Σε ομοειδή προϊόντα παρόμοιας τιμής, μεταξύ ξένων και ελληνικών, προτιμούμε τα ελληνικά. Έστω και αν κάτι απλώς συναρμολογείται στην Ελλάδα σε σχέση με ένα άλλο αντίστοιχο προϊόν που είναι πλήρως εισαγόμενο, προτιμούμε το ελληνικό. Προτιμούμε το ελληνικό ακόμα και αν είναι λίγο ακριβότερο σε σχέση με το ξένο (αν και εφόσον το "αντέχει" η τσέπη μας), διότι έτσι δεν φεύγουν χρήματα έξω, μένουν στην Ελλάδα και στηρίζουν τις ελληνικές επιχειρήσεις που προσφέρουν απασχόληση και εισόδημα.
Ζώντας σε διεθνοποιημένη οικονομία, όπου μια εταιρία μπορεί να είναι ελληνική αλλά το εργαστάσιο κατασκευής να είναι π.χ. στη Κίνα, θα πρέπει να σκεφτόμαστε και να προτιμούμε ό,τι ελληνικότερο.
Πρώτα απ'όλα, αυτό (η προτίμηση σε ελληνικά προϊόντα) εξ'ανάγκης μπορεί να γίνει μόνο όταν η τιμή πώλησης μεταξύ του ελληνικού και του ξένου ομοειδούς προϊόντος είναι παραπλήσια. Δηλαδή αν η τιμή του ελληνικού προϊόντος είναι αρκετά υψηλότερη του ξένου, δυστυχώς στην φάση που βρισκόμαστε, της οικονομικής εξαθλίωσης πολλών νοικοκυριών, μπορεί να μην είναι δυνατόν, να μην το αντέχει το πορτοφόλι τους να πάρουν το ελληνικό προϊόν.
Αν όμως η τιμή είναι χαμηλότερη, ίδια ή λίγο μεγαλύτερη από αυτή του ξένου, ΠΡΕΠΕΙ να επιλέξουμε το ελληνικό.
Έτσι τα χρήματά μας αντί να πάνε στο εξωτερικό - και δεν περισσεύει ούτε ένα ευρώ για να φύγει εκτός Ελλάδος - μένουν στην Ελλάδα. Τα καρπώνεται μία επιχείρηση που βρίσκεται στη χώρα μας (ακόμα και ας είναι ξένων συμφερόντων - πολυεθνική), στην οποία εργάζονται άνθρωποι (και συνεπώς συμβάλλει στην απασχόληση) και οι οποίοι έχοντας εργασία, πληρώνονται, έχουν εισόδημα και μπορούν να καταναλώνουν, προσφέροντας έσοδο και σε άλλες επιχειρήσεις (που πρέπει όμως να επιλέγουν ελληνικές ή το δυνατόν ελληνικότερες).
Παράδειγμα 1: Αν ένα προϊόν είναι ελληνικής εταιρίας αλλά κατασκευάζεται στο εξωτερικό και ένα άλλο ομοειδές προϊόν είναι ξένης εταιρίας αλλά κατασκευάζεται εδώ, τότε μου φαίνεται λογικότερο να αγοράσω μεταξύ των δύο, αυτό της ξένης το οποίο όμως κατασκευάζεται εδώ. Διότι με την αγορά του, υποστηρίζουμε ενεργητικότερα την εδώ ΠΑΡΑΓΩΓΗ που είναι σημαντικότερη της εμπορίας.
Ένας βασικός λόγος που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε είναι ότι σταδιακά, προτιμώντας τα εισαγόμενα προϊόντα (δηλαδή μια εμπορική δραστηριότητα) οδήγησε σε μείωση έως και μαρασμό της ελληνικής εγχώριας παραγωγής. Η εμπορική δραστηριότητα όμως δεν μπορεί να απασχολεί (εργασιακά) όσους απασχολεί η παραγωγή.
Συνεπώς με το Ευρώ, επειδή ήταν "σκληρό" νόμισμα, καθώς είχε υψηλή αγοραστική αξία λόγω της συμμετοχής των Γερμανών, κατέστησε σε χώρες με μικρή παραγωγή όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, συμφερότερες τις εισαγωγές. Κάνοντας ολοένα περισσότερες εισαγωγές, αυτό γίνονταν εις βάρος της εγχώριας παραγωγής. Εργοστάσια έκλειναν, η ανεργία αύξανε, το εισόδημα μειώνονταν και προκειμένου να μπορούμε να είμαστε σε θέση να εξυπηρετήσουμε τις εισαγωγές που ήταν μεγαλύτερη ανάγκη (αφού η εγχώρια παραγωγή περιορίζονταν όλο και περισσότερο), οδηγούμασταν σε ολοένα μεγαλύτερο δανεισμό. Η γνωστή φούσκα που έσκασε.
Είναι επομένως απαραίτητο σε μια οικονομία να υπάρχει ισορροπία. Πρέπει εκτός από την κατανάλωση και την εμπορία και τις υπηρεσίες, να υπάρχει αξιόλογη παραγωγή. Διαφορετικά δημιουργούνται στρεβλώσεις που σε βάθος χρόνου, οδηγούν το οικονομικό σύστημα σε κατάρρευση. Δείτε τα χάλια μας. Σημαντικές οι ευθύνες του €υρώ.
 |
| Γιατί να μην έχουμε και για τα ελληνικά προϊόντα, τέτοιες σφραγίδες όπως οι Γερμανοί, προκειμένου να τα αναγνωρίζουμε εύκολα; |
Παράδειγμα 2: Ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να έχει ελληνικό σήμα υπό την έννοια ότι θα συναρμολογείται στην Ελλάδα (βέβαια όλα τα συστατικά του θα είναι εισαγόμενα) και ένας άλλος ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να είναι 100% εισαγόμενος. Μεταξύ των δύο, προτιμάμε (πάντα υπό την προϋπόθεση ότι είναι περίπου ίδια ως προς τα χαρακτηριστικά και την τιμή) αυτό που συναρμολογείται στην Ελλάδα. Ο λόγος προφανής: κάποιοι άνθρωποι δούλεψαν σε ελληνική επιχείρηση (από την οποία έχουν απασχόληση και εισόδημα).
 |
Θα ήταν καλή ιδέα να υπήρχαν τέτοιες αφίσες έξω από τα supermarkets ή τα καταστήματα τροφίμων,
για να γνωρίζουν οι καταναλωτές ότι εντός θα βρουν ελληνικά προϊόντα. |
Κριτήριο λοιπό είναι η δυνατόν μεγαλύτερη ελληνικότητα ενός προϊόντος. Θα πρέπει να το έχουμε πάντα υπόψη μας αυτό.
 |
| Γιατί να μην δηλώνουμε και εμείς υπερήφανοι ότι τα προϊόντα κατασκευάζονται στην Ελλάδα όπως, αυτό το σήμα για τα νοτιοαφρικάνικα; |
Οι ελληνικές αλυσίδες super markets είναι συνήθως οι μεσαίες ή και μικρές (π.χ. ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ, ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΟΥΚΑΣ, proton κ.λπ.), ενώ οι πολύ μεγάλες είναι συνήθως ξένες (π.χ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ που ανήκει σε βελγική πολυεθνική, LIDL κ.ά.). Σημειώνουμε ότι η Carrefour-Μαρινόπουλος, που ανήκε στον ομώνυμο γαλλικό πολυεθνικό group, από το καλοκαίρι του 2012 είναι πλέον ελληνική, μένοντας στον Όμιλο Μαρινόπουλου καθώς η Carrefour αποσύρθηκε πλήρως από την Ελλάδα, θεωρώντας την επικίνδυνη για χρεοκοπία.
Τέλος, κριτήριό μας δεν μπορεί να είναι μόνο το barcode γιατί μπορεί να είναι παραπλανητικό. Μπορεί ένα προϊόν να έχει 520 επειδή είναι ελληνικής εταιρίας αλλά να έχει κατασκευαστεί στην Ινδία ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Θα πρέπει να ψάχνουμε που έχει κατασκευαστεί το προϊόν (συνήθως στις συσκευασίες το αναφέρουν: π.χ. Made in "τάδε" χώρα) και κριτήριο προτίμησής μας να είναι αυτό το οποίο έδωσε δουλειά σε περισσότερους ανθρώπους εδώ, στην Ελλάδα (= εγχώρια παραγωγή ακόμα και αν προέρχεται από εταιρία ξένων συμφερόντων). Αναφέρουμε σχετικά, παράδειγμα φρυγανιών που ενώ είναι ελληνικής βιομηχανίας, δηλαδή ελληνικής εταιρίας που έχει εργοστάσιο στη χώρα μας, ωστόσο κάποιες συγκεκριμένες φρυγανιές της, αναγράφεται στο πακέτο ότι έχουν κατασκευαστεί στην ΠΓΔΜ για λογαριασμό της "Χ" εταιρίας - προφανώς, αυτό δεν θα πρέπει να το προτιμάμε. Προωθήστε το κείμενο αυτό γιατί είναι σημαντικό να το μάθουν όλοι!
>>>•<<<
www.euepixeirein.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου