Απάντηση στον Μπ. Παπαδημητρίου και σε όποιον άλλο είναι υπέρ των Μνημονίων

Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου συνομιλόντας με την Άρη Πορτοσάλτε την Μ. Τετάρτη, ανέφερε ότι τώρα που οι εκλογές είναι μπροστά μας, θα πρέπει ο καθένας να πάρει θέση.

Πρόσθεσε ότι όσοι δηλώνουν αντιμνημονιακοί  κάνουν εύκολη κριτική και το αντιμνημονιακός δεν είναι θέση, είναι αντίθεση και ότι δεν έχουν πρόταση. Και αναρωτήθηκε – στοχεύοντας τους αντιμνημονιακούς πολίτες ή έστω τους αναποφάσιστους – πως θα πετύχουμε την έξοδο από την κρίση, υπονοώντας από την όλη και σύντομη επιχειρηματολογία του, ότι οι μνημονιακοί έχουν πρόταση εξόδου της χώρας από την κρίση.

Αγαπητέ Μπάμπη, όντας έμπειρος δημοσιογράφος, θα περείμενα μια ισχυρότερη επιχειρηματολογία υπέρ των μνημονίων.

• Γιατί Μπάμπη, είναι αντίθεση το να είναι αντιμνημονιακός και να μην είναι θέση;

• Γιατί Μπάμπη να μην είναι αντίθεση το να είναι κανείς μνημονιακός;

• Επειδή το λες εσύ, σημαίνει ότι είναι σωστό;

Ας δούμε όμως με ΛΟΓΙΚΑ επιχειρήματα ποιο είναι θέση και ποιο είναι αντίθεση.

Ποιο είναι το ζητούμενο; Η έξοδος της χώρας από τη κρίση.  Πως θα το πετύχουμε αυτό;

                                                                      www.euepixeirein.gr

Υπάρχει η άποψη ότι θα το πετύχουμε μέσω του Μνημονίου και υπάρχει και η άποψη ότι θα το πετύχουμε μέσω πολιτικών που χαρακτηρίζονται ως αντιμνημονιακές διότι αν και μερικές εξ αυτών δεν ομοιάζουν μεταξύ τους (π.χ. η πολιτική των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ με του ΚΚΕ), ωστόσο είναι σαφές ότι όλες αυτές είναι αντίθετες στις μέχρι σήμερα ακολουθούμενες πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί και αυτές αναφέρουμε ως μνημονιακές.

Το ότι το Μνημόνιο είναι καταστροφικό εξηγείται και αναλύεται εδώ (Γιατί το νέο Μνημόνιο είναι απαράδεκτο -όπως και το παλαιό)

http://financebeast.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

Και εδώ (Η διάψευση των Μνημονιολατρών και που μας οδηγούν! Τι πρέπει να γίνει!):

http://financebeast.blogspot.com/2012/03/blog-post.html

Αφού εξηγήσαμε το ότι οι Μνημονιακές πολιτικές είναι καταστροφικές και αντί να οδηγήσουν στην ανάταση της ελληνικής οικονομίας, την οδηγούν βαθύτερα στο λάκκο – και αν θέλει ο αγαπητός Μπάμπης ή και οποιοσδήποτε άλλος, μπορεί να επιχειρηματολογήσει ότι όλα αυτά δεν ισχύουν και ισχύει κάτι άλλο – θα αναφέρω ποια είναι η εναλλακτική. Σημειώνω δε ότι το ποια είναι η εναλλακτική ή καλύτερα κάποια εναλλακτική, αυτή που κατ’εμένα είναι ορθή χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές, αναφέρονται στο προηγηθέν άρθρο (Η διάψευση των Μνημονιολατρών και που μας οδηγούν! Τι πρέπει να γίνει!)

Σε γενικές γραμμές όμως και σύντομα, θα αναφέρω σε ότι αφορά στο τι πρέπει να γίνει τα ακόλουθα:

Οι πολιτικές που υπαγορεύουν η ΕΕ και το ΔΝΤ αποτυγχάνουν. Ή καλύτερα δεν αποτυγχάνουν αλλά πετυχαίνουν το στόχο τους, ήτοι την φτωχοποίηση των λαών.

Εάν το ζητούμενο είναι η καταπολέμηση του χρέους και των ελλειμμάτων, τότε οι πολιτικές της Τρόικα αποτυγχάνουν διότι αυξάνουν την ανεργία, δημιουργούν ύφεση και αυξάνουν σε γενικές γραμμές το χρέος και τα ελλείμματα ως ποσοστό % προς το ΑΕΠ. (αυτό δεν έχει συμβεί και στην Ελλάδα;)

Το χρέος και τα ελλείμματα δημιουργούνται γιατί καταναλώνουμε περισσότερο από όσο παράγουμε. Συνεπώς, αν θέλουμε να καταπολεμήσουμε χρέος και ελλείμματα, πρέπει να αυξήσουμε την εγχώρια παραγωγή (και όχι καταναλώνουμε από εισαγώμενα, για τα οποία πρέπει να δανειζόμαστε για να τα αποκτήσουμε, εφόσν δεν έχουμε εγχώρια παραγωγή).

Οι Έλληνες πρέπει να καταναλώνουν περισσότερα ελληνικά αγαθά διότι για κάθε συναλλαγή ελληνικών αγαθών, τα χρήματα μένουν στη χώρα, αλλιώς φεύγουν εκτός. Προτιμόντας την κατανάλωση ελληνικών αγαθών, τα χρήματατά μας μένουν εδώ και πληρώνονται εργαζόμενοι στη χώρα μας. Διαφορετικά, πληρώνετε έναν γερμανό εργαζόμενο, έναν κινέζο, έναν αμερικάνο... Προτιμόντας την κατανάλωση εγχωρίως παραγόμενων αγαθών, ενισχύετε την απασχόληση στη χώρα μας.

Το θετικό αποτέλεσμα εξηγήται και εδώ (Προτιμάμε Ελληνικά Προϊόντα - Πλέον είναι σημαντικό για την επιβίωσή μας!):

http://financebeast.blogspot.com/2012/04/blog-post.html

Επομένως, μπορεί κανείς να καταπολεμήσει το χρέος και τα ελλείμματα ενισχύοντας την εγχώρια παραγωγή. Και εδώ το κράτος μπορεί να κάνει πολλά προκειμένου να το πετύχει. Θα δώσω μερικά απλά παραδείγματα: Γιατί δεν ενισχύει την διασύνδεση επιχειρήσεων και πανεπιστημιακής έρευνας; Γιατί δεν δίνει κίνητρα στον τομέα των φωτοβολταϊκών, που ούτως ή άλλως δίνει επιδοτήσεις, να χρησιμοποιούνται πάνελς “made in Greece”; Δεν είναι καμιά φοβερή τεχνολογία. Γιατί δεν έχουν αναπτυχθεί inverters (οι μετατροπείς του συνεχούς ρεύματος στα φωτοβολταϊκά, σε εναλλασσόμενο) που να κατασκευάζονται στην Ελλάδα και τώρα αναγκαζόμαστε και τους εισάγουμε; Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά, αλλά θα κούραζα. Και είναι πράγματα τα οποία γίνονται ταχύτατα, αρκεί να υπάρχει βούληση.

Η ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής φέρνει καλύτερα εισοδήματα και υψηλότερη απασχόληση. Αυτοί οι παράγοντες (καλύτερα εισοδήματα και απασχόληση) φέρνουν μεγαλύτερη κατανάλωση. Η μεγαλύτερη κατανάλωση επιφέρει καλύτερες πωλήσεις και κέρδη στις επιχειρήσεις, που με την σειρά του δημιουργεί την ανάγκη για ακόμα μεγαλύτερη (εγχώρια) παραγωγή, που με τη σειρά του συνεπάγεται μεγαλύτερη απασχόληση που φέρνει καλύτερα εισόδημα κ.ο.κ., πλέον έχουμε πετύχει ΑΝΑΠΤΥΞΗ (και όχι συρρίκνωση που επιφέρουν τα μνημόνια).

Αυτή είναι η λέξη κλειδί: Ανάπτυξη. Με αυτού του είδους την πολιτική, όπως περιέγραψα στις ανωτέρω παραγράφους και στο άρθρο (Η διάψευση των Μνημονιολατρών και που μας οδηγούν! Τι πρέπει να γίνει!), δημιουργείται ένα ΘΕΤΙΚΟ αίσθημα και προδιάθεση  κατανάλωσης και διάθεσης για επιχειρηματικότητα, δημιουργείται ένα θετικό οικονομικό περιβάλλον, ένα περιβάλλον αισιοδοξίας. Πολλοί άνθρωποι, θέλουν να καταναλώσουν και καταναλώνουν, διατίθενται να λάβουν ρίσκο και να δημιουργήσουν επιχειρήσεις, που θα δώσουν δουλειά σε περισσότερους ανθρώπους κ.ο.κ.

Από την άλλη πλευρά, οι πολιτικές που επιβάλλονται από την ΕΕ, η ατελείωτη αυστηρότητα (άδικα μέτρα που περιορίζουν τα εισοδήματα της πλειοψηφίας των πολιτών), καταστρέφουν το οικονομικό κλίμα. Αυτές οι πολιτικές της αυστηρότητας (μνημονιακές), δημιουργούν ύφεση και συρρίκνωση της οικονομίας, δημιουργούν ένα ΑΡΝΗΤΙΚΟ περιβάλλον, στο οποίο κανείς δεν θέλει να ανοίξει μια νέα επιχείρηση, όσο χαμηλά και εάν υποχωρήσει το εργατικό κόστος (βλ. μείωση των κατώτατων μισθών).

Ας πούμε ότι ο μέσος μισθός μειώνεται στα €200/μήνα. Σε ένα τέτοιο αρνητικότατο περιβάλλον, σχεδόν κανείς δεν θα θέλει να δημιουργήσει μια νέα επιχείρηση. Σε αυτό το περιβάλλον σχεδόν κανένας δεν θα έχει αρκετά χρήματα αλλά και τη διάθεση προκειμένου να καταναλώσει. Ακόμα και αν κάποιος έχει τα απαιτούμενα χρήματα, πάλι περιορίζει στο έπακρο τη κατανάλωση, φοβούμενος τα χειρότερα. Η στάση κατανάλωσης επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα: εταιρίες, επιχειρήσεις και εργοστάσια  κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται, το εισόδημα μειώνεται, κατ΄επέκταση μειώνεται περαιτέρω η κατανάλωση και... έχουμε έναν φαύλο κύκλο οικονομικής συρρίκνωσης και εξαθλίωσης των πολιτών.

Γι’αυτό σε αυτή τη Κρίση, οι κυβερνώντες μας πρέπει να εφαρμόσουν πολιτικές οικονομικής επέκτασης, να δημιουργήσουν Ανάπτυξη. Η επέκταση θα επιφέρει ανάπτυξη, που θα επιφέρει πλούτο και εάν αρκετοί άνθρωποι είναι σχετικά οικονομικά ευμαρείς, μπορούν και να καταναλώνουν, όπως και να πληρώνουν φόρους (άμεσους και έμμεσους) προκειμένου να μειωθούν τα ελλείμματα και το χρέος.

Διαφορετικά, εάν δηλαδή συνεχιστούν οι μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές, θα φτωχοποιηθούμε, η εγχώρια παραγωγή θα διαλυθεί και η ανεργία θα φτάσει στα ουράνια. Δεν το λέμε θεωρητικά, μιλάμε πρακτικά- σχεδόν έχουν πετύχει τον σκοπό τους. Η οικονομία θα είναι νεκρή. Τότε, θα έρθουν όποιοι έχουν χρήμα (Έλληνες ή Γερμανοί επιχειρηματίες, Αμερικάνοι, Κινέζοι κλπ πολυεθνικές) να εκμεταλλευθούν σε εξευτελιστικές τιμές, τα όποια περιουσιακά στοιχεία (assets) και το ανθρώπινο δυναμικό, που διαθέτει η χώρα μας, όπως και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου (καθώς ότι γίνεται, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα).

Αυτό προσπαθούν να κάνουν οι διεθνείς καπιταλιστές. Είναι αυτή η Ενωμένη Ευρώπη που θέλουμε;  Αυτή είναι η Ευρώπη των banksters και των καπιταλιστών. Γι’ αυτό ευχαριστούμε, ΟΧΙ, δεν θα πάρουμε! (αν αυτό θέλουν)

Ή η Τρόικα θα πρέπει να αποδεχτεί τα μέτρα «προσαρμογής» να γίνουν δίκαια και να αποκατασταθούν οι αδικίες που έχουν υπάρξει, άμεσα, από «χθες» ή τότε, θα πρέπει να βγούμε από το Ευρώ τους που φέρνει μόνο την καταστροφή, επιφέροντας βεβαίως τεράστια ζημιά και σε αυτούς τους μη αλληλέγγυους «ευρωπαίους». Ας κάτσουν αυτοί σε αυτό το εξάμβλωμα που έφτιαξαν.

Βλ. εδώ (Από την Ευρωζώνη επωφελήθηκε μόνο η Γερμανία):

http://financebeast.blogspot.com/2011/11/blog-post_21.html

Και εδώ (Καλύτερα αν είχαμε παραμείνει στη δραχμή!):

http://financebeast.blogspot.com/2011/11/blog-post_16.html

Σημειώνω και δίνω έμφαση ότι το να φύγουμε από το Ευρώ, δεν είναι κάτι που το συστήνω αλλά αν οι υποτίθετοι συνεταίροι μας ευρωπαίοι μας το θέσουν ως δίλημμα ότι ή εφαρμόζετε αυτά που σας λέμε εμείς (τα μέχρι σήμερα μνημόνια που ψήφισε η πασοκονεοδημοκρατία) ή αλλιώς δεν σας δανείζουμε και εμμέσως μας δείχνουν την έξοδο, τότε ναι, δεν πρέπει να δεχτούμε τον εκβιασμό τους και θεωρώ ότι είναι καλύτερο να επιστρέψουμε στη δραχμή.

Η γερμανική ανεργία τον Μάρτιο έπεσε στο 6,7%, σε χαμηλά δύο δεκαετιών ... Της Ελλάδος όμως; Της Ισπανίας; ... Ποιανού Ευρώπη είναι αυτή;

Οι Γερμανοί πολιτικοί δεν σκέφτονται την Ευρώπη των Εθνών. Οι Γερμανοί σκέφτονται την Ευρώπη των Γερμανών. Έχουν τη νοοτροπία του Deutschland über alles. Ενεργούν σαν να έχουν κηρύξει Οικονομικό Πόλεμο. Δεν ενεργούν προκειμένου να σώσουν και να βοηθήσουν τα "αδύναμα" Έθνη. Ενεργούν με έναν τρόπο που οδηγεί στη δημιουργία ενός πλούσιου Βορρά και ενός φτωχού Νότου και στην ολοένα μεγαλύτερη διεύρυνση των ανισοτήτων. Οι λαοί του ευρωπαϊκού Νότου, οδηγούνται σε μια σύγχρονη σκλαβοποίηση.

Αν είναι να μείνουμε λοιπόν εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την Ένωση να δεχτεί τα μέτρα να γίνουν δίκαια, οι αρνητικές επιδράσεις των πολιτικών επέκτασης  (πιθανός πληθωρισμός) είναι ελάσσονες εάν συγκριθούν με τις αρνητικές συνέπειες των μέτρων αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής (καταστροφή εθνικής παραγωγής, αυξανόμενη ανεργία, μειούμενα εισοδήματα, αυξανόμενα ελλείμματα και χρέη κλπ).

Επίλογος

Πιστεύω ότι εντέλει η λύση στην ευρωπαϊκή κρίση - που έχει να κάνει άμεσα και με τη χώρα μας - θα εξελιχθεί και πιθανολογώ ότι θα επιλυθεί:

• είτε με την εκτύπωση χρήματος από την ΕΚΤ και την κατ’ουσίαν διαγραφή μέρους του χρέους μας μέσω εκτύπωσης και χρημάτων που θα μας δοθούν δωρεάν

• είτε μέσω της συγκέντρωσης όλου του χρέους των χωρών μελών της ΕΕ και χρηματοδότησής τους μέσω κοινών ευρωομολόγων

• είτε μέσω της δημιουργίας ενός νέου €υρώ των χωρών της Νοτίου Ευρώπης και διάσπασης της ΕΕ σε αυτή του Βορρά και σε αυτή του Νότου.

Η εκτύπωση θα ωφελήσει  τους Γερμανούς: το Ευρώ θα υποτιμηθεί και έτσι θα ενισχύσει σημαντικά τις γερμανικές εξαγωγές.

Η δημιουργία ενός νέου €υρώ, της Νοτίου Ευρώπης, κοινό για την Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, ενός νομίσματος που θα είναι σαφώς πολύ λιγότερο δυνατό σε σχέση με το υφιστάμενο Ευρώ, θα βοηθήσει τις οικονομίες των αδύναμων χωρών να ανακάμψουν και να επιστρέψουν σε ανάπτυξη.

Όλα αυτά λοιπόν αγαπητέ Μπάμπη (και όποιος άλλος τίθεται υποστηρικτικά στο Μνημόνιο, ρητορώντας ότι δήθεν οι αντιμνημονιακοί δεν έχουν πρόταση) αποτελούν θέση και μάλλον δεικνύεται ότι οι μνημονιακοί έχουν αντίθεση, καθώς οι συνέπειες των ενεργειών τους δεν συνάδουν με αυτό που υποτίθεται ότι θέλουν να πετύχουν, πετυχαίνοντας ακριβώς το αντίθετο.
                                                               www.euepixeirein.gr
[edit 30/4/2012]
Παρόλο που προβάλλω το άρθρο ποικιλοτρόπως και προφανώς έχεις έλθει εις γνώσιν του κ. Παπαδημητρίου (αφού το έχω στείλει αρκετές φορές έως και στο mail του), ούτε αυτός, ούτε κανένας άλλος υποστηρικτής του Μνημονίου δεν έχουν απαντήσει, αποδεικνύοντας την "ρηχότητα" της σκέψης τους και την έλλειψη επιχειρημάτων. ΔΕΝ μπορούν να υποστηρίξουν το Μνημόνιο και γι'αυτό σιωπούν.
Καλώ έστω και τώρα, τον κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου αν έχει επιχειρήματα υπέρ του Μνημονίου, να το υπερασπιστεί. Δέχομαι δε, να υπάρξει μεταξύ μας αντιπαράθεση στο ραδιόφωνο που δουλεύει. Τολμάει; Ή το μόνο που ξέρει ο νηφάλιος και ψύχραιμος Μπάμπης, είναι να μιλάει όταν δεν έχει κανέναν απέναντί του;