότητα είναι το οξυγόνο του οργανισμού της επιχείρησης). Αν λοιπόν η φυσιολογική ποσότητα οξυγόνου στο αίμα ενός ασθενή είναι 85 mmHg και σε αυτά τα επίπεδα μπορεί να αναπνεύσει κανονικά και εύκολα από μόνος του, αν αυτό πέσει στα 45 mmHg, τότε ο ασθενής πάσχει από βαριά υποξυγναιμία και απαιτεί άμεση χορήγηση οξυγόνου. Θα πρέπει να του παράσχουν επαρκές οξυγόνο και όχι 50 ή 60 mmHg. Διότι στα επίπεδα του 50 ή 60 mmHg, πάλι δεν θα μπορεί να αναπνεύσει και ο ασθενής θα οδηγηθεί σε θάνατο. 

Επομένως, έχοντας υπόψη μας το παραπάνω σκεπτικό, δεν θα έπρεπε ήδη να έχει αρχίσει να βελτιώνεται η παροχή ρευστότητας από τις τράπεζες προς τις επιχειρήσεις; 
Οι περισσότερες επιχειρήσεις μέχρι σήμερα, καίνε από το «λίπος» (αποθέματα ρευστότητας που είχαν οι ίδιες ή τα φυσικά πρόσωπα – επιχειρηματίες που τις ελέγχουν). Όμως αυτά στους επόμενους μήνες είτε σώζονται, είτε οι επιχειρηματίες δεν θα θελήσουν να τα εξαντλήσουν για να διατηρήσουν την επιχείρηση σε λειτουργία, για πόσο; … για 5 μήνες; … για 6; … για 8; … πάλι όσο και αν «αντέχει» κάποιος επιχειρηματίας, θα είναι μάλλον δύσκολο έως απίθανο να εξαντλήσει την ρευστότητά του προκειμένου μετά από 5, 6 ή 8 μήνες, να βρεθεί πλέον και ο ίδιος, ταπί... 

Οι επιχειρήσεις συνεπώς, έτσι όπως είναι τα πράγματα, οδηγούνται σε κλείσιμο. Εφόσον τίποτα δεν έχει αρχίσει ήδη να αλλάζει προς την βελτίωση της ροής ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα στους επόμενους μήνες. 

Το ερώτημα είναι τι μπορεί να γίνει. Θα αφεθούν να κλείσουν πολλές χιλιάδων επιχειρήσεις; Η κυβέρνηση θα αδιαφορήσει; 

Μήπως αυτή η εικόνα που περιγράφω, υποδεικνύει ότι σύντομα, επιβάλλεται να πάμε τουλάχιστον σε αναδιάρθρωση χρέους; Έτσι ώστε παίρνοντας η κυβέρνηση μιαν «ανάσα», αφού αναδιάρθρωση θα σημάνει τουλάχιστον επιμήκυνση (κάτι που οδηγεί σε μικρότερες τοκοχρεωλυτικές δόσεις ασχέτως του ότι τα τελικά χρήματα που θα επιστρέψουμε θα είναι περισσότερα), να μπορέσει να διοχετεύσει χρήματα που θα εξοικονομήσει από τις μειωμένες τοκοχρεωλυτικές δόσεις, να διοχετεύσει ως ρευστότητα στην πραγματική οικονομία;

Ίδωμεν… 


24/1/2011