✰ ΣΥΡΙΖΑ δαγκωτό γιατί...

Αν και δεν είμαι εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, παρά απλά ένας φίλος, αποφάσισα να γράψω  λίγα λόγια καθώς οι δεξιοφιλελευθερομνημονιόφιλοι έχουν επιδοθεί σε πόλεμο λάσπης.

Εννοείτε ότι όλα τα παρακάτω, αποτελούν απόψεις δικές μου σε σχέση με το πως μπορεί να λειτουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια όχι, απόψεις του κόμματος.

Θα προσπαθήσω να σας πείσω το πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πλέον πρόσφορη λύση για την έξοδο της Ελλάδος από την κρίση. Ακριβώς γι’αυτό, αρχικά θα σας μιλήσω για τον Κέυνς.  

Ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς (John Maynard Keynes, 1883 - 1946) ήταν Άγγλος οικονομολόγος, μαθηματικός, καθηγητής πανεπιστημίου και συγγραφέας. Δημιούργησε, με τα έργα του και τους οπαδούς του, τη λεγόμενη κεϋνσιανή σχολή στην οικονομική επιστήμη. Μάλιστα, είναι γενικότερα αποδεκτό ότι ο Κέυνς, ο Χάγιεκ και ο Φρίντμαν, ήταν τρεις από τους πιο σημαντικούς οικονομολόγους του 20ου αιώνα.

Ένα εκ των πιο σημαντικών βιβλίων που συνέγραψε ο Κέυνς, ήταν  το "Γενική Θεωρία της Απασχόλησης του Τόκου και του Χρήματος"(1936).  Με το βιβλίο του αυτό, αναλύει  ότι  για να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας και της μεγάλης οικονομικής ύφεσης που αντιμετώπιζε ο κόσμος μετά το Κραχ  του 1929, θα πρέπει να παρέμβει το κράτος και χρηματοδοτώντας την οικονομία και τις επιχειρήσεις να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.

Σας θυμίζει κάτι αυτό; ... Μήπως την σε γενικές γραμμές προτιθέμενη οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα διεκδικεί την εξουσία;

Ναι τα λέει ο Κέυνς, δεν τα λέει ο Μάρξ, ούτε ο Στάλιν, ούτε κανένας βορειοκορεάτης οικονομολόγος (εάν υπάρχει). Αυτά για αυτούς που συκοφαντούν τον ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντάς τον, ως κόμμα κομμουνιστών που θα ... μας πάρουν τα σπίτια και τις αποταμιεύσεις (κάτι βέβαια που μέχρι στιγμής το κάνουν ιδιαίτερα καλά, οι βενιζελοσαμαράδες).

Ο Κέυνς από που έβγαλε το παραπάνω συμπέρασμα; Ότι δηλαδή σε εποχές οικονομικής κρίσεως, απαιτείται η κρατική παρέμβαση και υιοθέτηση πολιτικών επέκτασης και όχι συρρίκνωσης;  

Μα από την παρατήρηση των συνεπειών του Κραχ του 1929. Ο ίδιος ήταν της άποψης ότι η αγορά θα πρέπει να λειτουργεί με τις δυνάμεις της αλλά όταν η αγορά έχει εισέλθει σε φάση κρίσης, παρατήρησε ότι από μόνη της, δεν μπορεί να ισορροπήσει, να αυτορυθμιστεί.

Σε μια οικονομία που βρίσκεται όχι σε μια απλή επιβράδυνση ή σε μια ήπια ύφεση, αλλά σε Κρίση, οι λεγόμενες δυνάμεις της αγοράς απλά ΔΕΝ ισορροπούν:  για παράδειγμα, όσο και να μειωθεί το εργατικό κόστος, το γενικότερο κλίμα είναι τόσο άσχημο που κανείς δεν επενδύει και συνεπώς η ανεργία συνεχίζει και αυξάνει, η κατανάλωση μειώνεται, επιπλέον επιχειρήσεις κλείνουν και έχουμε ένα φαύλο κύκλο συρρίκνωσης.

Το έχουμε διαπιστώσει και στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας με την υπερχρέωση και τα ελλείμματα, κατά την τελευταία διετία. Η ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική (που είναι “γέννημα” του ΔΝΤ, καθώς σχεδόν την ίδια πολιτική εφαρμόζει σε κάθε χώρα που επισκέπτεται), αντί να βελτιώσει τα πράγματα, τα χειροτερεύει. Όποιος δεν βλέπει ότι η συνταγή ίασης είναι λάθος, αφού αντί να θεραπεύει τον ασθενή, τον σκοτώνει, προφανώς δεν είναι καλός ιατρός ή απλά είναι δολοφόνος.

Οι παρατηρήσεις του Κέυνς, επιβεβαιώθηκαν στην πράξη αρκετές φορές από τότε που διατυπώθηκαν, στις οικονομικές κρίσεις που εκδηλώθηκαν. Οι πολιτικές που προτίνει ο Κέυνς είναι οι μόνες που δουλεύουν σε μεγάλες κρίσεις.  

Κατά τον Κέυνς λοιπόν, σε εποχές οικονομικής κρίσης, απαιτούνται πολιτικές κρατικού παρεμβατισμού που να αποσκοπούν  στην άνοδο των δημοσίων δαπανών  για να καλύψουν μέρος του ελλείμματος ζήτησης. Κατά τον Κέυνς, σε περιόδους κρίσεως, θα πρέπει να λαμβάνει χώρα αναδιανομή, δηλαδή μέρος των κερδών του κεφαλαίου, να διανέμεται στις κατώτερες τάξεις (με τη μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών), προκειμένου να αποφεύγεται η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές, αλλά και να δημιουργηθούν οι συνθήκες επανεκκίνησης της οικονομίας.

Οι δημόσιες δαπάνες μπορεί να ξοδεύονται ως επιδόματα ανεργίας και λοιπές παροχές και ελαφρύνσεις, αν και ο κύριος στόχος κατά τον Κέυνς σημειώνουμε ότι δεν είναι η αναδιανομή πλούτου, αλλά η επανόρθωση της ισορροπίας.  Ανεξάρτητα από τους λόγους του Κέυνς, οι μέθοδοι που προτείνει μας ενδιαφέρουν, καθώς έχουν δοκιμαστεί στην πράξη και είναι οι μόνοι που μπορεί να έχουν αποτέλεσμα.

Μάλιστα η αύξηση της φορολογίας σε περιόδους κρίσης είναι αντίθετη στη νοοτροπία του Κέυνς (σύμφωνος και ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει μείωση γενικότερα της φορολογίας και ειδικότερα των εμμέσων φόρων – ΦΠΑ – που είναι πολύ σημαντικότερος ως μέγεθος ως προς την άμεση φορολογία, ενώ αναφέρει ότι πρόθεσή του είναι να φορολογήσει περισσότερο τα πολύ υψηλά εισοδήματα – κάτι που με βρίσκει σύμφωνο – καθώς μέχρι σήμερα υποφορολογούνται, όπως και να πατάξει την φοροδιαφυγή), ο οποίος ζητά αύξηση των ελλειμμάτων στις κρίσεις, τα οποία χρηματοδοτούνται από πλεονάσματα στις καλύτερες εποχές.  Στην δική μας περίπτωση, καθώς η χώρα μας είναι υπερχρεωμένη, τα ελλείμματα πρέπει να καλυφθούν από τα πλεονάσματα του πλούσιου Βορά.

Δείτε και εδώ:

(Από την Ευρωζώνη επωφελήθηκε μόνο η Γερμανία)

http://financebeast.blogspot.com/2011/11/blog-post_21.html

Εννοείτε ότι μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο είναι απαραίτητες και περιορισμός της σπατάλης όπου υπάρχει. Με αυτά δεν διαφωνεί κανείς σόφρων άνθρωπος. Εάν ωστόσο, ο Βοράς δεν αναλάβει τις υποχρεώσεις του και κάποια στιγμή  παρουσιαστεί ένα έλλειμμα ρευστότητας, αυτό θα πρέπει να καλυφθεί με περικοπές όχι οριζόντιες αλλά κάθετες και ξεκινώντας από πάνω προς τα κάτω.

Από πάνω προς τα κάτω, σημαίνει ότι ξεκινάμε και λαμβάνουμε τους υψηλότερους μισθούς και τους εξισώνουμε με τους αμέσως μικρότερους. Εάν η εξοικονόμηση που θα κάνουμε δεν επαρκεί, κάνουμε το ίδιο για το νέο «ταβάνι» που το εξισώνουμε με τους αμέσως κατώτερους μισθούς κ.ο.κ..

Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς δεν έχει διαπλοκή με το κομματικό κράτος (κατά κανόνα οι "εργατοπατέρες" ελέγχονται από την πασοκονεοδημοκρατία και το ΚΚΕ), είναι το κόμμα που μπορεί ευκολότερα να συγκρουστεί με το καρκίνωμα αυτό (κομματικό κράτος), το οποίο είναι υπερσπάταλο, χωρίς να εξυπηρετεί το λαό. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δράσει ευκολότερα με γνώμονα το κοινό καλό, συγκριτικά με τα άλλα κόμματα που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την εξουσία. 
Και αυτό που λέμε φαίνεται να επιβεβαιώνεται στην πράξη: πρόσφατα (τον Μάιο) το ΚΚΕ κατήγγειλε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ να γίνει μείωση μισθών. Αυτό για μένα, δεν είναι καταγγελία εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα επιχείρημα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στην εν λόγω επιχείρηση όπως έχω διαβάσει, λαμβάνουν 17 μισθούς (ναι... τώρα μετά τα 2+ χρόνια λιτότητας). Επίσης, πάλι το ΚΚΕ "κατάγγειλε" τον "κακό" ΣΥΡΙΖΑ ότι συμφώνησε για μειώσεις στην γνωστή για την σπατάλη της, ΔΕΗ, αλλά και αλλού. 
Αυτό είναι το νόημα του να είσαι αριστερός: να μπορείς να συγκρουστείς όπου υπάρχουν ανισότητες και προνόμια, ακόμα και αν είναι από την μεριά κάποιων συνδικαλιστών ή εργαζομένων. Αυτό απαιτεί η κοινωνική δικαιοσύνη!  
Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ποτέ ούτε στις χορηγίες του Χριστοφοράκου (SIEMENS), ούτε στο επισκεπτήριο πρεσβειών, ούτε είχε σχέσεις με μεγάλες επιχειρήσεις, π.χ. ΓΕΡΜΑΝΟΣ (όπως το ΚΚΕ).
                  Αποκτήστε περισσότερη γνώση, με μικρότερο κόστος!

Επίλογος

Βάσει όλων των παραπάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να είναι το κόμμα που έχει την πλέον κατάλληλη νοοτροπία και αντίληψη (κατά Κέυνς), προκειμένου να αντιμετωπίσει τα εντονότατα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ λέει περί αύξησης των δημοσίων δαπανών, ακύρωσης των χαρατσίων, διευκολύνσεων και ενισχύσεων στη μεσαία και χαμηλή τάξη και γενικότερα ταιριάζει περισσότερο με όλα όσα περιγράψαμε, που δεν είναι κομμουνιστικές ανοησίες αλλά δοκιμασμένες επί του πρακτέου οικονομικές θεωρίες.

Αντιθέτως, η πασοκονεοδημοκρατία που διεκδικεί την ψήφο μας για να κυβερνήσει, έχει δείξει στην πράξη ότι ακολουθεί την αντίθετη συνταγή. Ακολουθεί τη συνταγή που μας οδηγεί στον βέβαιο θάνατο.

Θα ρωτήσει κανείς ότι πως θα καταφέρει να τα κάνει αυτά (επέκταση) ο ΣΥΡΙΖΑ εάν οι ευρωπαίοι συνεταίροι μας δεν μας δανείσουν. Είμαι της άποψης ότι οι εξοικονομήσεις που προανέφερα, οι μεταρρυθμίσεις, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, θα φέρουν αποτέλεσμα, οπότε δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Εάν όχι, πάντα υπάρχει η δυνατότητα να διερευνηθούν και νέες οικονομικές συμμαχίες με χώρες εκτός των ευρωπαίων “εταίρων” μας.

Παράλληλα, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και το γεγονός της ορθής αντίληψης (που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει) ότι η κρίση που βιώνουμε δεν είναι ελληνική: είναι μια διεθνής συστημική κρίση και συνεπώς, οι ευρωπαίοι ΔΕΝ μπορούν να μας αφήσουν αβοήθητους. Κάτι που τα άλλα κόμματα (κυρίως πασοκονεοδημοκρατία) δεν έχουν αντιληφθεί και γι'αυτό αντιδρούν ως "ναιναίδες" σε ότι πουν οι "διασώστες" μας.

Δείτε και εδώ σχετικά:

(Μην ψαρώνετε… Δεν θα μας επιτραπεί να επιστρέψουμε στην δραχμή)

http://financebeast.blogspot.com/2011/09/blog-post_5820.html

Ως προτελευταίο σημείο, θα ήθελα να αναφέρω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, διαμορφώνει ένα κίνημα που δίδει τη δυνατότητα και την αναγκαία ορμή να διαπραγματευτεί τα πράγματα σύμφωνα με το γενικότερο συμφέρον του ελληνικού λαού. Βεβαίως, σε ένα κίνημα που συγκεντρώνει την προτίμηση μεγάλου μέρους του λαού, είναι λογικό να εμπεριέχονται πολλές απόψεις που δεν θα είναι ίδιες μεταξύ τους. Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι λογικό να υπάρχουν φωνές αριστερές, κομμουνιστικές, κεντροαριστερές έως και ελευθεριάζουσες. Διαφορετικά δεν θα διαμόρφωνε ένα Κίνημα, θα είχε περιοριστεί σε ένα κόμμα με συγκεκριμένες αρχή και τέλος και ποσοστά που δεν θα ξεπερνούσαν το 6 με 7% στην καλύτερη. Όλοι όμως, νομίζω ότι θα πρέπει να αναμένουμε, ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστεί κυβέρνηση θα είναι ολιγότερο ριζοσπαστικός από ότι είναι ως κίνημα που διεκδικεί την κυβέρνηση. Θα πρέπει να περιμένουμε ότι θα γίνει ρεαλιστικότερος, χωρίς να αλλοτριωθεί βεβαίως από το σύστημα - και αυτό ίσως είναι και θετικό.

Τέλος, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και το “ποιον” του ηγέτη. Ένα κόμμα μπορεί να έχει ωραίες θεωρητικές θέσεις, αλλά να πάσχει σε επίπεδο ηγεσίας. Ο άνθρωπος, ο επικεφαλής είναι ένας πολύ κρίσιμος παράγοντας. Και προσωπικά θεωρώ ότι ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ένας νέος άνθρωπος, μη προερχόμενος από πολιτικά "τζάκια", φρέσκος, ενεργητικός, έξυπνος και πάνω απ’όλα, με διάθεση να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία, σε αντίθεση με τους γνωστούς κλεπτοκράτες που τα τελευταία 30+ έτη διέλυσαν τη χώρα μας.

[edit 13/2/2013] Ο διακεκριμένος ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης (κάτοχος της έδρας Ιστορίας Ira D.Wallach) και διευθυντής του Κέντρου Heyman για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες στο ίδιο πανεπιστήμιο, στη διάλεξη που έδωσε στο Κολέγιο Deree, δήλωσε ότι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να αποκαταστήσει την αξιοπιστία των θεσμών, η οποία έχει πληγεί από τον δικομματισμό και την οικονομική κρίση, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
(το σχετικό link για λεπτομέρειες)