Τι συζητήθηκε πραγματικά στη Σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών ;;;

Έγινε την Παρασκευή 27 Μαΐου η Συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η σύσκεψη κράτησε περί των τριών ωρών και έληξε, όπως μάθαμε, άδοξα, άνευ αποτελέσματος. Επισήμως, μας ειπώθηκε ότι ο πρωθυπουργός αναζήτησε την συναίνεση των άλλων πολιτικών αρχηγών και κυρίως του Σαμαρά, αφού το κόμμα του είναι δεύτερο σε εκλογική δύναμη.

Ας δούμε αν κάτι τέτοιο μπορεί να είναι αλήθεια. Αν ο πρωθυπουργός αναζήτησε την συνεννόηση και συναίνεση των άλλων αρχηγών χρειάζονταν σύσκεψη και μάλιστα κεκλεισμένων των θυρών;

Γιατί δεν μπορούσε αυτή η συναίνεση και συνεννόηση να αναζητηθεί, μέσα από το Ναό της Δημοκρατίας, δηλαδή μέσα από μια ανοιχτή - και μεταδιδόμενη από την τηλεόραση της Βουλής - διαδικασία στην Βουλή; Αν και εφόσον είμαστε δημοκρατία, δεν θα έπρεπε η όλη διαδικασία της συνεννόησης και συναίνεσης να αναζητηθεί με αυτόν, τον καθαρό, διάφανο και δημοκρατικό τρόπο;

Πιστεύω ότι όλοι θα συμφωνείτε στην παραπάνω σκέψη. Αντί όμως αυτής της διάφανης διαδικασίας, επιλέχτηκε, η σύσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, που αφού τέλος πάντων, έληξε άδοξα, μας ενημέρωσαν για το τι συντελέστηκε εκεί.

Εμένα όλο αυτό μου φαίνεται πολύ πονηρό. Πολύ πονηρό διότι η Δημοκρατία δεν λειτουργεί πίσω από κλειστές θύρες. Πίσω από κλειστές θύρες, λειτουργούν ολιγαρχίες, δικτατορίες, κλειστές λέσχες τύπου Bilderberg κ.ά.. Σίγουρα όμως οι δημοκρατικές δομές και λειτουργίες δεν λειτουργούν έτσι (κεκλεισμένων των θυρών).   

Όποιος λειτουργεί κεκλεισμένων των θυρών, γιατί λειτουργεί έτσι;

Διότι δεν θέλει να μαθευτεί προς τα έξω, στον πολύ κόσμο, το τι κάνει, τι πράττει ή τι σχεδιάζει να κάνει και ελέγχει αυτός την πληροφόρηση που θα δοθεί προς τα έξω, όπου θα δοθεί είτε ένα μέρος των αληθινών πεπραγμένων είτε και μια λανθασμένη, παραπλανητική ενημέρωση για το τι διεξήχθη στη κλειστή συνάντηση.

Ρωτάω λοιπόν εγώ: Αν το θέμα στη Σύσκεψη των αρχηγών κομμάτων ήταν η συνεννόηση και συναίνεση γιατί αυτό έπρεπε να γίνει κεκλεισμένων των θυρών; Δεν θα ήταν καλύτερα να γίνει ανοικτά, είτε στη Βουλή, είτε στο Προεδρικό Μέγαρο, αλλά να μεταδίδεται τηλεοπτικά έτσι ώστε΄όλος ο λαός να δει τις θέσεις και επιχειρήματα καθενός αρχηγού, να τις αξιολογήσει, όπως και να διαπιστώσει αν κάποιος εξ αυτών, προσπαθεί να εκβιάσει για κάτι. Δεν σας φαίνεται πολύ ορθότερο αυτός ο τρόπος διαχείρισης της σύσκεψης πολιτικών αρχηγών και πολύ δημοκρατικότερος;

Είναι δυνατόν να παίρνουν αποφάσεις (ή να μην παίρνουν), όταν οι πράξεις τους ή οι παραλήψεις τους επιδρούν στο οικονομικό παρόν και μέλλον των πολιτών της Ελλάδος και να το κάνουν αυτό στα κρυφά; Είναι απαράδεκτο! Διότι δεν συζητούν για δικές τους υποθέσεις. Συζητούν για υποθέσεις που αφορούν όλο τον λαό.

Φαίνεται λοιπόν ότι το κοινοβουλευτικά κόμματα, αφού δέχτηκαν να συμμετάσχουν σε μια κλειστού τύπου συζήτηση, δέχονται αυτή την αντιδημοκρατική διαδικασία. Διότι αν π.χ. τα κόμματα της αριστεράς δεν την δέχονταν, θα έλεγαν ότι δεν συμμετέχουν στη κλειστή συζήτηση και επιθυμούν να γίνει αλλά να είναι ανοικτή. Αν ο πρωθυπουργός δεν το δέχονταν, αυτός θα έβγαινε εκτεθειμένος. Άρα όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα δείχνουν να παίζουν έναν περίεργο ρόλο που δεν συνάδει σε δημοκρατικό καθεστώς...

Ας συνεχίσουμε όμως: Αν πράγματι ο κ. Παπανδρέου μέσα από την κλειστή σύσκεψη, αναζητούσε απλά όπως μας ενημέρωσαν την συνεννόηση και συναίνεση από τους αρχηγούς των κομμάτων για να εφαρμόσει την πολιτική που προβλέπει το Μνημόνιο, εγώ αναρωτιέμαι για ποιο λόγο.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί ο Παπανδρέου να μην μπορεί να διαχειριστεί μόνος του (ως ΠΑΣΟΚ) την Μνημονιακή πολιτική. Επιπλέον, στη κλειστή σύσκεψη γιατί κάλεσε τον Τσίπρα και την Παπαρήγα, αφού αυτοί οι δύο, έχουν σαφή και απόλυτη θέση κατά του Μνημονίου και κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι δεν επρόκειτο να τους αποσπάσει την συνεννόηση ή έστω ανοχή.

Και ας πάμε στο ζουμί της υπόθεσης, έτσι τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ. 

Η σύσκεψη ήταν κλειστή, διότι ήθελαν να κρατήσουν μυστικό το τι θα συζητούσαν μεταξύ τους. Και τι είναι αυτό που δεν πρέπει να βγει προς τα έξω;

Μα προφανώς λέω εγώ το ενδεχόμενο ισχυρής πιθανότητας εξόδου της χώρας μας από την Ευρωζώνη. Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσαν να το συζητήσουν ανοιχτά. 

• Αν ο κ. Παπανδρέου το συζητούσε ανοιχτά, θα παραδέχονταν την αποτυχία της μέχρι σήμερα πολιτικής του, ενώ προς τα έξω, κάθε φορά τονίζει αυτός και όλο του το κόμμα ότι "Σώζουν την Ελλάδα".    

• Αν ο κ. Παπανδρέου το συζητούσε ανοιχτά, θα μάθαινε και όλος ο λαός το τι έγινε πραγματικά στη έκτακτη σύσκεψη στο Λουξεμβούργο, που το Spiegel ανέφερε ότι εμείς θέσαμε, σε μια προσπάθειά μας "εκβιασμού" των Ευρωπαίων, το ενδεχόμενο εξόδου μας από την Ευρωζώνη και βέβαια η κυβέρνηση, το διέψευσε εντόνως και σταθερά.

• Αν ο κ. Παπανδρέου το συζητούσε ανοιχτά, θα αποκαλύπτονταν ότι στην πραγματικότητα δεν μπορεί και δεν θέλει να πειράξει μόνος του το κομματικό κράτος που λόγω των πελατειακών σχέσεων, βγάζει πρώτο κόμμα που κερδίζει την εξουσία, το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εναλλάξ. Άρα για αυτό στα πλαίσια του Μνημονίου αντί να λάβει κάθετα μέτρα εκεί που γεννούνται τα ελλείμματα (βλ. να πειράξει το κομματικό κράτος), λαμβάνει οριζόντιου τύπου μέτρα που επιβαρύνει και εξαθλιώνει τους μη προνομιούχους.

Μπορεί ο ίδιος ο Παπανδρέου ή τα στελέχη του κόμματός του, να λένε στα λόγια ότι κάνουν δομικές αλλαγές, κάνουν πράγματα που άλλες κυβερνήσεις δεν είχαν κάνει τα τελευταία 30 χρόνια και άλλα βαρύγδουπα, αλλά ο καθένας από εμάς, έχει αισθανθεί την δικαιοσύνη των μέτρων της παρούσας κυβερνήσεως και έχει μυαλό και κρίνει και κατανοεί πόσο έχει πειράξει το κομματικό κράτος. 

Και αν δεν τα γνωρίζει κανείς, να του πω εγώ ότι οι πρωτογενείς δαπάνες, δηλαδή εξαιρουμένων των τόκων, το τι κοστίζει η λειτουργία του Δημοσίου, δεν έχει μεταβληθεί σχεδόν καθόλου σε σχέση με ένα χρόνο πριν (διαβάστε και άλλο άρθρο μου, με τίτλο "Νομίζεται ότι οι θυσίες σας πιάνουν τόπο;"), πράγμα που δείχνει ότι το κομματικό κράτος καλά κρατεί και "τρώει". 

Για όλους αυτούς τους λόγους ο κ. Παπανδρέου δεν ήθελε ανοιχτή σύσκεψη διότι θα αποκαλύπτονταν. Θα φαίνονταν επιπλέον ότι το δίλημμα πλέον είναι το εξής: ή μένουμε εντός Ευρωζώνης αλλά πρέπει πλέον να ακολουθήσουμε ότι μας λένε οι Γερμανοί κατά γράμμα ή αλλιώς βγαίνουμε από την Ευρωζώνη, είτε οικειοθελώς, είτε επειδή με κάποιο τρόπο θα μας αποπέμψουν.

Τα πράγματα είναι απλά: η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να εκβιάσει παρουσιάζοντας το ενδεχόμενο ότι αν δεν χαλαρώσουν με κάποιο τρόπο αυτά που ζητάνε οι Γερμανοί, σκέφτεται να βγει εκτός Ευρωζώνης. Οι Γερμανοί προφανώς δεν "μασάνε" από εκβιασμούς και πήραν το μπαλάκι που εμείς τους ρίξαμε και μας το έριξαν πίσω. 

Αν θυμάστε, μετά την πραγματοποίηση της έκτακτης συνάντησης του Λουξεμβούργου, οι Γερμανοί σκλήρυναν τη στάση τους και συχνά λένε οι ίδιοι ή άλλοι εταίροι, ότι ή η Ελλάδα προσαρμόζεται και κάνει ότι χρειάζεται (ότι της λέμε) ή αλλιώς υπάρχει και η έξοδος από την Ευρωζώνη. Το είπε και η δική μας, η Δαμανάκη ξεκάθαρα.

Ο Παπανδρέου λοιπόν ήθελε την σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, μέσω του Προέδρου της Δημοκρατίας, για μια απέλπιδα προσπάθεια να συγκατανεύσουν κάποιοι εκ των άλλων αρχηγών. Λέω σε μια απέλπιδα προσπάθεια, διότι είχε προηγηθεί τις προηγούμενες ημέρες η κατ'ιδίαν συνάντηση του πρωθυπουργού με κάθε έναν από τους πολιτικούς αρχηγούς, πάλι κεκλεισμένων των θυρών.

Σε τι να συγκατανεύσουν; Μα στο να συμφωνήσουν με τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στη λήψη κάποιων αυστηρότερων μέτρων στα πλαίσια του Μνημονίου, που ζητούν επιτακτικά οι Ευρωπαίοι, μέτρα όμως τα οποία θα έπλητταν σε κάποιο βαθμό το κομματικό κράτος.

Προφανώς, ο Σαμαράς δεν θα ήθελε να συμφωνήσει για να μην λάβει αυτός μέρος του πολιτικού κόστους που θα του στοιχίσει χάσιμο ψήφων. Θα σκέφτηκε ότι αφού ο Παπανδρέου είναι πρωθυπουργός, ας πάρει αυτό όλο το κόστος. Ο Παπανδρέου όμως το έχει δείξει ότι είναι πολύ λίγος και δεν λαμβάνει αποφάσεις που να πλήττουν το κομματικό κράτος, τουλάχιστον μόνος του, αν ήταν μαζί του και ο Σαμαράς ίσως το επιχειρούσε. Άρα τι θα κάνει;

Θα συνεχίσει, μη κάνοντας εκλογές (όπως είπε), όσο τον παίρνει σε μια προσπάθεια να μαζέψει έσοδα με την γνωστή συνταγή που έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα: φόροι και νέοι φόροι και ξανά νέοι φόροι και περικοπές εισοδημάτων σε όλους τους μη προνομιούχους. Συν κάποια λίγα έσοδα που θα μαζέψει με τίποτα επιπλέον μετοχοποιήσεις, που και αυτά δεδομένης της περιόδου και της απαξίωσης του χρηματιστηρίου, θα είναι μικρά. Βέβαια αυτού του είδους η αντιμετώπιση του προβλήματος, αντί να δίνει δύναμη σταδιακά στην οικονομία μας, θα αφαιρεί και θα βαθαίνει την ύφεση.

Έτσι είναι πολύ πιθανό ότι θα λάβουμε την 5η δόση του δανείου της Τρόικα, αλλά καθώς δεν θα γίνονται παρεμβάσεις ουσίας, το πρόβλημα θα παρουσιαστεί εντονότερο στην 6η δόση και ακόμα αν καταφέρουμε να την λάβουμε, θα εμφανιστεί ακόμα εντονότερο μετά από τρεις μήνες, στην 7η δόση και είναι σαφές, ότι κάποια στιγμή η κατάσταση θα είναι τόσο χάλια, που δεν θα λάβουμε κάποια δόση. Εγώ εκτιμώ ότι συνεχίζοντας αυτή τη πολιτική που εφαρμόζει ως σήμερα η κυβέρνηση, δεν μπορούμε να βγάλουμε το 2011.

Και βέβαια κάποια στιγμή θα βρεθεί αντιμέτωπος με το δίλημμα: ή πειράζεις το κομματικό κράτος για να συνεχίσουν οι Ευρωπαίοι να σε χρηματοδοτούν (και να μείνεις εντός Ευρωζώνης) ή αναγκαστικά βγαίνεις εκτός, είτε οικειοθελώς είτε αποπέμποντάς μας. 

Όταν έρθει αυτή η στιγμή, ακριβώς επειδή ο Παπανδρέου δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνος του, δηλαδή να πάρει ο ίδιος αποκλειστικά το βάρος της ευθύνης ότι είναι αυτός που μας έβγαλε από την Ευρωζώνη, είναι σίγουρο ότι θα επικαλεστεί κάποιο λόγο (το μόνο εύκολο) για να γίνουν ΠΡΟΩΡΕΣ εκλογές.  Επειδή μέχρι τότε ο κόσμος θα έχει απηυδήσει, είναι σίγουρο ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν θα συγκεντρώσουν παραπάνω από 35%. Επειδή ακριβώς το ποσοστό που θα λάβουν και τα δύο μεγάλα κόμματα θα είναι χαμηλότατο, τότε θα δημιουργηθεί θέμα νομιμότητας της όποιας κυβέρνησης (κόμματος που θα έρθει πρώτο) και θα ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ μια κοινή κυβέρνηση σε συνεργασία με τον δεύτερο ή τα όλα άλλα κόμματα. 

Συνεπώς, αν τότε ο Παπανδρέου έχει βγει πάλι πρώτος, κάποιοι εκ των άλλων αρχηγών θα αναγκαστούν να συνεργαστούν μαζί του και να πάρουν από κοινού την απόφαση (άρα και το βάρος της ευθύνης) για έξοδο από την Ευρωζώνη ή αν έχει κερδίσει ο Σαμαράς, θα πέσει πάνω του η επιβεβλημένη εκείνη τη χρονική στιγμή είτε έξοδος από την Ευρωζώνη, είτε να χτυπήσει αλύπητα το κομματικό κράτος προκειμένου να παραμείνουμε εντός Ευρώ. Ο Σαμαράς θα επιλέξει να χτυπήσει αλύπητα το κομματικό κράτος ή θα προτιμήσει να συνεργαστεί με τον Παπανδρέου, λαμβάνοντας από κοινού την ευθύνη εξόδου μας από την Ευρωζώνη, δείχοντας προς τα έξω ότι δήθεν ομονόησαν για το κοινό καλό;

Γι'αυτό ο Καρατζαφέρης μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό το Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είπε ότι κάποιοι ενήργησαν μόνο για τις καρέκλες τους. Τουλάχιστον σε αυτή του τη δήλωση, νομίζω ότι είχε δίκιο, παρόλο που φέρει τεράστια ευθύνη ο ίδιος, καθώς το κόμμα του ψήφισε το Μνημόνιο και υποστήριξε πολλάκις τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο "έργο" της.

Επίσης, σωστή ως πρόταση ήταν αυτή της Μπακογιάννη, που είπε να βγουν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της συνάντησης. Αλλά το έκανε εκ του ασφαλούς και για δημιουργία εντυπώσεων υπέρ της, καθώς τα πρακτικά είναι αδύνατον να βγουν προς τα έξω και αμφιβάλλω και αν κρατήθηκαν τουλάχιστον στο σύνολό τους. Και η κα Μπακογιάννη φέρει ευθύνη, αφενός διότι αποτέλεσε βασικό στέλεχος των κυβερνήσεων της ΝΔ, αφετέρου διότι ψήφισε ως ανεξάρτητη βουλευτής το Μνημόνιο και υποστήριξε τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο "έργο" της. 

Και επειδή εγώ αντιλέγω στο Μνημόνιο, ξεκαθαρίζω τη θέση μου ότι προτιμώ να μείνουμε στο Ευρώ αλλά το Μνημόνιο να γίνει δίκαιο και να κτυπήσει το κομματικό κράτος, διότι μόνο και μόνο τότε, οι θυσίες μας δεν θα πάνε χαμένες. Παράλληλα θα πρέπει να δοθεί μια αναπτυξιακή τόνωση στην οικονομία.  Αν είναι να παραμείνουμε σε ένα άδικο Μνημόνιο, τότε, Ευχαριστώ, Όχι!


Η μόνη περίπτωση ο Σαμαράς στην περίπτωση που κερδίσει τις πρόωρες εκλογές, να επιλέξει να χτυπήσει αλύπητα το κομματικό κράτος (βλ. μεγάλες και πολλές αποκρατικοποιήσεις), θα είναι μονάχα στη περίπτωση που συνεργαστεί με τον Παπανδρέου και ενδεχομένως και με άλλα κόμματα. Γιατί αυτό; Διότι τότε, θα μπορεί να εφαρμόσει μια πολύ σκληρή πολιτική, το κόστος της οποίας όμως, δεν θα το λαμβάνει μονάχος, αλλά θα το μοιράζεται με έναν ή περισσότερους. Θα χάσει κάτι σε επίπεδο πελατειακών σχέσεων, αλλά αφού δεν θα το πράξει μόνος του, δεν θα χάσει μόνο αυτός. 
Θα χάσει μέρος των πελατειακών σχέσεών του και το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στην περίπτωση που δεν υποστηριχθεί από το ΠΑΣΟΚ. Θα συμβεί αυτό, διότι οι απολύσεις θα αφορούν και δημοσίους υπαλλήλους που θα εμπίπτουν στο "πελατειακό" μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ. Ο δημόσιος υπάλληλος που θα χάσει τη θέση του, έστω και αν η ΝΔ ως πρώτο κόμμα κινήσει τη διαδικασία απολύσεων, θα δυσαρεστηθεί και με το ΠΑΣΟΚ, αφού το κόμμα του, δεν θα έχει καταφέρει να του εξασφαλίσει μόνιμη εργασία. Άρα δεν θα το ξαναψηφίσει.
Λάβετε δε υπόψη σας, ότι μπορεί να έχουν λοιπόν ισχυρό πολιτικό κόστος τα δύο μεγάλα κόμματα, όμως τότε και καθώς η χώρα θα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού κυριολεκτικά, καθώς η άλλη εναλλακτική θα είναι αναπόφευκτα η επιστροφή στη δραχμή, μπορεί τουλάχιστον δύο κόμματα να συμπράξουν προκειμένου να υπάρξει ισχυρή κυβέρνηση που να ενεργήσει προς ότι είναι απαραίτητο προκειμένου η χώρα μας να μείνει εντός Ευρωζώνης. 
Όμως θεωρώ ότι το κίνητρο των κομμάτων σε αυτή την περίπτωση, δεν θα είναι το καλό του τόπου, όπως δεν ήταν τόοοοοσσσοοοοο καιρό. Και ποιο θα είναι το κίνητρο; Μα, για να παραμείνουμε στο Ευρώ, θα χρειαστεί να γίνουν μεγάλες και πολλές αποκρατικοποιήσεις σε χρόνο dt. Και βέβαια όταν κάτι τόσο μεγάλης χρηματικής αξίας, γίνει με πίεση χρόνου, τι θα γίνει;
Θυμηθείτε την περίοδο λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες: Όλα τα μεγάλα έργα καθυστερούσαν και όταν άρχισε να πιέζει ο χρόνος, δόθηκαν με αναθέσεις με ότι αυτό συνεπάγεται και βέβαια, οι προϋπολογισμοί βγήκαν πολύ εκτός... με ότι αυτό συνεπάγεται και ο νοών νοείτω... 
Επομένως, μπορεί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή και τα άλλα κόμματα, να επιβαρυνθούν με σημαντικό πολιτικό κόστος, που να βλάψει ως ένα βαθμό τις πελατειακές τους σχέσεις, όμως από την ΜΕΓΑΛΗ διαδικασία αποκρατικοποιήσεων και εκποίησης δημοσίου πλούτου, μπορεί να αποκομίσουν διαφόρων ειδών κέρδη και οφέλη, που να ισορροπήσουν τη ζυγαριά. Και κάποια στιγμή μελλοντικά, θα το εισπράξουν και πολιτικά, προβάλλοντας την πολιτική τους ομόνοια προκειμένου να σώσουν τη χώρα (να την κρατήσουν εντός Ευρωζώνης). 
Είμαι σχεδόν σίγουρος, ότι στην επί τρεις ώρες συζήτηση των πολιτικών αρχηγών υπό το Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συζητήθηκε και αυτό το ενδεχόμενο, καθώς είναι κάτι στο οποίο μπορεί να αναπτυχθούν κοινές "δράσεις"...


Σίγουρα, το τι θα μας συμβεί, θα εξαρτηθεί περισσότερο από το τι θα αποφασίσουν οι ξένοι για λογαριασμό μας. Όμως τουλάχιστον ξέρετε, το τι πρέπει να ειπώθηκε και συζητήθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο, διότι μόνο οι παραπάνω σκέψεις μου, εξηγούν γιατί η σύσκεψη έγινε κεκλεισμένων των θυρών. Όπως βάσει των παραπάνω σκέψεων, μπορείτε να ξέρετε και τι πρόκειται να ακολουθήσει, όταν προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές. Για να μην "πιαστείτε αδιάβαστοι" λοιπόν, αναλογιστείτε και σκεφτείτε, πάνω σε όλα όσα ανέφερα...

Παναγιώτης

28/5/2011