Στο νέο Μνημόνιο είναι Απαράδεκτα:
• Η περικοπή των δημοσίων επενδύσεων – Πως θα υπάρξει ανάπτυξη που θα τονώσουν την οικονομία, την απασχόληση και τα φορολογικά έσοδα σαϊνια της Τρόικας και της τριμερούς κυβέρνησης;
• Η περικοπή από τις φαρμακευτικές δαπάνες – Πάει η πρόνοια...
• Η περικοπή στις δαπάνες για συντάξεις. – Διότι αν κόψεις σημαντικά ποσά από πολλούς ανθρώπους, όπως στις χαμηλές συντάξεις, αυτό θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην κατανάλωση - Εκτός και κοπούν ή παύσουν μόνο οι υψηλές συντάξεις, όπως π.χ. των βουλευτών (σύνταξη μετά από 4 χρόνια βουλευτικής θητείας. Ποσό σύνταξης μηνιαίως €4.880).
• Τον Ιούνιο, όποια κυβέρνηση κι αν βρίσκεται στην εξουσία της χώρας θα πρέπει να λάβει νέα μέτρα λιτότητας ύψους €10 δισ. για τη διετία 2013-2015. – Τρελάθηκαν; Αυτό το μόνο που μπορεί να πετύχει – μιλάμε για μέτρα λιτότητας – είναι να βυθίσει σε ακόμα εντονότερη ύφεση την οικονομία, που θα έχει ως αποτέλεσματην περαιτέρω εξαθλίωση μέρους των πολιτών και φτωχοποίηση ακόμα περισσοτέρων και προφανώς, θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στα δημόσια έσοδα, αντί του θεωρητικά ζητούμενου, του θετικού αντίκτυπου που θα έπρεπε να αναζητούν με τα μέτρα, αν ενδιαφέρονταν.
Στο κομμάτι των εργασιακών μεταρρυθμίσεων, εάν μειωθεί ο κατώτατος μισθός όπως προβλέπει το νέο Μνημόνιο κατά 22%, θα οδηγήσει σε περαιτέρω εντονότερη εξαθλίωση και φτωχοποίηση μεγάλης μάζας συμπολιτών μας.
Εάν, οι νέοι που προσλαμβάνονται εφεξής, παίρνουν 30% λιγότερα χρήματα από τον ισχύοντα μέχρι σήμερα κατώτερο μισθό, των περίπου €750, όπως προβλέπει επιπλέον το νέο Μνημόνιο, θα είναι επίσης καταστροφικό για την πραγματική οικονομία αφού το σημαντικά περιορισμένο εισόδημα θα επηρεάσει αρνητικά την κατανάλωση, κάτι υφεσιακό, που δεν συμβάλλει στην καταπολέμηση του χρέους, αφού αν δεν υπάρχει κατανάλωση, πως θα υπάρξουν φόροι;
Εννοείτε επίσης, ότι η επιβολή ενός τέτοιου μέτρου, εξαθλιώνει μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας, έως και διαλύει τον κοινωνικό ιστό, αφού οι νέοι ηλικιακά, που από αυτούς θα περιμέναμε να κάνουν οικογένεια και παιδιά για να πορευθεί το έθνος μας στο μέλλον, δεν θα μπορούν να διαβιώσουν οι ίδιοι, όχι να κάνουν οικογένεια...
Επίσης, το νέο Μνημόνιο προβλέπει περίπου 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι να ενταχθούν το 2012 σε εργασιακή εφεδρεία και να απολυθούν ένα χρόνο μετά. Επιπλέον, προβλέπει ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα θα πρέπει να μειωθεί κατά 150.000 υπαλλήλους μέχρι το 2015.
Σε γενικές γραμμές, η φιλοσοφία των μέτρων αυτών μείωσης του μεγέθους του δημοσίου, δεν μπορεί να θεωρηθεί λάθος, αλλά εξαρτάται πως θα γίνει: Είναι δυνατόν εδώ και δυομισι χρόνια, να τραβάνε ότι τραβάνε όλοι οι Έλληνες πολίτες και ωστόσο να μην έχει συμβεί ούτε ΜΙΑ ιδιωτικοποίηση; Όταν στην Πορτογαλία, με παρόμοια προβλήματα με εμάς – αν και πιο ήπια – έχουν ήδη συμβεί;
Δηλαδή στην Ελλάδα, ΟΛΕΣ οι επιχειρήσεις που είναι σήμερα δημόσιες, είναι τόσο κρίσιμο να παραμείνουν δημόσιες; Δεν υπάρχει τίποτα προς ιδιωτικοποίηση; ... Προφανώς υπάρχει αλλά οι κλεπτοκράτες κυβερνώντες, δεν θέλουν να πειράξουν την πελατεία τους. Θέλουν να πληρώσει ο λαός, που δεν φταίει, που δεν είναι όμως πελατεία τους.
Επομένως ναι, να μειωθεί ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα, αλλά ωστόσο πάση θυσία, θα πρέπει να αποφευχθούν απολύσεις πολλών ατόμων και άμεσα, διότι πάλι, κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την κατανάλωση και για την οικονομία. Θα πρέπει η μείωση των υπαλλήλων να συμβεί σε ένα μεγαλύτερο βάθος χρόνου, τουλάχιστον 5ετίας. Και δεν πρέπει να μειωθούν οι θέσεις των χαμηλόμισθων και άξιων και δουλευτεράδων ΔΥ.
Αν μειωθούν οι θέσεις των ΔΥ που πληρώνονται 800€ και 900€, ο πολίτης δεν θα εξυπηρετείται και ο δημόσιος τομέας θα παραμένει αντιπαραγωγικός. Η μείωση και η εξοικονόμηση χρημάτων, πρέπει να γίνει στους υψηλόμισθους και κηφήνες ΔΥ, σε όσους δηλαδή αμοίβονται πολύ, δεν εργάζονται και δεν εξυπηρετούν τον πολίτη, «κρυμμένοι» συνήθως πίσω από την ασφάλεια της μονιμότητας, που τους έχει οδηγήσει και στην διαφθορά.
ΔΕΝ είδαμε στο νέο Μνημόνιο, ποσά από την ουσιαστική μείωση του κράτους, μέσω ιδιωτικοποιήσεων.
ΔΕΝ είδαμε στο νέο Μνημόνιο, ποσά από την πάταξη της μεγάλης φοροδιαφυγής.
ΔΕΝ είδαμε στο νέο Μνημόνιο, μέτρα ουσιαστικά αναπτυξιακά, που θα συνέβαλαν στην ανάκαμψη της οικονομίας, άρα και του φορολογητέου εισοδήματος.
Η προστασία των τραπεζών - καθώς μέρος των προβλεπομένων από το νέο Μνημόνιο κατευθύνεται στην στήριξη και ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών - δεν είναι αναπτυξιακή, δεν θα πέσει χρήμα στην οικονομία, απλά θα καλυφθούν έναντι οποιουδήποτε ενδεχομένου οι ίδιες οι τράπεζες.
Είδαμε όμως στο νέο, υπό ψήφιση Μνημόνιο, την ίδια αποτυχημένη συνταγή, με αυτή του πρώτου Μνημονίου.
Είναι κάτι που επιφέρει την καταστροφή. Δεν είναι τόσο βλάκες οι έλληνες πολιτικοί για να μην το γνωρίζουν. Και να ήταν βλάκες, τόσος κόσμος επιχειρηματολογεί σχετικά και τους έχει καταστεί σαφές πόσο επικίνδυνο είναι το Μνημόνιο αυτού του τύπου, που θέλουν να περάσουν. Και βλάκες να ήταν, θα είχαν δει τα αποτελέσματα του πρώτου Μνημονίου και εφόσον, αυτό το νέο δεν έχει αλλάξει ως προς την φιλοσοφία του, θα κατανοούσαν ότι είναι καταστροφικό. Κανείς Έλληνας, δεν μπορεί να ψηφίσει αυτό το Μνημόνιο που αποτελεί ταφόπλακα της ελληνικής οικονομίας και των Ελλήνων πολιτών.
Όποιος το ψηφίσει είναι ανθέλληνας. Όποιος το ψηφίσει θα το κάνει διότι θα έχει άλλα συμφέροντα. Όποιος το ψηφίσει είναι εχθρός της Ελλάδος και εχθρός των Ελλήνων. Και έτσι θα τον θυμόμαστε και έτσι, θα τον αντιμετωπίσουμε...
Απαιτούμε: Ούτε ένα ευρώ μείωση στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες (χαμηλόμισθοι, χαμιλοσυνταξιούχοι, νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι κλπ)! Ούτε ένα ευρώ μείωση σε δαπάνες πρόνοιας (περίθαλψη, υγεία, παιδεία)!
Το δίκαιο του λαού είναι ισχυρότερο όλων!
Δε μπορεί; κάτι άλλο υπάρχει απο πίσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Αργεντινής την εποχή της μεγάλης κατάρρευσης κ. Μάριο Μπλέχερ, δηλαδή αυτός που οφείλει τα ένσημα και τη σύνταξή του στο ίδιο το ΔΝΤ, αφού το υπηρέτησε για περισσότερες από δύο δεκαετίες, αναφέρει σε σχέση με την Ελλάδα:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ηταν κακή ιδέα να καλέσετε το ΔΝΤ στην Ελλάδα».
Πιστεύει ότι ο συνδυασμός λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης απλώς θα χειροτερέψει την κατάσταση, σημειώνει ότι η συνταγή είναι λάθος και υπογραμμίζει ότι το κλειδί του προβλήματος της ευρωπαϊκής περιφέρειας είναι η ανάπτυξη μέσα από τη μεταβίβαση πόρων από τον πλούσιο Βορρά στον Νότο. Μάλιστα προτείνει να επιδοτηθεί μέρος των μισθών ώστε να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα δίχως να πληγεί η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, «ποντάροντας» παράλληλα στην τόνωση της ζήτησης.
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:SUR6p4G8ydUJ:www.tovima.gr/politics/article/%3Faid%3D446754+&cd=5&hl=el&ct=clnk&gl=gr