Προφανώς δεν πρέπει να πειράζει το χρέος του ιδιωτικού τομέα, καθώς ο ιδιωτικός τομέας είναι κατ’εξοχή παραγωγικός και δημιουργεί κέρδη, τα οποία διαχέονται στην κοινωνία και έπειτα, μέσω της καταναλώσεως και της φορολογίας (άμεσης και έμμεσης) δημιουργούν ένα ωφέλιμο αποτέλεσμα στην οικονομία αλλά και στα φορολογικά έσοδα.
Το γεγονός ότι το πρόβλημα είναι το Δημόσιο Χρέος και Ελλείμματα του Δημοσίου φαίνεται και από το γεγονός ότι άλλες χώρες ανά τον κόσμο, που έχουν πολύ υψηλά συνολικά χρέη ως προς το ΑΕΠ τους (βλ. πίνακα), δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως αυτά που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Επιστρέφουμε λοιπόν στη χώρα μας. Προκειμένου να καταπολεμήσουν τα Ελλείμματα (του Δημοσίου) κατανοούμε να κάνουν περικοπές στις σπατάλες (του Δημοσίου), αλλά στις σπατάλες όχι στα βασικά και στις θεμελιώδεις υπηρεσίες που παρέχει – και πρέπει να παρέχει - προς τους πολίτες ένα κράτος.
www.euepixeirein.gr
Τι κάνει όμως το κράτος, προφανώς με την ανοχή της Τρόικας (αν όχι με τις ευλογίες της); Διατηρεί τις σπατάλες και κόβει πολλά από τους πολλούς. Κάνει οριζόντιες ενέργειες αντί για κάθετες παρεμβάσεις. Έτσι και δυσαρεστεί τους πολλούς που δεν φταίνε (χαμηλόμισθοι, υπάλληλοι και συνταξιούχοι με χαμηλές αποδοχές) σε σημείο που τους δημιουργεί έως και πρόβλημα επιβίωσης, ενώ τις σπατάλες που αφορούν λίγους και μεγάλα ποσά, δεν τις πειράζει. Δεν ακουμπάει αυτή την μεγάλη σπατάλη που προέρχεται από λίγους, προφανώς διότι είναι μέρος του διεφθερμένου και διαπλεκόμενου συστήματος, οπότε αν τους ενοχλούσε θα ήταν σαν το διεφθαρμένο σύστημα, να έβγαζε μόνο του τα μάτια του.
Δύο χρόνια τώρα, απολύθηκε κανένας από αυτούς τους διεφθαρμένους δημόσιους υπαλλήλους, όταν μάλιστα μερικοί πιάστηκαν να παίρνουν χρήματα παρανόμως στα πράσα; Όχι.
Δύο χρόνια τώρα, έγινε καμιά ιδιωτικοποίηση και δεν το θυμάμαι; Όχι.
Δυο χρόνια τώρα, υπάρχει πλήθος παραδειγμάτων ότι στελέχη αυτού του διεφθαρμένου συστήματος, εξακολουθούν και ξοδεύουν ασύστολα. Το πάρτι συνεχίζεται. Να σας θυμίσω για παράδειγμα, τα ταξιδάκια του Παπακωνσταντίνου και όλης της κουστοδίας του με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος; Αντίστοιχα ταξιδάκια υπουργών και υφυπουργών; Αντίστοιχα ταξιδάκια βουλευτών στο εξωτερικό; Αμοιβές εγχώριων δημοσιοτραπεζιτών που είναι μεγαλύτερες από αντίστοιχες πολύ μεγαλύτερων τραπεζών του εξωτερικού, όταν μάλιστα οι εδώ δημοσιοτραπεζίτες, το μόνο που έχουν καταφέρει να κάνουν, είναι να έχουν χρεοκοπημένες τράπεζες και να δίνουν δάνεια σε κόμματα(;;;)...;;; ... σταματάω εδώ αλλά πιστέψτε με, θα μπορούσα να γράψω ειδικό άρθρο που να δείχνει τις σπατάλες, αλλά φαντάζομαι ότι είστε γνώστες, οπότε δεν χρειάζεται.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα του τρόπου που πράττει η κυβέρνηση (με την ανοχή αν όχι με τις ευλογίες της Τρόικας): τα Ελλείμματα (του Δημοσίου) παρά την αφαίμαξη των πολλών (του λαού) εμμένουν σε υψηλά επίπεδα. Ταυτόχρονα όμως, επειδή ο πολύς κόσμος (ο λαός) εξαθλιώνεται – χωρίς να φταίει κιόλας διότι ποτέ δεν ήταν ο λαός ο αποδέκτης των ωφελειών του δανεισμού, ήταν η Ολιγαρχία – ο λαός περιορίζει την κατανάλωση και όταν πολλοί (λαός, μάζα) περιορίσει την κατανάλωση, αναγκαστικά θα πάμε σε ύφεση, αφού οι πωλήσεις των επιχειρήσεων θα μειωθούν σημαντικά, κατ’επέκταση και τα κέρδη τους.
Η ύφεση έχει μια αρνητική παραγωγικότητα και μία αντιδημιουργικότητα: πολλές επιχειρήσεις που προ κρίσεως, λειτουργούσαν οριακά (με χαμηλή κερδοφορία), τώρα πλέον βγαίνουν εκτός, κλείνουν. Όσοι εργάζονται σε αυτές μένουν χωρίς δουλειά. Λόγω χαμηλότερου εισοδήματος, περιορίζουν την καταναλωσή τους, κάτι που επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα σε επιχειρήσεις, που κάνουν απολύσεις ή κλείνουν, μείωση εισοδήματος κ.ο.κ., ένας φαύλος κύκκλος!
Τα ελλείμματα λοιπόν παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, ενώ το ΑΕΠ μειώνεται συνεχώς. Η Ελλάδα έχει πλέον καταγράψει – κυριολεκτικά - παγκόσμιο ρεκόρ ύφεσης! Επομένως, τα προβλήματα για τα οποία υποτίθεται ότι ξεκίνησε η όλη αυτή προσπάθεια (που μας ζητούν να βάλουμε πλάτες οικειοθελώς κιόλας οι θρασύτατοι), αντί να βελτιωθούν, μένουν ως έχουν για να μην πούμε ότι χειροτερεύουν. Δεν είναι αλήθεια ότι τα Ελλείμματα του Προϋπολογισμού παραμένουν σχεδόν κοντά στο 10% του ΑΕΠ (δηλαδή σε πολύ υψηλά επίπεδα) μετά από δύο χρόνια σκληρότατων και άδικων μέτρων «προσαρμογής»; Δεν είναι αλήθεια ότι το Χρέος έχει αυξηθεί και σε απόλυτο μέγεθος και ως προς το ΑΕΠ, μετά από δύο χρόνια αφαίμαξης του λαού και των μικροεπιχειρηματιών; Δεν είναι αυτή μια σημαντική χειροτέρευση του μεγέθους που κατ’αρχήν θέλαμε να καταπολεμήσουμε;
Ας πάμε σε απλά οικονομικά, επιπέδου πρωτοετούς. Το ΑΕΠ (GDP στα αγγλικά) με τι ισούται;
GDP = C + I + G + NX
όπου: (C) κατανάλωση, (Ι) επένδυση, (G) δημόσιες δαπάνες για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών και (ΝΧ) καθαρές εξαγωγές.
• Κατανάλωση (Consumption) είναι η δαπάνη που πραγματοποιούν τα νοικοκυριά για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών, δηλαδή η συνολική τους κατανάλωση.
• Επένδυση (Investment) είναι η δαπάνη για την αγορά κεφαλαιουχικού εξοπλισμού, αποθεμάτων και κτιρίων, συμπεριλαμβανόμενης και της δαπάνης για την αγορά νέων κατοικιών. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται και έξοδα αγοράς άυλων αγαθών, όπως τα έξοδα έρευνας και ανάπτυξης.
• Δημόσιες δαπάνες (Goverment expenses) είναι οι δαπάνες για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών τις οποίες πραγματοποιούν η τοπική αυτοδιοίκηση, οι κυβερνήσεις των πολιτειών και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση π.χ. αγορά υποβρυχίου για το ναυτικό.
• Καθαρές εξαγωγές (Net Exports) είναι η δαπάνη για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται στην εγχώρια οικονομία και αγοράζονται από αλλοδαπούς (εξαγωγές) μείον τη δαπάνη για την αγορά ξένων αγαθών και υπηρεσιών που πωλούνται στην εγχώρια οικονομία (εισαγωγές). Για την Ελλάδα αυτό δεν υφίσταται διότι οι εισαγωγές ξεπερνούν κατά πολύ τις εξαγωγές.
Σε όλες τις παραμέτρους του ΑΕΠ, η ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική επιφέρει μείωση. Αυτό συνάδει μόνο με την πολιτική που θα εφάρμοζε κάποιος που δεν θέλει να σώσει μια οικονομία, αλλά να την κατατρέψει.
Ερώτημα 1: Συνεπώς, βρε καλόπαιδα (αναφέρομαι στους σχεδιαστές των μνημονιακών πολιτικών και στους μνημονιολάτρες), εφόσον το ΑΕΠ με την πολιτική σας μειώνεται, τότε πως θα εισπράξετε φόρους;
Ερώτημα 2: Αν οι φόροι υπολείπονται από αυτό που είχατε υπολογίσει (όπως γίνεται συνεχώς), πως θα μειωθούν τα Ελλείμματα, που προσθέτουν νέο χρέος πάνω στο παλιό χρέος και συνεπώς η κατάσταση αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει; (χειροτερεύει όμως για τον λαό, αφού οι κηφήνες του διεφθαρμένου συστήματος εξακολουθούν και δαπανούν άνευ μέτρου και άνευ φρένων).
Ερώτημα 3: Πως θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα, αν η ρευστότητα, το αίμα της οικονομίας, έχει αποστραγγιστεί από την υπέρμετρη αλλά και άδικη φορολογία; Τις καλύτερες διεθνώς καινοτόμες εταιρίες να φέρναμε με κάποιον μαγικό τρόπο, να λειτουργήσουν σε αυτό το περιβάλλον, με την απουσία ρευστότητας και μεθόδων χρηματοδότησης και την υπέρμετρη φορολογία, πολύ σύντομα θα καθιστόντουσαν προβληματικές.
Ερώτημα 4: Πως θα επέλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη;
Αυτά που λένε με τα ΕΣΠΑ, είναι αστειάκια για μικρά παιδιά. Ακόμα και να πέσουν τα χρήματα του ΕΣΠΑ (που πολύ αμφιβάλω για τον τρόπο που θα διανεμηθούν), αν το μείγμα της γενικότερης πολιτικής παραμείνει ως έχει (μνημονιακή), πάλι σε ύφεση θα βρισκόμαστε, απλά μικρότερη.
Θα πουν μερικοί υποστηρικτές του Μνημονίου ότι το γεγονός ότι δεν έχει πετύχει δεν οφείλεται στο Μνημόνιο αλλά στο γεγονός ότι δεν εφαρμόστηκε. Ας μην γελιόμαστε: πόσες φορές ακούσαμε, σε κάποια μέτρα που ήταν να ληφθούν, να λέει η κυβέρνηση ότι τα λάβαμε διότι η Τρόικα ήταν ανυποχώρητη; Αν λένε αλήθεια και η Τρόικα ήταν όντως ανυποχώρητη, θα μπορούσε να είναι ανυποχώρητη και στα άλλα, σε αυτά τα σημαντικά που δεν εφαρμόστηκαν και που αν εφαρμόζονταν, θα ήταν το Μνημόνιο επιτυχές. Είναι συνεπώς, ευκόλως κατανοητό ότι η Τρόικα αποδέχεται την πολιτική που η κυβέρνηση εφαρμόζει και κυβέρνηση και Τρόικα είναι εξίσου συνυπεύθυνες. (Μόλις πρόσφατα -και το αναφέρουμε μόνο ως παράδειγμα -ο Βενιζέλος, κάνοντας "επίθεση" στον Σαμαρά είπε ότι όταν αναζητούσαν τα περίπου 350 εκατ. ευρώ, που ο Σαμαράς έδωσε το "ισοδύναμο" όσον αφορά στην διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού στο δημόσιο τομέα, αντί η αναλογία να είναι 1 προσλαμβανόμενος προς 5 αποχωρούντες ΔΥ, να γίνει 1 προς 10, ότι δεν έγινε δεκτό καθώς η Τρόικα δεν το δέχτηκε).
Αρχικά πριν δύο χρόνια, είχε πρόβλημα το Δημόσιο και πλέον, χρεοκόπησαν και τον ιδιωτικό τομέα, που θα έπρεπε όχι να τον αποδυναμώσουν αλλά να τον τονώσουν, προκειμένου να παράγει εισοδήματα, κάτι που θα βοηθούσε στην αύξηση των φόρων και μείωση των ελλειμμάτων και να είναι σε θέση να απορροφήσει τυχόν απολύσεις από το δημόσιο.
Θα ρωτήσει κανείς, γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν θέλει η Τρόικα π.χ. να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις; Δεν θέλει η Τρόικα να αυξηθεί το φορολογητέο εισόδημα και να μειωθούν τα ελλείμματα, να καταπολεμηθεί το χρέος;
Η πιθανή απάντηση (και νομίζουμε η μόνη λογική απάντηση) είναι ότι η Τρόικα (βλ. επίσημοι δανειστές μας) θέλει να διαλυθεί η οικονομία και μετά από κάποιο διάστημα όταν αυτό έχει ολοκληρωθεί, είτε είμαστε εντός ευρώ είτε εκτός, να πάρουν όλα τα αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας, πάμφθηνα και να υπάρχει άφθονο και φθηνό εργατικό δυναμικό. Μόνο σε αυτή την περίπτωση, «δένουν» όλα όσα συμβαίνουν σήμερα.
Εφαρμόζουν μια έντονα υφεσιακή πολιτική, που δημιουργεί μείωση εισοδήματος, αύξηση ανεργίας, απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων. Το φορολογητέο εισόδημα που υποτίθεται ότι πρέπει να αυξηθεί, μειώνεται, τα Ελλείματα που πρέπει να συρρικνωθούν έως και να εξαφανιστούν ανθίστανται σε πανύψηλα επίπεδα, το Χρέος που υποτίθεται ότι θέλουν να το μειώσουν, έχει αυξηθεί και έχει βρεθεί στους ουρανούς και λένε ότι θα το μειώσουν με το haircut (που και πάλι σε βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, σε υψηλότερα από την έναρξη της κρίσης), αλλά στη πορεία το χρέος θα περάσει σε δίκαιο αλλοδαπό, μη ελληνικό με ότι αυτό συνεπάγεται για τις αξιώσεις που μπορεί να έχουν οι επίσημοι δανειστές μας πάνω σε ελληνικά περιουσιακά στοιχεία.
www.euepixeirein.gr
Τι θα έπρεπε να γίνει λοιπόν (ή και πρέπει);
• Θα έπρεπε να γίνουν κάποιες ιδιωτικοποιήσεις, να μειωθεί μερικώς το κράτος. Αν αυτές γίνονταν από την πρώτη στιγμή (νωρίς), θα έπιαναν και καλύτερες τιμές.
• Θα έπρεπε να γίνουν λίγες απολύσεις ΔΥ, ιδίως των αποδεδειγμένα διεφθαρμένων αλλά και κάποιων περιττών.
• Θα έπρεπε να γίνουν εθελουσίες εξόδοι αυτών που είναι κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης.
• Θα έπρεπε να κάνουν κάθετες παρεμβάσεις, να κόβουν εκεί που υπάρχει σπατάλη, αντί για οριζόντιες. Σε αυτά τα πλαίσια εννοείτε ότι θα κόβονταν όλα αυτά τα αστεία ή και ψεύτικα επιδόματα και πλάγιες αποδοχές όπως πλασματικές υπερωρίες στο δημόσιο.
• Στο σύνολο των ΔΥ, δηλαδή στη μεγάλη πλειοψηφία που θα παρέμεναν στη δουλειά τους, θα έπρεπε να επιβληθεί ένα ποσοστό μείωσης των καθαρών αποδοχών τους (π.χ. 20%). Ως ποσοστό %, στους χαμηλόμισθους θα ήταν μικρό ποσό και στους υψηλόμισθους, θα ήταν μεγάλο ποσό. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα έχαναν την δουλειά τους.
• Επιπλέον, σε κάποιο βάθος χρόνου (π.χ. 5ετίας), θα έπρεπε οι μισθοί μεταξύ δημοσίου τομέα και ιδιωτικού που σήμερα (σε ίδιες θέσεις και αντίστοιχες εργασίες) είναι υπέρ του δημοσίου, να ανατραπεί και να γυρίσει υπέρ του ιδιωτικού τομέα. Διότι σήμερα υπάρχει το παράδοξο του να έχει κανείς ασφάλεια αλλά και περισσότερα χρήματα (ο ΔΥ έναντι του ΙΥ). Αυτό βέβαια είναι παράλογο, όταν ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός ο οποίος είναι παραγωγικός και “τρέφει” τον δημόσιο τομέα. Πως είναι δυνατόν αυτός που σε “τρέφει” να λαμβάνει λιγότερα από εσένα που “τρέφεσαι”; Αυτή η μεταστροφή θα έπρεπε να συμβεί σιγά και σταδιακά.
• Η φορολογία θα έπρεπε να είχε μείνει στα επίπεδα που ήταν ή και να μειωθεί. Έτσι ώστε ο ιδιωτικός τομέας, να ενεργοποιηθεί εντονότερα (μαζί με ΕΣΠΑ κλπ), δημιουργώντας ανάπτυξη και εισόδημα.
• Θα έπρεπε να βοηθηθούν οι τράπεζες, προκειμένου να διαθέσουν χρήμα στην αγορά. Η ρευστότητα αποτελεί το αίμα της οικονομίας.
• Να ενταχθεί μέρος της παραοικονομίας στην επίσημη οικονομία. Παραοικονομία υφίσταται και είναι πολύ μεγάλη. Για παράδειγμα, το αγοραίο sex. Γιατί παραμένει παράνομο; Δεν υπάρχουν επαγγελματίες στο χώρο και δεν αποτελεί ένα τομέα με πολύ μεγάλο τζίρο; Να νομιμοποιηθεί και ο τζίρος που μέχρι σήμερα μένει "μαύρος", να φορολογείται.
• Να ανοίξουν ουσιαστικά το πλήθος των κλειστών επαγγελμάτων, να τονωθεί ο ανταγωνισμός. Αυτό που έχει γίνει έως σήμερα, είναι κοροϊδία.
• Ειδική αναφορά θα κάνω στα θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, που νομίζω ότι θα έπρεπε να επιτρέπονταν. Αλλά πως:
Επομένως η δημόσια παιδεία, τα δημόσια πανεπιστήμια θα ευνοηθούν, κάτι που είναι υπέρ του φοιτητή, αφενός μεν από τον ειδικό φόρο που θα εισπράττουν για να μπορούν να λειτουργούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αφετέρου δε, από τον ανταγωνισμό που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ αυτών και των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η ελληνική οικονομία γενικότερα, ευνοείται από την δημιουργία συνθηκών αύξησης της απασχόλησης, όπως και νέας πηγής φορολόγησης.
Εάν η κατάσταση στην ανώτερη παιδεία "ανοίξει" με έναν τέτοιο τρόπο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα δημιουργηθεί ένα περιβάλλον επωφελές για όλους: για τον φοιτητή (περισσότερες επιλογές για τις σπουδές του), για τους γονείς (μικρότερο οικονομικό κόστος από το να στείλουν το παιδί τους στο εξωτερικό), για την απασχόληση (τα ιδιωτ. πανεπιστήμια θα απασχολήσουν κόσμο και ως επί το πλείστον πτυχιούχους - με προσόντα), για το κράτος (νέα πηγή φορολόγησης), για τα δημόσια πανεπιστήμια (αφού θα λαμβάνουν αυτούσιο τον ειδικό φόρο από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια).
• Ειδική αναφορά θα κάνω στα θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, που νομίζω ότι θα έπρεπε να επιτρέπονταν. Αλλά πως:
Επομένως η δημόσια παιδεία, τα δημόσια πανεπιστήμια θα ευνοηθούν, κάτι που είναι υπέρ του φοιτητή, αφενός μεν από τον ειδικό φόρο που θα εισπράττουν για να μπορούν να λειτουργούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αφετέρου δε, από τον ανταγωνισμό που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ αυτών και των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η ελληνική οικονομία γενικότερα, ευνοείται από την δημιουργία συνθηκών αύξησης της απασχόλησης, όπως και νέας πηγής φορολόγησης.
Εάν η κατάσταση στην ανώτερη παιδεία "ανοίξει" με έναν τέτοιο τρόπο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα δημιουργηθεί ένα περιβάλλον επωφελές για όλους: για τον φοιτητή (περισσότερες επιλογές για τις σπουδές του), για τους γονείς (μικρότερο οικονομικό κόστος από το να στείλουν το παιδί τους στο εξωτερικό), για την απασχόληση (τα ιδιωτ. πανεπιστήμια θα απασχολήσουν κόσμο και ως επί το πλείστον πτυχιούχους - με προσόντα), για το κράτος (νέα πηγή φορολόγησης), για τα δημόσια πανεπιστήμια (αφού θα λαμβάνουν αυτούσιο τον ειδικό φόρο από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια).
• Να υπάρξει ουσιαστική διασύνδεση των πανεπιστημίων μας με την βιομηχανία μας, με την ιδιωτική οικονομία, κάτι που θα βοηθούσε τις ελληνικές επιχειρήσεις να καταστούν ανταγωνιστικότερες και περισσότερο καινοτόμες.
• Να συλληφθεί η μεγάλη φοροδιαφυγή. Πως είναι δυνατόν να αγνοείς το μεγάλο και να συλλέγεις από τους μικρούς και αδύναμους; Αν οι μεγαλοφοροδιαφεύγοντες δεν είχαν την ρευστότητα να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους, να δημεύονταν με συνοπτικές διαδικασίες η κινητή και ακίνητη περιουσία τους (των ιδίων και των οικογενειών τους), η οποία θα διατίθετο αυτούσια για τη μείωση του δημοσίου χρέους ή ως εγγύηση για δάνεια που θα λαμβάναμε.
• Να διεκδικηθούν ενεργά τα οφειλόμενα από την Γερμανία (πολεμικές αποζημιώσεις, επιστροφή αναγκαστικού κατοχικού δανείου).
Εάν συνέβαιναν όλα αυτά, να είστε σίγουροι ότι η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη από αυτή που είναι σήμερα και το σημαντικότερο, το μέλλον θα ήταν ευοίωνο αντί για μαύρο και κατασκότεινο όπως συμβαίνει σήμερα.
"...Τι κάνει το κράτος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιατηρεί τις σπατάλες και κόβει πολλά από τους πολλούς.
Κάνει οριζόντιες ενέργειες αντί για κάθετες παρεμβάσεις. Έτσι και δυσαρεστεί τους πολλούς που δεν φταίνε (χαμηλόμισθοι, υπάλληλοι και συνταξιούχοι με χαμηλές αποδοχές) σε σημείο που τους δημιουργεί έως και πρόβλημα επιβίωσης, ενώ τις σπατάλες που αφορούν λίγους και μεγάλα ποσά, δεν τις πειράζει.
Δεν ακουμπάει αυτή την μεγάλη σπατάλη που προέρχεται από λίγους, προφανώς διότι είναι μέρος του διεφθαρμένου και διαπλεκόμενου συστήματος, οπότε αν τους ενοχλούσε θα ήταν σαν το διεφθαρμένο σύστημα, να έβγαζε μόνο του τα μάτια του..."
Ναι όλα αυτά είναι σωστά αλλά υπάρχει και μια παράμετρος που δεν αναφέρεται. Οι αλλαγές που απαιτούνται είναι χρονοβόρες στην καλύτερη των περιπτώσεων ενώ κατά την διάρκεια της εφαρμογής τους συναντούν απίθανες αντιδράσεις από το κατεστημένο σε κάθε τομέα…
Συνεπώς συμφωνείτε ότι οι πολιτικές του Μνημονίου είναι λάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά ότι είναι χρονοβόρες, αυτό καταδεικνύει ακριβώς το έγκλημα, των λανθασμένων μνημονιακών πολιτικών που ακολουθήθηκαν από την πρώτη στιγμή, με αποτέλεσμα να ΧΑΘΕΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ χρόνος.
Ότι θα συναντούσαν οι αναφερόμενες στο άρθρο ενέργειες προσαρμογής κάποιες αντιδράσεις, είναι προφανές αλλά οι αντιδράσεις θα ήταν μικρότερες από τις σημερινές, καθώς οι ενέργειες που προτείνονται είναι δίκαιες και ως τέτοιες, συνεπάγεται ότι θα είχαν την υποστήριξη της πλειοψηφίας.
Άλλωστε στην κατάσταση που δυστυχώς βρεθήκαμε (χρεοκοπίας, αρχικά μόνο δημόσιας αλλά στη συνέχεια και το τονίζω, λόγω των ακολουθούμενων πολιτικών, και του ιδιωτικού τομέα), δεν υπάρχουν ευχάριστες λύσεις για τους πάντες. Οι λύσεις είναι επώδυνες. Το άρθρο αναφέρει ότι θα πρέπει να ακολουθήσουμε τις δικαιότερες και ως εκ τούτου, τις λιγότερο επώδυνες λύσεις. Σε αυτή την περίπτωση η αντίδραση θα είναι η μικρότερη δυνατή, διότι οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική, θα ήταν περισσότερο άδικη και γι'αυτό, θα ακολουθούνταν από εντονότερες αντιδράσεις.
Σήμερα, έχουμε την αντίδραση και όχι την υποστήριξη της πλειοψηφίας, καθώς σχεδόν το σύνολο των μνημονιακών ενεργειών προσαρμογής είναι άδικες και είναι λογικό ο λαός, η πλειοψηφία του κόσμου να βρεθεί "απέναντι" στην διεφθαρμένη πολιτικοοικονομική ολιγαρχία που μας τυραννάει.
Όσο ο χρόνος περνάει και η ελληνική κυβέρνηση δεν πιέζει προς την κατεύθυνση λήψης δίκαιων μέτρων προσαρμογής όπως αυτά που αναφέρονται στο άρθρο, τόσο σε χειρότερη θέση βρίσκεται η χώρα μας - κατ'επέκτασιν και οι πολίτες της.
Όλες αυτές οι ενέργειες που περιγράφονται στο άρθρο, θα έπρεπε να είχαν γίνει "χθες" (από το 2009). Κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Με το να μην γίνονται και να ακολουθούν την λανθασμένη μνημονιακή πολιτική και να εμμένουν σε αυτή ξανά και ξανά, που το μόνο που κάνει, είναι να καταστρέφει το μέλλον της χώρας, αποδεικνύουν αυτοί που υποστηρίζουν την εν λόγω πολιτική, ότι ο σκοπός τους είναι πονηρός και προφανώς προδοτικός ως προς την Ελλάδα, αφού το μόνο που καταφέρνει είναι να καταστρέφει τη χώρα.
Συνεπώς, ως προδότες πρέπει να αντιμετωπιστούν μόλις επιστρέψει η νομιμότητα και λειτουργήσει ξανά η δημοκρατία.
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Το θέμα είναι ότι όσα περιγράφεις δεν είναι παρά η βίαιη είσοδος του νεοφιλελευθερισμού και η ανεπάρκεια με κύριο στόχο τη διάλυση της μεσαίας τάξης. Τα εσωτερικά του κράτους θα τακτοποιηθούν αργότερα, μετά το θάνατο των μεσοαστών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔείμε του πολίτη, καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αυτά που περιγράφονται, τα θεωρείς ως την βίαιη μάλιστα είσοδο του νεοφιλελευθερισμού;
Τι προτείνονται;
Να γίνουν κάποιες ιδιωτικοποιήσεις, να μειωθεί μερικώς το κράτος.
Είναι αυτό βίαιος φιλελευθερισμός;
Να γίνουν λίγες απολύσεις ΔΥ, ιδίως των αποδεδειγμένα διεφθαρμένων αλλά και κάποιων περιττών.
Είναι αυτό βίαιος φιλελευθερισμός ή δικαιοσύνη και εξορθολογισμός;
Να γίνουν εθελουσίες εξόδοι αυτών που είναι κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης.
Είναι αυτό υπερβολικό; βίαιος φιλελευθερισμός;
Να γίνουν κάθετες παρεμβάσεις, να κόβουν εκεί που υπάρχει σπατάλη, αντί για οριζόντιες.
Οι οριζόντιες δράσεις δεν είναι οι πιο άδικες όλων;
Στο σύνολο των ΔΥ, δηλαδή στη μεγάλη πλειοψηφία που θα παρέμεναν στη δουλειά τους, θα έπρεπε να επιβληθεί ένα ποσοστό μείωσης των καθαρών αποδοχών τους (π.χ. 20%).
Από την στιγμή που δεν θα έχαναν τη δουλειά τους και από την στιγμή που το ποσοστό απωλειών θα ήταν διαχειρίσιμο, νομίζω ότι είναι ότι πιο δίκαιο και λιγότερο επώδυνο για τους ΔΥ.
Είναι άδικο οι μισθοί των τροφοδοτούμενων από τον ιδιωτικό τομέα, ΔΥ να είναι χαμηλότεροι από τους μισθούς αντίστοιχων θέσεων στον ιδιωτικό τομέα, την ώρα που ο δημόσιος τομέας τροφοδοτείται από τον ιδιωτικό; Το να διατηρηθεί αυτό το ισχύον καθεστώς, δεν είναι στρέβλωση; Επιπλέον δεν λέμε να γίνει η προσαρμογή σε δύο έτη, λέμε να γίνει σε ένα εύλογο βάθος χρόνου.
Είναι κακό ή άδικο, να μειωθεί η φορολογία;
Είναι κακό να βοηθηθούν οι τράπεζες, προκειμένου όμως να διαθέσουν χρήμα στην αγορά;
Δεν είναι καλό να δοθούν κίνητρα για την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής; Για να τονωθεί η απασχόληση και να συμβάλλει στην αύξηση του εισοδήματος και στη βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών;
Δεν είναι ωφέλιμο περιοχές της παραοικονομίας να ενταχθούν στην επίσημη οικονομία; Ποιος ωφελείται από το να παραμένουν ως και σήμερα στην παραοικονομία, στην μαύρη οικονομία; Σίγουρα όχι ο λαός.
Ποιος μπορεί να μην θέλει να ανοίξουν ουσιαστικά το πλήθος των κλειστών επαγγελμάτων, παρά μόνο οι ωφελούμενες συντεχνίες;
Ποιος μπορεί να μην θέλει να υπάρξει ουσιαστική διασύνδεση των πανεπιστημίων μας με την βιομηχανία μας, με την ιδιωτική οικονομία; Δεν θα βοηθούσε αυτό και τις ελληνικές επιχειρήσεις αλλά και τα ίδια τα πανεπιστήμια και τους φοιτητές;
Ποιος δεν θέλει να συλληφθεί η μεγάλη φοροδιαφυγή, παρά μόνο οι μεγάλοι φοροφυγάδες;
Όλα τα προτεινόμενα μέτρα, είναι τα περισσότερο δίκαια που μπορεί να υπάρξουν σε αυτή την κατάσταση που βιώνουμε. Τι μπορεί να είναι δικαιότερα αυτών; Αυτά που εφαρμόζουν μέχρι τώρα, είναι ΑΔΙΚΕΣΤΑΤΑ έως και ΠΡΟΔΟΤΙΚΑ.
Δυσκολεύομαι να απαντήσω σε όλα τα ερωτήματα που θέτεις. Η μείωση του κράτους, ναι συνιστά βασική αρχή του νεοσυντηρητισμού επειδή προσφέρει δράσεις του κράτους (πληρωμένες) σε ιδιώτες με τελικό αποτέλεσμα οι λίγοι να μπορούν να τις απολαμβάνουν και οι πολλοί όχι. Οι απολύσεις ποτέ δεν είναι λύση ουσιαστική. Και δεν υπάρχουν απολύσεις ΔΥ πουθενά στον κόσμο. Ας αρχίσουμε να τους τιμωρούμε με διάφορους τρόπους, ας τους ορίσουμε ευθύνες μακριά από τη γραφειοκρατία και μετά βλέπουμε ποιοι είναι άξιοι και ποιοι όχι. Άλλο πράγμα η αξιολόγηση κι άλλο a priori να μιλάμε για απολύσεις (αυτό κι αν δεν είναι φιλελεύθερο κι απειλή για τη ζωή κάποιου πριν του ορίσουμε τι να κάνει και πώς να το κάνει).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δε επιβολή προστίμου 20% τι θα πετύχαινε; Να βελτιωθούν τα οικονομικά του κράτους; Εσύ θέλεις πολύ απλά να σκοτώσεις ένας μέρος της μεσαίας τάξης. Όχι αυτό δεν είναι νεοφιλελευθερισμός (βασικά δολοφονική επιθυμία είναι μέσω της οικονομικής αφαίμαξης) κι όχι της πραγματικής περιστολής δαπανών. Αυτό που προτείνεις θα οδηγήσει σε βελτίωση των οικονομικών της χώρας και της κοινωνίας, όσο ο Άρης θα επηρεάσει τη δική μου στάση...
Τώρα που ξαναείδα το σχόλιο βγήκε λίγο ειρωνικό. Η ειρωνεία είναι με χαμόγελο, όχι επιθετική στάση. Φιλικό πείραγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔείμε του πολίτη, εδώ οι αντίθετες απόψεις είναι σεβαστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά σε αυτά που λες, δηλαδή για παράδειγμα, το να είναι η αεροπορική εταιρία κρατική ωφέλησε τον πολίτη πουθενά; Ίσα ίσα δεν του κόστιζε (του πολίτη) μία περιουσία όταν η Ολυμπιακή ήταν κρατική; Επηρεάστηκαν σε τίποτα οι υπηρεσίες που παρείχε όταν άλλαξε ιδιοκτησιακό καθεστώς;
Άλλο παράδειγμα: το εάν τα σκουπίδια τα μαζεύουν ιδιώτες (που θα κοστίζουν φθηνότερα), είναι κάτι που επηρεάζει την παρεχόμενη υπηρεσία; Γιατί να προτιμά ο πολίτης να του μαζεύουν τα σκουπίδια ΔΥ; Για να κοστίζουν περισσότερο;
Αυτό που αναφέρω είναι ότι πρέπει να γίνουν ΚΑΠΟΙΕΣ ιδιωτικοποιήσεις (όχι πλήθος, όχι τα πάντα), να μειωθεί μερικώς το κράτος. Οι πολλοί, ο λαός, θα εξακολουθήσει να απολαμβάνει κανονικά τις υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει ένα κράτος στους πολίτες του. Ίσα ίσα θα εξοικονομηθούν χρήματα από κάποιους περιττούς δημόσιους οργανισμούς ή δημόσιες επιχειρήσεις, τα οποία θα μπορούν να διατεθούν στο εναπομένων δημόσιο (όφελος για τους ΔΥ).
Το να γίνουν ΛΙΓΕΣ απολύσεις ΔΥ, ιδίως των αποδεδειγμένα διεφθαρμένων αλλά και κάποιων περιττών ή υψηλόμισθων, είναι κακό; Δηλαδή τι είναι το εναλλακτικό; Να πληρώνουν οι χαμηλόμισθοι ΔΥ ή να μην πληρώνει κανείς; Εάν είναι να μην πληρώνει κανείς, πως θα γίνει αυτό;
Η μείωση κατά 20% των αποδοχών είναι μείωση και όχι πρόστιμο. Είναι η καλύτερη πρόταση που μπορεί να υπάρξει σε ένα χρεοκοπημένο κράτος. Το να υπάρξει εξοικονόμηση δια της περικοπής με ένα ποσοστό (το 20% το είπα ενδεικτικά) των αποδοχών όλων των ΔΥ είναι η καλύτερη λύση, διότι διαφορετικά ποια θα ήταν η εναλλακτική αφού δεν υπάρχουν χρήματα; Να απολυθούν πολλοί και χαμηλόμισθοι ΔΥ; Προφανώς είναι χειρότερη λύση.
Προφανώς αυτό που προτείνουμε, η μείωση κατά ένα ποσοστό των αποδοχών όλων των ΔΥ είναι η λιγότερο επώδυνη λύση και εάν υπάρχει κάτι λιγότερο επώδυνο, ας αναφερθεί.
Η μείωση με ποσοστό είναι δίκαιη διότι αν κάποιος αμείβεται με 1000 ευρώ μηνιαίως, θα πάει στα 800, αυτός που αμείβεται με 1500 θα πάει στα 1200, αυτός που αμείβεται με 2000 θα πάει σε 1600, αυτός που αμείβεται με 3000 θα πάει σε 2400 κ.ο.κ.. Αν βγάζει πολλά ένας ΔΥ, βάσει της ποσοστιαίας μείωσης, θα του αφαιρεθούν περισσότερα σε απόλυτο μέγεθος σε σχέση με έναν χαμηλοαμοιβόμενο ΔΥ και παράλληλα δεν θα χάσει κανείς την εργασία του.
Το αν υπάρχουν απολύσεις ΔΥ πουθενά στον κόσμο, δεν είναι το σημαντικό. Περισσότερο σημαντικό νομίζω ότι είναι ότι παντού στον κόσμο και για ίδιες εργασίες, αυτός του ιδιωτικού τομέα πληρώνεται έως και αρκετά περισσότερα από αυτόν του δημόσιου τομέα. Αυτό στην Ελλάδα λειτουργεί αλλά από την αντίθετη: ο ΔΥ πληρώνεται έως και αρκετά περισσότερα από τον ιδιωτικό υπάλληλο (για ίδιες πάντα εργασίες).
Σύμφωνα με ποια λογική δηλαδή μπορεί να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο; Και εργασιακή ασφάλεια (μονιμότητα) και μισθούς υψηλότερους από αυτούς αντίστοιχων εργασιών στον ιδιωτικό τομέα;
Παναγιώτη, ήδη οι ΔΥ τιμωρήθηκαν με μειώσεις της τάξεως του 35% -αναλόγως και περισσότερο. Μάλλον τότε η απόλυση είναι λογικότερη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο παύση εργασίας ως αποτέλεσμα τιμωρίας κι άλλο απόλυση. Απόλυση σημαίνει δε θέλω κάποιον και τον διώχνω. Αλλά πρώτα εξετάζω, δείχνω δρόμο και θέτω αξιώσεις και μετά το συζητώ. Εσύ απευθείας μιλάς για το τελευταίο σκαλί. Ακόμα κι ο Καβάφης στο πρώτο δίνει σημασία.
Σχετικά με την Ολυμπιακή έχω άλλη θέση, γιατί σε αυτό που ονομάζεις κόστος δεν έχεις συμπεριλάβει τα χρέη του ελληνικού κράτους προς την ΟΑ ή το πελατειακό κράτος...
Σχετικά με τα σκουπίδια αν ρωτήσεις αυτοδιοικητικό θα σου πει ότι το κόστος του ιδιώτη ξεπερνά το 80% από τη δημοτική/αυτοτελή αποκομιδή (αυτοδιοικητικός είμαι και το βιώνω, η δε ανακύκλωση είναι ακόμα πιο ακριβή).
Και όχι μόνο βιώνουμε τη βίαιη επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και τη παραλλαγή του υπό διαφόρων προσχημάτων...
Δείμε του πολίτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις μια όντως αρκετά διαφορετική οπτική σε σχέση με τη δική μου σε ζητήματα όπως τα παραδείγματα που έδωσα (αποκομιδή απορριμμάτων, Ολυμπιακή). Παραδείγματα βέβαια ήταν. Θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε το σκεπτικό πολύ.
Προφανώς, αντιλαμβάνεσαι ότι η χώρα έχει κατ'ουσίαν πτωχεύσει.
Εγώ είμαι αντιμνημονιακός. Το Μνημόνιο έκανε τα πράγματα χειρότερα αντί να τα βελτιώσει. Όμως τα πράγματα δεν ήταν καλά και έγιναν κακά λόγω Μνημονίου. Τα πράγματα ήσαν άσχημα και έγιναν χειρότερα. Και εμμένουν στην υιοθέτηση του Μνημονίου 2 που είναι ιδίας συνταγής με το Νο 1, οι προδότες!
Όμως τα χρήματα λείπουν, απουσιάζουν. Ποια είναι η δική σου πρόταση, η δική σου άποψη; Πως θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση που δυστυχώς βιώνουμε;
Εγώ περισσότερο τάσσομαι υπέρ μιας αυτόνομης οικονομικής πολιτικής. Τώρα αν αυτή θα γίνει εκτός ευρώ ή μέσα στο ευρώ είναι ένα θέμα υπό συζήτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ και στα περί αυτόνομης οικονομικής πολιτικής και στο ότι είναι υπό συζήτηση αν αυτό, είναι περισσότερο ωφέλιμο να γίνει με την παραμονή μας ή την έξοδό μας από το ευρώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως σε καμία περίπτωση εγώ δεν θα δεχόμουν εκβιαστικό δίλημμα επιβολής άδικων μέτρων προσαρμογής ή εξόδου. Εάν μου ετίθετο το δίλημμα, θα επέλεγα έξοδο.
Ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Αργεντινής την εποχή της μεγάλης κατάρρευσης κ. Μάριο Μπλέχερ, δηλαδή αυτός που οφείλει τα ένσημα και τη σύνταξή του στο ίδιο το ΔΝΤ, αφού το υπηρέτησε για περισσότερες από δύο δεκαετίες, αναφέρει σε σχέση με την Ελλάδα:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ηταν κακή ιδέα να καλέσετε το ΔΝΤ στην Ελλάδα».
Πιστεύει ότι ο συνδυασμός λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης απλώς θα χειροτερέψει την κατάσταση, σημειώνει ότι η συνταγή είναι λάθος και υπογραμμίζει ότι το κλειδί του προβλήματος της ευρωπαϊκής περιφέρειας είναι η ανάπτυξη μέσα από τη μεταβίβαση πόρων από τον πλούσιο Βορρά στον Νότο. Μάλιστα προτείνει να επιδοτηθεί μέρος των μισθών ώστε να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα δίχως να πληγεί η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, «ποντάροντας» παράλληλα στην τόνωση της ζήτησης.
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:SUR6p4G8ydUJ:www.tovima.gr/politics/article/%3Faid%3D446754+&cd=5&hl=el&ct=clnk&gl=gr
Π. Μπόφινγκερ: Το πρόγραμμα λιτότητας θυμίζει Βαϊμάρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσφαλμένη χαρακτηρίζει ο γερμανός οικονομολόγος Πέτερ Μπόφινγκερ, την «θεραπεία» που έχει επιλέξει η Τρόικα για την Ελλάδα, συγκρίνοντάς την μάλιστα με την «ολέθρια πολιτική» που ακολουθήθηκε στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Το μέλος του συμβουλίου των οικονομικών εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης, ασκεί δριμεία κριτική στην πολιτική λιτότητας που ακολουθούν οι χώρες της ευρωζώνης, προειδοποιώντας για καταστροφικές συνέπειες.
«Η πολιτική που ασκείται στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, είναι η πολιτική του καγκελαρίου Μπρούνινγκ», τονίζει ο επιφανής γερμανός οικονομολόγος, παραπέμποντας στην στρατηγική των περικοπών στο κοινωνικό κράτος, η οποία στις αρχές της δεκαετίας του '30 οδήγησε σε εκτίναξη της ανεργίας και του πληθωρισμού.
Τέτοιου είδους περικοπές δεν έχουν κανένα νόημα σε χώρες που βρίσκονται σε ύφεση, επισήμανε ο κ. Μπόφινγκερ, διευκρινίζοντας: «Η κατάσταση στην Ελλάδα οφείλεται μεταξύ άλλων στην "οικονομική θεραπεία σοκ" που ακολουθείται». Σύμφωνα με το μέλος του «συμβουλίου των σοφών» της γερμανικής οικονομίας, «υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ισπανία να έχουν την τύχη της Ελλάδας».
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2240231