Επιστροφή στη δραχμή; ... Συνέπειες.

Κοιτάξτε, επιστροφή στη δραχμή - εάν συνέβαινε, που δεν μπορεί όμως να συμβεί - θα μπορούσε να είναι έως και  καταστροφική για τον κόσμο.

Επειδή χονδρικά η Ελλάδα εισάγει το 70 με 80% όσων καταναλώνει, εάν επιστρέφαμε στην δραχμή, εκτός της κάθετης απώλειας αξίας των χρημάτων μας λόγω της υποτίμησης που θα συνέβαινε, θα είχαμε άμεσα έλλειψη αγαθών.

Όλα αυτά που σήμερα εισάγονται και καταναλώνουμε, δεν θα ήταν δυνατόν να εισαχθούν βραχυπρόθεσμα, αφού θα έλειπε το απαραίτητο συνάλλαγμα και νεοδραχμές ποιος από το εξωτερικό θα δέχονταν, τουλάχιστον σε αρχική φάση; Κανείς.

Επομένως, μία επιστροφή σε μια νεοδραχμή θα επέφερε αφενός φοβερή μείωση της αγοραστικής μας δύναμης λόγω της μεγάλης υποτίμησης, αφετέρου έως και μεγάλη έλλειψη αγαθών στην αγορά.

Λόγω του σημαντικά υποτιμημένου νομίσματός μας, θα άρχιζε σταδιακά να εισρέει χρήμα από το εξωτερικό στην Ελλάδα και να δημιουργούνται κάποιες επιχειρήσεις. Η εγχώρια παραγωγή θα ενισχύονταν, τώρα το αν αυτό θα γίνονταν αρκετά δυναμικά και γρήγορα, προκειμένου να καλύψει το κενό των εισαγόμενων αγαθών ή όχι, αυτό είναι ένα ερώτημα, που κανείς δεν μπορεί να δώσει μετά βεβαιότητας, απάντηση. Εάν η εγχώρια παραγωγή δεν αυξάνονταν σύντομα, υπάρχει μια πιθανότητα να επιστρέφαμε σε συνθήκες σχεδόν Αλβανίας (όταν η γείτονα είχε προβλήματα και φτώχεια) για κάποιο διάστημα.


Ωστόσο, έχοντας επιστρέψει σε ένα εθνικό νόμισμα, θα ήταν δυνατή η επίτευξη διακρατικών συμφωνιών όπως και θα επεβάλλετο έλεγχος (δελτίο) στην διακίνηση όλων ή πολλών αγαθών, γεγονός που θα εξομάλυνε την προσαρμογή και θα την έκανε ηπιότερη για τους πολίτες. 

Βέβαια, η Ελλάδα με μια σημαντικά υποτιμημένη νεοδραχμή, δεν θα γίνονταν ξαφνικά επενδυτικός παράδεισος. Θα εξακολουθούσε να υπάρχει διαφθορά, αστάθεια, πολυνομία, ενδεχομένως υψηλή φορολογία. Δηλαδή το νόμισμα από μόνο του δεν είναι πανάκεια για προσέλκυση ξένων επενδύσεων, όταν άλλες σημαντικές παράμετροι, όπως αυτές που μόλις αναφέρθηκαν, παρέμεναν προβληματικές.

Η Ελλάδα ακόμα και με ένα σημαντικά υποτιμημένο νέο νόμισμα, θα είχε να ανταγωνιστεί χώρες που έχουν σημαντικά φθηνότερο κόστος εργασίας (π.χ. στην Βουλγαρία ο μέσος μισθός δεν πρέπει να ξεπερνάει τα €200), με σταθερότερο περιβάλλον, με χαμηλότερη φορολογία και ευνοϊκότερο επενδυτικό κλίμα.

Άρα, η εισαγωγή μιας σημαντικά υποτιμημένης νεοδραχμής δεν επιφέρει λύση στα προβλήματά μας με κάποιο μαγικό τρόπο. Το νόμισμα, το όποιο νόμισμα, δεν είναι ένα μαγικό ραβδάκι που φτιάχνει μεμιάς τα πράγματα. Το νόμισμα, το όποιο νόμισμα, είναι απλώς ΜΙΑ μόνο παράμετρος για την ισχύ και την ευεξία μιας οικονομίας.

Τα πράγματα στην Ελλάδα πιθανότατα με μια νεοδραχμή, θα είχαν μια πορεία βελτίωσης, αλλά αυτή θα ήταν μάλλον αργή, ενώ θα είχε προηγηθεί μια κατακόρυφη οικονομική πτώση μας, ακριβώς λόγω της νεοδραχμής. Το ζητούμενο είναι ότι ακόμα και αν παραμείνουμε στο Ευρώ, στην ίδια κατεύθυνση μας οδηγούν, απλώς γίνεται λίγο πιο σιγά και κλιμακωτά.

Αν σήμερα διαμαρτυρόμαστε μια φορά για την οικονομική συρρίκνωση που βιώνουμε, με την επιστροφή στη νεοδραχμή τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα και συνεπώς θα διαμαρτυρόμασταν  περισσότερο.

Μερικοί νοσταλγοί της δραχμής, κάνουν αφελείς σκέψεις του στυλ "με τη δραχμή περνούσαμε καλύτερα". Σε μεγάλο βαθμό ισχύει. Αλλά αν περνούσαμε καλύτερα, συνέβαινε διότι τότε ήταν ισχυρότερη γενικότερα η οικονομία μας, η εγχώρια παραγωγή ήταν πολύ μεγαλύτερη, δεν εξαρτιόμασταν τόσο από τις εισαγωγές. Το ότι περνούσαμε λοιπόν καλύτερα, δεν είχε να κάνει μόνο με την δραχμή (νόμισμα).

Τώρα η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση και η επιστροφή σε μια νεοδραχμή θα καθιστούσε τα πράγματα πολύ χειρότερα.

Ο τουρισμός που είναι η μεγάλη πηγή εισροής συναλλάγματος, όποια αύξηση και να είχε, δύσκολα θα επαρκούσε για να μας συγκεντρώσει το απαραίτητο συνάλλαγμα για να λειτουργήσει η οικονομία μας. Εκτός εάν πέραν από την ελκυστικότητα λόγω τιμής (νομίσματος), προωθούσαμε και δομικές αλλαγές και συγκεντρώναμε πιο αποτελεσματικά τουρίστες (π.χ. ανάπτυξη ειδικών μορφών τουρισμού).   

Με μια νεοδραχμή μπορεί να μην είχαμε πετρέλαιο να βάλουμε καν να θερμανθούμε το χειμώνα διότι καθώς αυτό εισάγεται, πως θα το αγοράζαμε; Και ΟΚ, θα το αγοράζαμε, ποιος θα είχε τα χρήματα να το πληρώσει, αφού θα ήταν πολύ ακριβότερο;  Βέβαια αν περιορίζονταν οι φόροι πάνω στο πετρέλαιο και εάν προχωρούσαμε σε διακρατικές συμφωνίες, μπορεί η κατάσταση να μην ήταν τραγική, μπορεί η κατάσταση να ήταν διαχειρίσιμη.

Η βιομηχανική υποδομή και η ντόπια παραγωγή που σήμερα σχεδόν δεν υφίσταται, δεν είναι κάτι που αποκαθίσταται ούτε σε ένα έτος, ούτε σε δύο. Θα μπαίναμε κατά πάσα πιθανότητα για μια περίοδο περίπου 5ετίας, σε φάση όπου στην αγορά θα υπήρχε έως και σημαντική έλλειψη αγαθών και προφανώς αυτό, θα επηρέαζε αρνητικά το επίπεδο διαβίωσής μας.


Όμως πάλι, ο παράγοντας πολιτική βούληση των κυβερνώντων είναι καθοριστικός για το πως θα εξελίσσονταν η κατάσταση με μια νεοδραχμή.


Εάν οι κυβερνώντες δεν προχωρούσαν στην λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης της οικονομίας και ενισχυτικών αυτής, εννοείτε ότι θα γινόμασταν σαν την Αλβανία, όταν η γείτονα είχε σοβαρά προβλήματα. Εάν οι κυβερνώντες ελάμβαναν σωστά μέτρα αναδιάρθρωσης της οικονομίας και ενίσχυσής της, μπορεί η μετάβαση από το ευρώ στη νεοδραχμή να ήταν σχεδόν ομαλή, ενώ ταυτόχρονα να μας προσέδιδε προοπτική ισχυρής ανάπτυξης. Δηλαδή το πως θα είναι η μετάβαση από το ευρώ στη νεοδραχμή, εξαρτάται από το πως θα εφαρμόζονταν.   

Αλλά, όλα αυτά θεωρητικά καθώς όπως φαίνεται στο ακόλουθο άρθρο «Μην ψαρώνετε… Δεν θα μας επιτραπεί να επιστρέψουμε στην δραχμή» στο link

http://financebeast.blogspot.com/2011/09/blog-post_5820.html

, αναφέρεται και αναλύεται το πώς ΔΕΝ πρόκειται να μας αφήσουν να βγούμε εκτός €υρώ.


Πάντως προσωπικά, εάν οι Ευρωπαίοι μας έθεταν το δίλημμα ότι εφαρμόστε απαρέγκλιτα ότι σας λέμε (τα άδικα μέτρα προσαρμογής) ή αλλιώς δεν σας δανείζουμε, δείχνοντάς μας με έμμεσο τρόπο την έξοδο από την Ευρωζώνη, εγώ θα προτιμούσα να βγούμε. Δεν μπορεί και δεν επιτρέπετε να γίνουμε σκλάβοι.


Άλλωστε, όπως δείχνει το εν λόγω άρθρο (Από την Ευρωζώνη επωφελήθηκε μόνο η Γερμανία)
http://financebeast.blogspot.com/2011/11/blog-post_21.html
η Ευρωζώνη είναι ένα σύστημα που ωφελεί μόνο τους Γερμανούς. Προς τι λοιπόν να "ματώνουμε" αφού σχεδόν ότι και να κάνουμε, δεν θα μας καταστήσει ανταγωνιστικότερους των Γερμανών;
                                           Σκέφτεσαι Σεμινάρια??? ... Ευεπιχειρείν