Είναι καλός ο καπιταληστής…

Αλήθεια, είναι καλός ο καπιταληστής. Είναι άνθρωπος ηθικός, αλλά και ως άνθρωπος με αρχές, κάτι που επίσης είναι καλό να έχει, βάζει προτεραιότητες.

Οι προτεραιότητές του είναι να μαζέψει αυτός χρήμα, να εκμεταλλευθεί καταστάσεις και ανθρώπους για να καταφέρει να μαζέψει χρήμα, να περνάει αυτός καλά, να περνάει η οικογένειά του καλά όπως και ο φιλικός του κύκλος, να πηγαίνει διακοπούλες συχνά σε ωραία μέρη για να χαλαρώνει και να μαζεύει δυνάμεις για να μαζέψει χρήμα, να καταναλώνει χρήμα σε αγορές υλικών προϊόντων και υπηρεσιών, διότι καταναλώνοντας, διανέμει χρήμα και στην υπόλοιπη κοινωνία που κερδίζει απ’αυτόν και αφού πετύχει όλα τα παραπάνω, μπορεί να δώσει έναν μισθό στους εργαζόμενους και οι εργαζόμενοι θα ζήσουν χάρη στον καπιταληστή που τους προσφέρει δουλειά – και μισθό, ε;;;!!!
Άλλωστε χωρίς αυτόν θα ήταν άνεργοι μάλλον, έτσι δεν είναι;

Δεν είναι λοιπόν καλός και ηθικός αυτός που διανέμει χρήμα στην κοινωνία, αυτός που προσφέρει δουλειά στους ανθρώπους και μάλιστα εάν είναι αρκετά πετυχημένος καπιταληστής, ήτοι αρκετά πλούσιος, δεν δίνει ενίοτε οικειοθελώς κάποια χρήματα σε αγαθοεργίες, όπως π.χ. μια χορηγία, την αγορά ενός εξοπλισμού για κοινωφελή σκοπό; Αν δίνει, που οι πολύ πετυχημένοι καπιταληστές δίδουν χρήματα σε αγαθοεργίες, αφού τα δίδουν σε αγαθο-εργίες, δεν είναι και αγαθοί άνθρωποι; Είναι λοιπόν καλοί οι καπιταληστές αλλά προκειμένου να είναι σε θέση να προσφέρουν αγαθό έργο, βάζουν τις προτεραιότητές τους. 

Ο υπαρκτός Σοσιαλισμός απέθανε! ... το ίδιο και ο Καπιταλισμός...

Λένε κάποιοι ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε. No problem… αλήθεια είναι. 

Αλήθεια όμως είναι ότι κατέρρευσε και ο καπιταλισμός. 

Η κρίση χρέους που βιώνουμε αυτά τα τελευταία χρόνια σε Ευρώπη και ΗΠΑ τι είναι; 

Το χρέος αποτέλεσε βασικό εργαλείο του καπιταλισμού, που με κίνητρο την απληστία, μέσω του χρέους επεδίωξε την μεγιστοποίηση του κέρδους. Αντί οι επιχειρήσεις να κάνουν τζίρο και να αποκομίζουν κέρδη βάσει των μετρητών που είχαν, δανείζονταν για να αυξήσουν τζίρο και κέρδη. Οι τράπεζες αντί να δανείζουν στην αγορά ποσά έως το μέγεθος των ιδίων κεφαλαίων τους, δάνειζαν σε εφταπλάσια και δεκαπλάσια των ιδίων κεφαλαίων τους ποσά σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, για μεγιστοποίηση του κέρδους. Και κάποια στιγμή, το χρέος διογκώθηκε και πλέον η φούσκα του έσκασε. 

Όταν σκάει μια φούσκα, δημιουργούνται ζημιές, αλλά τι κάνουν τώρα; 

Τις ζημιές από το σκάσιμο της φούσκας του χρέους, τις κοινωνικοποιούν, δηλαδή βάζουν να τις πληρώσουν οι πολίτες των χωρών, ενώ τόσα χρόνιαααααα, παρατηρώντας την ιστορία, όταν έσκαγε μια φούσκα ή ακόμα και εάν μία χώρα χρεοκοπούσε, οι δανειστές της, απλά έχαναν τα χρήματά τους.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός λοιπόν, εισήγαγε την «καινοτομία», όταν έχει κέρδη, τα κέρδη να είναι των κεφαλαιούχων και όταν παρουσιαστούν ζημιές, αυτές να τις κοινωνικοποιούν (!!!).

                                                                                    Ευεπιχειρώ!

Εάν λοιπόν δεν συνέβαινε η ‘καινοτομία’ της κοινωνικοποίησης των ζημιών, τώρα καπιταλισμός δεν θα υπήρχε! 

Επίσης, εάν βρίσκονταν και κάποιος να σώσει με παρόμοιο τρόπο τον υπαρκτό σοσιαλισμό (δηλαδή με χρήματα των άλλων), αυτός θα μακροημέρευε!

Η αλήθεια που δεν λένε, είναι ότι κάθε σύστημα (σοσιαλιστικό, καπιταλιστικό) μπορεί να πετύχει αλλά και να αποτύχει, εάν παραβλέπεις τις ατέλειες του συστήματος και δεν τις θεραπεύεις με γνώμονα το κοινό καλό.

Παναγιώτης Σοφιανόπουλος

                                                                  Τόπος Διανοουμένων!